Het liegen is dus wel een groter probleem dan alleen de ring. Lijkt me voor je vriend niet fijn om zich zo onzeker te voelen, maar voorjou ook niet om hem vaker te wantrouwen. Ik zou het voor nu maar laten rusten, je vriend het gevoel geven dat hij altijd over alles mag komen praten.

.

Een tijdje terug heb ik een kort tijdje geappt met een jongen, die ook een avond op de koffie is gekomen. Was gezellig, goed gebuurt, verder niks. Ik voelde wel een aantrekkingskracht (voor zover je dat na de eerste date kan zeggen), maar ik zal daarin niet de eerste stap zetten.
Hij had gezegd dat hij het ook gezellig vond, en een dag later vroeg ik of hij het gezellig genoeg vond om nog een x af te spreken. Conclusie, hij vond mij wel leuk, het was gezellig, maar verder niks. Hij wilde wel een x gewoon af spreken, of met de kindjes, maar dan als 'gewone' vrienden, want er was idd zeker wel een klik, maar geen vonk. Toen ik aangaf dat dat na een eerste date wat mij betreft ook niet hoeft, en het ook kan zijn dat deze onbewust achterblijft door t feit dat we beide wel wat hebben meegemaakt gaf hij mij daar ook wel gelijk in. Maar toch komt het nu niet verder dan die ene date, en stiekem vind ik dat wel jammer. Na er een week geen contact mee te hebben gehad heb ik hem vanmorgen een gelukkig nieuwjaar geappt, waarom hij mij ook appte met daarbij dat hij hoopte dat het in 2015 beter zou worden.
Eigenlijk is de conclusie van dit biechtje; ik moet hem eigenlijk vergeten (ben ook nog niet verliefd ofzo, ben zelf ook wel voorzichtig), maar zou het wel een kans willen geven. Vooral omdat ik bijv ook vaker hier hoor dat mensen pas na de eerste paar dates verder gaan denken. De klik is toch het belangrijkste?
Toch maar laten gaan?

Hij voelt duidelijk geen aantrekkingskracht en ziet jou als een gewone vriendin. Jij voelde wel meer voor hem. Denk dus dat het nogal pijnlijk voor jou wordt als je met hem gaat afspreken. Jullie staan er namelijk duidelijk anders in. En nee, ik denk niet dat zoiets snel verandert. Hij is wel heel duidelijk geweest namelijk (en vaak zwakken mensen het dan nog af om de ander niet te kwetsen). Waarschijnlijk vindt hij je aardig, maar ben je geen relatiemateriaal, vindt hij je niet (seksueel) aantrekkelijk genoeg.

Rare laatste zin Nougat ik lees nergens dat hij haar niet aantrekkelijk vind. Met de rest ben ik heel wel eens.

Het staat hier toch vrijwel letterlijk.

Je laatste zin he.. Waar staat dat hij haar niet aantrekkelijk vind?

Ik denk dat Nougat aantrekkelijk bedoelt in de seksuele context. Jezelf aangetrokken voelen tot iemand om daarmee seks te hebben.

Dat hoeft niet perse te maken te hebben met aantrekkelijkheid in de vorm van knap of lelijk.

Een vonk voelen heeft toch niet alleen met (seksuele) aantrekkelijkheid te maken?

Los daarvan vind ik hem wel vrij duidelijk geweest. Zoals ik het lees heeft hij je op een nette manier afgewezen. Ik zou geen hoop hebben op dat zijn mening verandert.

Als een man tegen mij zou zeggen dat hij geen vonk voelt en me alleen aardig vindt als gewone vriendin, dan heeft dat te maken met aantrekkingskracht. Voor mij vrij logisch, maar kennelijk niet voor iedereen. En inderdaad, hij heeft je op een nette manier afgewezen met deze woorden. Ik zou er verder niet in investeren.

Voor mij persoonlijk wel. Ik zou geen seks kunnen hebben met een goede vriend waar ik geen aantrekkingskracht naar voel (seksueel gezien). Met goede vrienden heb ik geen 'vonken'.

Daarmee zou ik wel heel veel kunnen knuffelen of kunnen flirten haha. Maar dat 'de kleren van het lijf rukken gevoel' niet.

Ja, zo snap ik het wel inderdaad, als het gaat om aantrekkelijkheid in de breedste zin van het woord. Ik dacht ook vooral aan iemand knap vinden.

Voor mij heeft 'een vonk voelen' inderdaad ook te maken met aantrekkingskracht, een deel daarvan is seksueel.

Ik ben er ook helemaal niet kapot van ofzo, vind het alleen wat jammer. Maar je leest toch ook wel eens dat mensen zeggen de eerste dates gewoon vriendschappelijk, en dat van daaruit meer is gegroeid. In die zin denk ik dat hij de vonk bedoelde (vast mss ook wel iets sexueels, maar ik geloof dat je dat op 2 manieren kan oppakken, maar dat ter zijde). Vooral gekeken naar t feit dat hij bedrogen is, en zich daardoor niet meteen zou kunnen overgeven aan zn gevoel.

Ik vind zijn berichtjes ook vrij duidelijk: He's just not that into you.
Uit sommige dates, waarbij de spark er niet 100% is, hebben de twee mensen allebei wel het idee om het nog even aan te kijken en is er dus wel iets van interessen.
Hij heeft dat bij jou dus niet. Ik zou ook geen achterliggende redenen gaan bedenken, dat vind ik eigenlijk ook wel een beetje raar, je hebt 1 date gehad.

Ik interpreteer aantrekkingskracht op verschillende niveau's, niet alleen op uiterlijk.

Ik zou niet teveel gaan analyseren, lijkt me geen zin hebben. Hij wil verder niks meer met je.

Ik biecht onder mijn eigen acount... Zo bekend ben ik nou ook weer niet....
Ik verdenk mijn vriend dat ie iets van plan is met een huwelijksaanzoek?
Met de kerst zouden we elkaar een cadeautje geven, op zijn manier lukte dat niet. Was te laat etc. Nu zegt ie net ik wil dat je eerst weer wat fitter bent (zit met zwangerschapsovergeven) en dan gaan we ergens heen en krijg je dan je cadeautje. Met andere woorden uit eten. Dus ik zenuwachtig lachend daarop reageren. Vervolgens was het, wie doet het meer zo? Ik: de hele filmwereld? Hij:ja maar die zijn binnen 3 maanden weer uit elkaar.

Maak ik me nou onodig gek??

Haha Silver het is op z'n minst wel verdacht hoor!

Haha silver, wat leuk! Nog maar even afwachten dus!

Het is dus wel verdacht.... haha ligt het niet aan mij

Ik vind het ook zeker wel verdacht! Spannend!

Spannend Silver!

Hoi meiden!

Ook ik wil graag iets opbiechten omdat ik geen idee heb wat ik moet of kan doen.

Ik ben nu 4 jaar samen met mijn vriend en onze relatie heeft ups gekend maar ook veel downs die waren gebasseerd op eerlijkheid en vertrouwen.
- Mijn vriend is in wezen een hele lieve jongen maar door een slechte jeugd beschadigd. Hij ziet dit zelf niet zo maar ik merk in heel veel aspecten dat dit wel degelijk zo is. Hij is jaren geestelijk en lichamelijk mishandelt door zijn moeder, zijn vader en zus grepen nooit in en hij is op zijn 10de door jeugdzorg naar zijn oom en tante gegaan. Met hem heeft hij nog steeds een hele goede band en hun eigen kinderen ziet hij als zijn eigen zusje en broertje. Na de uithuisplaatsing heeft hij zijn moeder nooit weer gesproken, heeft hij ook geen behoefte aan zegt hij. Drie jaar nadat hij uit huis moest zijn, zijn echte ouders gescheiden en rond zijn 17/18de kreeg hij voorzichtig contact met zijn vader. Helaas was dat een grote mislukking, hij zag dat zelf niet. Misschien omdat hij het zo graag wou? Na 6 jaar (nu 2 jaar geleden) heeft hij -ook door de acties van zijn vader en zus- definitief het contact verbroken. Persoonlijk vind ik zoiets heel heftig omdat hij in wezen nooit een stabiele thuissituatie heeft gehad met je biologische ouders maar zelf is hij er heel nuchter onder, al vermoed ik anders gezien zijn rare karakter soms: hij kan soms om de kleinste dingen boos worden en óf hij haalt mij dan compleet omlaag óf hij negeert mij compleet. Hij kan duizend dingen beloven maar uiteindelijk komt hij er geen na (Zelfde met motivatie:veel dingen willen maar niets doen). Zijn ietwat egoïstische gedrag. Hij is liever stil dan dat hij kletst (het in-je-eigen-wereld idee) ook in groepen verdwijnt hij naar de achtergrond door niets te zeggen, in zijn telefoon te zitten. Het constant aantrekken-afstoten > ene moment ben ik geweldig, andere moment moet ik maar oprotten. Hij is wel van het lichamelijk contact maar niet van het zeggen zoals bijv: wat zie je er goed uit o.i.d.

Ik heb al eens aangekaart dat het misschien verstandig is om met iemand te praten maar daar ziet hij het nut niet van in maar ik vind het zo ontzettend zwaar soms! En ik heb al vaker gedacht om maar gewoon mijn spullen te pakken en weg te gaan (we wonen samen) omdat het lijkt alsof het hem toch niets uitmaakt.

En misschien wel door deze twijfels, misschien ook niet maar ik heb iemand leren kennen. Eerste keer ontmoet met uitgaan, twee uur gekletst en heel fout nummers uitgewisseld. Sindsdien appen we zo uren lang, kunnen praten over écht alles (serieuze zaken maar ook grappige en leuke dingen). Hij is gedreven, een eigen bedrijf. Ik hou daar van. Hij is iemand die wél kletst en mij het gevoel geeft dat ik er mag zijn. Ik ben heel onzeker over mijzelf, denk eerst aan een ander maar hij ook! En met veel dingen liggen we op 1 lijn. Hij heeft de dingen die ik mis bij mijn vriend (wat wellicht door zijn verleden komt?) en ik vind hem leuk. Gewoon leuk. Maar ik geef ook heel veel om mijn vriend.

Als mijn vriend en ik verder willen zullen er dingen anders moeten, dat ziet hij wel in maar hij weet zelf niet waarom hij doet zoals hij doet. En ik wil ook zeker niet zeggen dat ik perfect ben, ik zal mij ook moeten aanpassen. Maar in hoeverre is dat mogelijk? Wil ik wel een toekomst met hem? Zo wil ik met hem verder, over een aantal jaar een huis kopen, samen reizen en zo wil ik bij hem weg wat betekend dat ik terug zal moeten naar mijn ouders. En dat zie ik niet zitten. En wat doe ik met die jongen? Hij maakt iets los in mij, iets goeds en het feit dat ik bewondering voor hem heb. Ik besef mij ook dat ons contact voornamelijk bestaat uit appen en afspreken is iets wat ik ergens wel zie zitten maar ergens ook niet. En wil ik dat...weer helemaal overnieuw beginnen? Gooi ik een relatie weg van 4 jaar terwijl ik weet dat mijn vriend ergens heel lief is en dat hij misschien door therapie geholpen kan worden?

Alvast bedankt voor het lezen van dit enorme verhaal haha
Ik ben blij dat het hier kwijt kan Dat lucht op.