Zeker in deze tijd zou ik familie een baan in hetzelfde bedrijf echt wel gunnen. Normaal ook hoor, ik zou daar geen problemen mee hebben.

Op mijn vorige werk waren er ook 2 zusjes idd, die hadden het alleen maar heel gezellig juist.

Ik moet er trouwens wel bij zeggen dat die collega van haar waar ik het ermee over gehad heb, sowieso al vaker tegen mij en tegen mijn zusje heeft gezegd dat het leuk zou zijn als ik daar ook kom werken. Dit kwam gewoon puur toevallig ter sprake toen ik haar iets vroeg over hetgeen waar ik aan werk binnen het bedrijf, mijn zusje reageerde niet op de app en ik moest het meteen weten, daarom vroeg ik het aan haar. Er gaat dus niets achter haar rug om, dat zou ik nooit doen.

Ik werk samen met mijn vader in een bedrijf, wel niet in dezelfde discipline, maar ik heb hem best vaak nodig. Ik zie het probleem niet. Zijn altijd anderen die er een probleem van maken.

Ik kan het punt van je zus ook wel voorstellen. Ik zou het zelf heel dubbel vinden: aan de ene kant zou ik mijn zus een baan gunnen aan de andere kant voelt het als inbreuk op mijn privacy/mijn eigen leven.

Tenminste zo zag ik het ooit toen mijn broer lang geleden via een buurman bij mij op het werk terecht kwam. Hij kwam van school zonder diploma en het was voor hem toen natuurlijk best wel een oplossing maar ik vond het indertijd echt verschrikkelijk. MIJN werk was MIJN werk, iets van mijzelf met MIJN collega's en het voelde voor mij toen echt als een inbreuk op mijn leven dat ik dat moest delen met een familielid die dan ook wist hoe ik op mijn werk was, hoe collega's over mij dachten (ook al dachten die heel positief over mij), die op de personeelsavond was etc etc. Op zich viel het uiteindelijk wel mee maar het voelde toch een poos niet prettig als ik op zijn afdeling dingen moest overleggen met collega's/een beetje of ik op mijn vingers werd gekeken vooral als hij dan dingen later tegen mijn ouders noemde. Dat was dan wel als trotse broer op mijn functioneren maar op zich hoefden mijn ouders bepaalde dingen van mij niet te weten.

Het is verder jaren goed gegaan maar bovenstaande is meer om even een ander gezichtspunt te laten zien.

Ik heb het er nog met haar over gehad, maar er ligt gewoon nog meer achter dan alleen maar een inbreuk op haar wereld, zeg maar. Zo zit het bedrijf in een herenhuis met de balie op de begane grond, maar alle behandelkamers zijn boven. Je moet dus sommige dagen de hele dag de trap op en af, iets wat echt funest is voor mijn knie (mag niet traplopen van de orthopeed) waar zij zich zorgen om maakt, want ze ziet vaak hoeveel pijn ik heb. En daarnaast....begin ik zelf ook wel in te zien dat het misschien toch niet zo handig is. In een groter bedrijf was het minder erg geweest denk ik, maar hier werken pakweg 20 mensen...dan heb je toch wel erg veel met elkaar te maken....er zit ook meer overlap in de uren, wat inhoudt dat we wel veel met elkaar te maken hebben. We zijn ook beiden erg mondig en ook dat kon nog weleens lastig worden. We hebben een bepaalde chemie met elkaar wat heel leuk is in onze vrije tijd zeg maar, maar wat moeilijk ineens uit te schakelen is als we samen aan het werk zijn, merk ik. Zowel van haar als van mijn kant. Op de maandagavonden blijf ik voorlopig gewoon komen, maar verder hebben we samen besloten dat we gewoon zussen en vriendinnen blijven en dat dat ook goed is.