Ik vind zwangere buiken héél erg mooi, ook bij mezelf. Ik vind dat ik op m'n mooist was toen ik zwanger was.

Ik denk ook echt dat ik gelijk een verliefd gevoel naar een baby in mijn buik zal hebben.

Voor de lol spreek ik nu al mijn eicellen en/of zaadcellen van vriend lief toe hahahahaha.

k vod mijn zwangere buik ook prachtig en voelde me daardoor mooier en ook bijzonder

Snap ik, maar het 'klinkt' alsof alle baby's moeilijk zijn. En dat is echt niet zo. En slapeloze nachten zijn geen feit. Het is niet iets waar je vanuit moet gaan, want elke baby is anders.

Dat idd. Ik heb helemaal geen moeilijke kinderen maar al die dingen waar je door heen gaat met baby's. Dat heb ik gehad, is niet mijn ding en ben ik gewoon klaar mee. Slaapjes idd,maar ook de tanden krijg fase, minder makkelijk overal heen kunnen, envetueel dat gehuil etc.

Ik snap je. Ik interpreteerde het als negatiever.

Wij hebben dat trouwens net andersom. 'Vroeger' had ik niks met baby's en wilde ik het liefst een 4-jarige adopteren, want vanaf dan vond ik ze het leukst. Maar nu ben ik er achter gekomen dat ik baby's heel lief en leuk vind en alle fases ontzettend interessant vind en kan waarderen. Ik zou het voor geen goud willen missen en kijk echt uit naar nóg een keer, of misschien wel twee keer, een baby-tijd.

Ik vind sommige zwangere vrouwen echt heel mooi.
Ik denk niet dat ik zelf zo mooi zal zijn haha.

Ik was super trots op mijn zwangere buik, vind/vond het ook echt mooi maar voor mij is dat meer omdat er een kindje in groeit. Sommige buiken vind ik ook wel echt mooi, wat al vaker gezegd is de echt ronde naar voren dragende buiken (had ik ook) dat vind ik gewoon mooi.

En ik ben het eens met de laatste post van exo, ik vind alle fases tot nu toe wat hebben. Geniet echt van een baby maar ook van elena met dr wijze uitspraken.

Ik vind veel zwangere buiken wel mooi. Inderdaad wel het mooist als de vrouw wat slanker is en naar voren draagt, of juist heel mooi rond. Zelf had ik een mooie buik vond ik en was ik wel mooi zwanger. Dat vond ik zelf ook wel. Alleen heb je daar zo weinig aan als je je verder helemaal niet zo happy voelt in je zwangerschap. Tegenwoordig denk ik dus ook bij zwangere vrouwen 'mooi, maar man wat ben ik blij dat ik jou niet ben', haha.

Wat betreft verliefdheid/liefde voor je kind; dat moest en moet nog steeds echt groeien bij mij. In de zwangerschap had ik af en toe wel een vlaag van verliefde gevoelens, maar niet overduidelijk. Wel zat ik ook altijd met m'n handen op m'n buik als ik een schop of beweging voelde. En na de geboorte dacht ik de eerste tijd vooral 'wie ben jij en wat doe jij hier in vredesnaam?'. Maar na verloop van tijd went het, en krijgen mijn moedergevoelens en die onvoorwaardelijke liefde waar iedereen altijd zo over roept de tijd zich te ontwikkelen. Ik maak me daar overigens verder geen zorgen over. Ik had van tevoren ook niet verwacht een roze-wolk zwangere of net bevallen moeder te zullen zijn.