Er wordt van alles bijgehaald. Karakter, leeftijd, te vroeg geboren, het is een fase, etc etc. Ik zou gewoon ook eens eerlijk naar je eigen aandeel kijken. Hoe ga jij door het leven momenteel, zit je goed in je vel, of reageer je snel kortaf, heb je veel geduld of een kort lontje, neem je de tijd voor dingen of moet alles snel, snel? Dit alles heeft zijn weerslag op je kind.

Als je kind bijvoorbeeld aangeeft dat je haar pijn doet als je haar hand vasthoudt bij een drukke weg, dan kun je boos worden, maar je kan ook gewoon eens rustig luisteren naar je kind. Maak er iets leuks van met je kind, ipv het pijn te doen door het mee te slepen aan de hand.

Ok nu weet ik zeker dat jij geen echt kind hebt Nougat .

Amen!

Ik zie het al voor me...er iets leuks van maken aan een drukke weg terwijl mijn tweeling m'n hand niet wil vasthouden.

Ok popjes...jullie willen de straat op rennen... ze rijden hier 70 waar je 50 mag, maar gaan jullie me nu eerst maar eens vertellen waarom jullie onder een auto willen rennen, hoe en wat je daarbij voelt dan zal ik jullie daarna alsnog leren waarom het niet mag (als jullie het overleven).

Zucht, dat bedoel ik natuurlijk niet. Jammer dat mijn woorden altijd in het belachelijke worden getrokken.

Hoe zal dat komen denk je?

Het probleem met jou is dat er heus wel waarheid in de dingen die je zegt zitten maar dat je zo belachelijk slecht bent in dingen verwoorden. Jij kan werkelijk niks zeggen zonder een ander voor het hoofd te stoten.

Overigens is het mijn kind, en is het mijn taak haar te beschermen en verantwoordelijkheid mee te geven, dus als ik dat kan doen door te zorgen dat ze niet dood wordt gereden dan doe ik dat.

Haha, en jij trekt de woorden van anderen niet in het belachelijke?

Zo.. heeft dit even een aparte wending gekregen

Uiteraard. Ik zeg ook niet dat je je kind dood moet laten rijden. Wat een gekke conclusies worden er toch weer getrokken. Jammer dat er op deze manier geen normaal gesprek over opvoeding mogelijk is.

Er valt hier prima over opvoeding te praten. De meningen hierover zijn op 't forum erg verdeeld. Normaliter zijn er nauwelijks problemen, geeft men elkaar tips maar laat ieder zich in haar waarde. Jij komt weer even verkondigen dat het aan Lejow ligt, dat Lejow de schuld bij haar dochter legt. Verwoord het eens anders, probeer dàt eens. Wellicht dat je dan normale reacties krijgt.

Nee, ik zeg niet dat het aan Lejow ligt. Ik zeg dat het raadzaam kan zijn om niet alleen naar het gedrag van je kind te kijken, maar dat het goed is om ook naar je eigen gedrag te kijken. Dit stel ik in het algemeen. In dit topic lees ik dat veel wordt afgeschoven op het kind. Het enige dat ik beweer is dat veel meer factoren van belang zijn, waaronder jouw eigen houding/de manier waarop je in het leven staat.

Ik ga er niet eens aan beginnen om quotes erbij te halen, maar je hebt net op de man af lejow (onder andere) met de grond gelijk gemaakt, en daarna probeer je dat dan ook weer te ontkennen. Er is met jou geen discussie mogelijk want alles sla je zo onwijs dood, dat het niet eens leuk praten is met je. Een standpunt is prima, maar jij boort het werkelijk bij iedereen door de neus.

Ik noem een paar voorbeelden inderdaad, die deels betrekking hebben op de situatie van Lejow. Dat betekent niet dat ik haar met de grond gelijk maak, in het geheel niet. Ik zeg alleen dat de decembermaand vaak erg druk is, en voor sommige kinderen is het leven sowieso erg druk door bijvoorbeeld verschillende oppasadressen. Dit alles kan bijdragen aan het gedrag dat een kind vertoont. Kortom: kijk ook eens naar de context waarin je kind zich op dagelijkse basis 'moet gedragen'.

Als ik zie hoeveel gezinnen zich gestresst en tegen het overspannene aan door het leven begeven met veel geschreeuw, getrek en geduw, dan begrijp ik goed dat je daar als kind niet bepaald rustiger van wordt.

Nougat, ze heeft zelf al aangegeven dat het wellicht druk is gewest voor haar dochter en dat het een wisselwerking is.
Daar heeft ze jouw fantastische conclusie niet voor nodig neem ik aan.
Die laatste alinea begrijp ik dan weer niet, waar zie jij al die gezinnen en kun je bij ze binnen kijken?

Echt hoor Nougat... Heb al 5 keer wat getypt en het weer weggehaald, kan gewoon niet de juiste woorden vinden voor een reactie op jou..
Ik schuif het niet alleen maar af op karakter, steek ook zeker hand in eigen boezem (wellicht cursusje begrijpend lezen wat voor jou?), en geef al helemaal nergens aan dat haar karakter komt door haar vroeggeboorte.

Ja, ze is temperamentvol, dat is gewoon een feit. Ze gaat van 0 naar 100 in 3 seconde (de gemiddelde sportauto zou er jaloers op zijn). Ja, ik zit minder in mijn vel (raar he, mijn moeder is 2 maanden geleden overleden en de kerst enzo staat voor de deur.. oh joy) en ik slaap slecht. Ja, daardoor is mijn lontje korter (Kijk, zie je dat? Ik kan prima de bal bij mezelf leggen hoor).
Daarnaast open ik JUIST dit topic om te vragen hoe IK er mee om kan gaan, hoe IK de situatie beter in kan schatten of misschien wel voor kan zijn...


Hoe zie jij het voor je trouwens? De afgelopen week kon gewoon niet anders, man en ik moesten allebei werken. Ik moest op een niet werkdag naar mijn werk (zo gaan die dingen nou eenmaal in het onderwijs). Kan haar moeilijk alleen thuis laten he?
Of kan ik volgens jou mijn directrice dan gewoon opbellen, dat ik niet kom?

Overigens kan er hier prima over opvoeding gediscussieerd worden, de enige die het niet kan ben jij zelf.

Hee lejow er zijn ook wel fijne reacties geplaatst hè!
Gooi haar op de negeermodus, misschien kan je wel meer met de tips en het begrip die wel gegeven zijn.

Ja, das wellicht verstandig. Dit was ook volledig op haar gericht hoor hahaha.

Ik kan dat boek van temperamentvolle kids overnemen van CCC, vind het momenteel erg lastig om me te concentreren op lezen, maar hoop dat ik dit boek wel doorkom. Misschien staan daar ook goede dingen nog in.

Er zal nergens een precieze handleiding in staan voor je dochter, maar ik vind het vooral fijn om in te bladeren als ik herkenning nodig heb of begrip verlang van anderen.

En hou in je achterhoofd dat we allemaal maar mensen zijn en geen machines hè, en we doen allemaal maar wat.

Neem het jezelf niet te kwalijk dat je misschien wat minder geduld hebt en even 'op' bent, het is ook niet niks wat je de afgelopen tijd hebt meegemaakt! Gun jezelf de tijd om te rouwen en met B ga je straks echt je draai wel weer vinden
Misschien zit je wel al niet meer op tips te wachten hoor, maar wil toch even wat schrijven en misschien heb je er nog wat aan ;)

Ik zou proberen overgangen voor haar al wat voorspelbaarder en visueel te maken. Luier klaarleggen in haar zich, wekkertje er bij en dan benoemen 'Kijk B, hier ligt jouw luier. Als het wekkertje af gaat, gaan we die aan doen'. Wekkertje op 5 minuten. Als die af gaat, haar erbij betrekken door het wekkertje uit laten zetten.
Ik maak zelf ook van veel dingen een spelletje, door bijvoorbeeld een wedstrijdje te doen wie het eerste zijn jas aan heeft, of door grapjes te maken over iets anders en de overgang zonder nadruk voorbij te laten gaan (schoenen aan doen zonder dit daadwerkelijk te benoemen, maar over iets anders te praten).
En daarbij hebben wij gewoon ook een huishouden van Jan Steen. Ik doe over veel dingen niet zo moeilijk(springen op bed mag hier gewoon ) en al helemaal niet als ik zelf niet lekker in mijn vel zit. Dan mag de televisie wat langer aan, of mag hij langer op de tablet, lekker lang in bad en veel boekjes lezen.

Het is allemaal heel cliché maar echt het gaat over. Ik heb precies hetzelfde meegemaakt met Felice. Het is gewoon een hele vervelende fase. Ik heb toen ook alle trucjes uitgeprobeerd maar ja dat hielp voor geen meter. Dan maar gewoon gewacht totdat de fase over ging en de volgende begon ;)