Annemijn schreef:Ik heb bij beide bevallingen amper bloed verloren en ook geen prik gekregen.. Maar had bij beide wel weeënopwekkers via infuus gehad dus dan krijg je m misschien niet extra?
Ik kreeg ipv weer een prik het direct in het infuus ingespoten, is dat bij jou niet gebeurd?
Ik vond het erg lastig om een geboorteplan te maken omdat ik niet wist wat ik moest verwachten, wel had ik een aantal dingen met de verpleegkundige in het ziekenhuis besproken en met mijn man.
Liever geen pijn bestrijding, maar ik wist niet hoe het zou zijn dus als het echt niet zou gaan stond ik er niet negatief tegenover maar dan geen prik in mijn been. Mijn voorkeur als ik poliklinisch was bevallen was met een geboortetens.
Wij wilde navelstrengbloed doneren als dat had gekund maar wel nadat de navelstreng zo lang mogelijk uitgeklopt was als kon in deze situatie (is mislukt door de snelle bevalling en omdat er nog niks klaar stond).
Mocht ik een keizersnee krijgen dan wilde ik dat mijn man ten alle tijden bij de baby zou blijven. Daarnaast wilde ik geen familie bij de baby of hem zelfs al vasthouden tot ik die kans zelf gehad had. Dit had ik vooral met mijn man besproken. Ook niet te snel familie laten komen, eerst tijd met zijn drieën, rust om te douchen enz.
Mijn man was de enige persoon die ik er bij wilde hebben behalve professionals, ik vond het echt een bijzonder moment voor ons tweeën. En wij wilde het liefst dat hij de navelstreng door zou knippen.
Na de bevalling direct huid op huid contact en ik wilde borstvoeding geven en daar ook bij geholpen worden.
Ook kreeg ik de vraag of we nog iets met de placenta wilde ( meenemen en in de tuin begraven of iets dergelijks). Ik heb aangegeven dat hij weg gegooid mocht worden maar dat ik wel graag wilde zien waar de baby in gewoond had.
Mocht er ooit een tweede komen dan zou ik aangeven dat ik de baby graag weer zelf aan zou willen pakken, ik niet met een spiegel wil kijken (ze vroegen of ik dit wilde, maar dat wilde ik op dat moment liever niet en dat gevoel heb ik nog steeds). Ik heb geen moeite met een hartslagmeter in het hoofdje, het is misschien wel naar, maar daardoor wisten ze wel dat zijn hartslag flink daalde en hij dus die wee geboren moest worden. Die 1.5uur huid op huid contact voor het hechten, controles van de baby en aankleden zou ik de volgende keer weer willen. Ik ben heel snel bevallen en ik wil dat ze mijn ervaring van pijn de volgende keer serieuzer nemen (ik was persweeen aan het wegpuffen terwijl de verpleegkundige dacht dat ik 3a 4cm ontsluiting had, gelukkig had mijn man wel door dat het niet klopte).