Mijn bevallingsverhaal
Ik heb me, voorafgaand aan de bevalling, ontzettend druk gemaakt over hoe en wat met onze oudste dochter. Uiteindelijk is dat allemaal goed gekomen, per toeval!
Op vrijdagmiddag 2e kerstdag hebben we onze oudste dochter naar mijn ouders gebracht, een uur verderop, ze wilde graag logeren. Inmiddels was ik 38+5 zwanger. Prima, en omdat het zulk slecht weer was had ik voor de zekerheid wat extra setjes kleding in haar koffertje gedaan.
S'avonds thuis had ik al steeds hoofdpijn en duizeligheid, voornamelijk bij het opstaan. Ook had ik veel vocht in mijn hoofd zitten, alles was opgezwollen en een hoofd vol watten zo voelde het. De volgende ochtend ben ik lekker lang in bad gegaan, en hoewel ik nog steeds duizelig en opgezwollen was, gingen er geen alarmbellen rinkelen. Totdat ik in bad lag, een tijdschrift te lezen, en ik dik 25 minuten alleen maar een waas heb gezien. Heel eng, net alsof alles om me heen geblurd was. Ik heb mijn vriend gevraagd te komen, en het licht uit te doen maar het hielp niks. Uit bad de vk gebeld, die zou terugbellen. Ondertussen was mijn hand gaan slapen en mijn tong gaan tintelen, dus de vk vroeg of we langs konden komen om urine in te leveren. Heel fijn, ware het niet dat het die dag ontzettend gesneeuwd had! Ik had mijn ouders dus al gevraagd om niet te gaan rijden zo met dochter, en ze hebben haar heel wijs nog een nachtje gehouden.
Bij de vk aangekomen schrok ze me te zien, en vooral van mijn opgezwollen gezicht. Ik heb urine ingeleverd en daar kwam niks negatiefs uit, maar ze heeft me toch doorgestuurd voor een ctg naar het ziekenhuis. Aangekomen in het ziekenhuis aan de ctg gegaan, waar ik steeds een onderdruk van 90 of hoger had. Niet heel erg hoog, maar wel tegen een zwangerschapsvergiftiging aan. De gynaecoloog kwam en zei gelijk dat ik de volgende ochtend terug mocht komen om ingeleid te worden, de baby was er klaar voor en ik had 3 cm (dus het kon zonder ballon of iets, gelijk vliezen breken). Bizar, want de dinsdag ervoor zat ik echt potdicht nog, dus ik had die 3 cm niet verwacht! Gelijk mijn ouders gebeld dat ze de dag erna wel zouden horen wanneer ik bevallen was, en dan zouden ze komen met dochter. Kwam godzijdank toch nog alles goed qua opvang, en dochter heeft geen idee gehad!
Zondagochtend, 8 uur. Ik was precies 39 weken, alles was ingesneeuwd of gevroren en we hebben serieus met kokend water de deuren van de auto moeten openen
Aangekomen in het zh mochten we naar een verloskamer, waar uiteindelijk om 9.45 uur ongeveer mijn vliezen werden gebroken. Hier bleek dat ze gigantisch in het vruchtwater had gepoept, dus dat ik sowieso 8 uur moest blijven. Maar dat was al de bedoeling, want met zwangerschapsvergiftiging en hoge bloeddruk moet je 24 uur blijven. Ze hebben gekeken wat het vliezen breken deed en daarna zouden ze weer komen. Uiteindelijk rond 12en is gebleken dat mijn weeën niks deden, en ik nog steeds op 3 cm ontsluiting zat. Wel vond ik ze al steeds zwaarder om weg te puffen dus ik wilde graag een ruggenprik. Anesthesist gebeld, die heeft een extra anesthesist opgeroepen. Ik moest een infuus voor de weeënopwekkers (de assistente zei ja ik sta erom bekend dat ik er een zooitje van maak met infuus prikken hoor! Muts prikte nog 2x mis) en een katheter ivm ruggenprik. Die katheter kreeg ze serieus, terwijl ik in mijn weeën zat, niet langs het hoofd van onze dochter (die er ondertussen de antenne afwipte die op haar hoofd was geplaatst) en ze heeft 4-5 keer geprikt. VRESELIJK.
Uiteindelijk trok ik het zo slecht dat ik vroeg waar de ruggenprik bleef, op dat moment werd de gynaecoloog gebeld dat er een spoedoperatie was en de ruggenprik dus niet door kon gaan. De horror, precies het scenario als bij onze oudste. Uiteindelijk heeft ze een pijnstillende prik in mijn been gegeven rond 13 uur, en raakte ik helemaal high middenin mijn weeënstorm. Ik zat om 13 uur nog op 3-4 cm, dus ze hebben ons alleen gelaten. Om half 2 heb ik, onder het genot van Catfish op mtv haha, overgegeven. Dit keer wel netjes in het bakje
Gelijk na het spugen kreeg ik zulke erge weeën dat mijn laken en buik op en neer gingen, aan een stuk door, ik ging door de grond! Na een wee of 2/3 had ik eindelijk genoeg kracht verzameld om te gillen naar mijn vriend dat hij verdomme toch eens op die bel moest drukken, en gelijk stond de gyn binnen. Die zag wat er aan de hand was en is gelijk aan het voeteneind gaan zitten. Uiteindelijk na een 3 kwartier weeënstorm, waarin ik dood ging en geen oog kon openen zo high was ik, en 14 minuten persen is onze dochter Kate geboren. Nog 14 minuten later is de placenta losgekomen en ben ik gehecht.
Zo heb ik dus in een uur tijd voor mijn gevoel mijn hele bevalling gedaan. Omdat ik zo zen was had mijn vriend het idee dat het een eitje was, maar ik was zo zen omdat ik niet meer kon denken van de pijn, en het was het verschrikkelijkste uur van mijn leven. Zó blij dat ik het nooit meer hoef te doen!
Ik heb er uiteindelijk maar een klein scheurtje aan overgehouden, dat ze puur voor het nette heeft gehecht.
Giller was nog wel dat ik eigenlijk overal foto's van wilde, vooral van het moment dat ze geboren zou worden. Maar omdat het zo snel ging, kon mijn vriend echt niet weg en hebben we dus geen foto's daarvan. Lief dat hij is, heeft mijn vriend wel foto's genomen van de ravage tussen mijn benen achteraf .. tja wel heel lief haha!