Mijn ouders hebben bewust gekozen voor maar èèn kind.

Ik heb dit zelf nooit als iets negatiefs ervaren. De band met mijn ouders is (en was, mijn moeder leeft niet meer) heel erg goed, een echt drie-eenheid. Ik ben nooit het type geweest dat veel vrienden en vriendinnen had, vermaakte me altijd erg goed alleen, dit heb ik nog altijd nodig. Als we op vakantie gingen ging er wel vaak een vriendin mee.

Alleen toen mijn moeder ziek werd en uiteindelijk overleed heb ik een broer of zus gemist. Iemand om het mee te delen. Hoewel daterk als je een broer of zus hebt geen garantie is dat je daar goed mee om kunt gaan.

Mocht je meer willen weten over de kant vanuit het kind, dan weet je me te vinden.

Wij hebben bewust voor 1 kindje gekozen. Tja waarom? Wij vinden het beide prima zo. Oppas is makkelijk te regelen, hebben veel vrije tijd als onze dochter op school zit, financieel gaat het goed zo.
Daarnaast vind ik de opvoeding erg zwaar en zit ik er geestelijk (ben ook bekend met psychische problemen) vaak doorheen. Het is dan voor mij persoonlijk ook verstandiger om het bij 1 kind te laten.

Helaas moet ik mij vaak verantwoorden waarom er geen 2e komt en daar word ik weleens moe van

Bij ons gaat het ook bij 1 kindje blijven denk ik. Wij vinden het goed zo. Wij hebben beide tijd voor onszelf en vinden dat ook belangrijk. Ik ben ook wel een paar keer per week van huis om met vriendinnen wat te doen enz. Qua oppas is het ook makkelijk zo.
Wij voelen ons ook compleet zo met zijn drieën. Tuurlijk smelt ik wel weg bij een lieve baby, maar het idee van 2 kinderen hebben spreekt me gewoon niet zo aan. Het heeft ook veel leuke kanten natuurlijk maar ik vind me eigen er geen type voor ofzo. Ook hebben we een heel makkelijk kind nu vanaf het begin al en als de tweede niet zo is lijkt me dat wel moeilijk.
Ik heb zelf geen broers of zussen misschien dat dat nog meespeelt. Overigens ben ik nu 30 en kan het natuurlijk de komende tijd nog wel dus wie weet maar nu geen kriebels hier.

Ik vind dit echt vervelend. En dan vaak het ook nog op zo'n manier van: en wanneer krijg jij een broertje of zusje? En meer van dat soort opmerkingen. Vermoeiend.

Dank je wel voor jullie reacties.

Ik twijfel nog wel heel erg en merk ook wel dat ik het jammer zou vinden als het zo zou zijn.
Hopelijk verandert mijn gevoel wat ik nu heb nog als alles wat beter gaat met mijn zoontje.

Je zoontje is natuurlijk ook nog super jong. Toen moest ik ook echt nog niet aan een tweede denken.

Mijn zoontje word dit jaar 3 dus hij is nog super jong en hij heeft veel veel aandacht nodig


Ik en me vriend denken totaal niet aan een tweede! En we hebben nu ook tijd voor ons eigen enzo en willen nog dingen doen

Wij willen wel tweede Maar dat duurt wel even

Zat een meisje op babybytes die is 18 met een tweede kind vind ik super knap want zou het niet zo snel willen en kennen. Ik wacht er voorlopig mee lijkt me slim plan

Victoria, ik vind je kind ook nog zo jong, dat je je nog vaak genoeg kunt bedenken.

Hier blijft het er bij 1. Dit wisten wij al en onze omgeving ook. Ik krijg ook nooit vragen, of het moet een onbekend iemand zijn. Ik geef gewoon aan dat we het er bij 1 houden en klaar. Ga me niet verantwoorden naar anderen.

Victoria ik heb je bericht niet helemaal mee gekregen maar kan me voorstellen dat je nog niet aan een 2e denkt. Het is bij jullie ook niet heel makkelijk geweest en nog steeds heb je bepaalde zorgen. Wie weet als dat straks allemaal achter de rug is je mening verandert en misschien niet.

Mijn man en ik moeten ook nog niet aan een 2e denken, geen idee of dat gevoel er wel of niet gaat komen. Dat zien we dan wel weer.

Mijn zoontje is inderdaad nog jong en ik hoef ook niet vandaag hierover een keuze te maken.
Het 1e half jaar na zijn geboorte had ik wel heel sterk het gevoel dat ik graag een 2e zou willen. Zelfs liever vandaag dan morgen. Dit gevoel is er niet meer.

Wie weet is het gewoon een fase en komen die gevoelens voor een 2e weer terug en misschien ook niet. Ik zou gewoon lekker afwachten hoe het gaat lopen.

Ik hoor nu al regelmatig van mijn moeder dat we toch echt wel een 2e moeten, want alleen is ook maar alleen. Maar ik laat me daar totaal niet door sturen, want ik denk dat je beter voor 1 kind kunt kiezen en daarmee gelukkig zijn dan tegen je zin in voor een 2e gaan. Daar wordt niemand beter van.

Ik. De reden daarvan is, omdat ik en haar vader niet meer samen zijn en ik geen kind meer wil met een andere man. heb al genoeg meegemaakt en ben heel blij met waar ik nu ben en sta. Vandaar deze keuze, makkelijk was het niet en soms nog steeds niet, maar wel beter.