Hier hebben ze allebei altijd goed gegeten. Dochter begon wel pas vrij laat met eten. Rond 11 maanden ongeveer, daarvoor was het hooguit per ongeluk iets doorslikken (we deden aan rapley, voerden niet). Zoon at wel vrij snel.

Dochter heeft soms wel eens wat fases waarbij ze minder eet of opeens zegt dat ze iets niet lust. Ze moet van mij altijd minimaal 1 hap proeven. En als die ene hap er in zit dan eet ze altijd wel wat meer. Ze is niet echt een grote eter, ze zal nooit meer dan 1 bordje leegeten, maar dat geeft niet, dat hoeft ook niet.
Bij zoon wisselt het heel erg. Als hij iets lekker vindt dan kan hij zo minstens 2 bordjes leeg eten. Als het hem niet aanstaat dan weigert hij soms. Gelukkig komt dat de laatste tijd weinig voor. Een tijdje terug had hij wel zo'n fase. Heel vervelend vond ik dat. Ik ben echt blij dat wij dat gedoe niet lang gehad hebben. Ik kan er slecht tegen als ik voor piet snot sta te koken.

We eten wel altijd heel gevarieerd. De kinderen zijn het gewend dat er iedere dag wel iets anders op het menu staat. Ik denk zelf dat dat ook wel scheelt.
Er zijn wel bepaalde dingen die ze erg lekker vinden. Iets van een een ovenschotel met kaas gaat er altijd wel goed in. Maar daar kan je eindeloos mee variëren. In zulke gerechten stop meestal de wat apartere groentes.
Zoon is gek op quiche. Hij eet zo een kwart quiche op. Dus dat eten we ook meestal 1 keer per week. Maar nooit altijd dezelfde, ik probeer altijd wel te variëren. Mijn dochter vindt de bodem van een quiche niet lekker. Dus voor haar haal ik die er dan af. Dat vind ik niet erg om te doen, maar ik ga niet iets heel anders koken. Ze eten gewoon wat er op tafel staat.