Momenteel is er geen land te bezeilen met Mikey. Hij gilt, schreeuwt, krijst de boel bij elkaar als hem iets niet lukt, als hem iets wel lukt, als hij iets wil kijken op tv, als het dan eindelijk komt, als hij bij mij wil zitten, als hij niet bij mij wil zitten, als iets mag, als iets niets mag. Soms zeg of doe ik niets, dan loopt hij door de kamer nee te zeggen en te huilen. Waarom? Geen idee. Zijn slaap lijd er ook onder. Zijn middagslaag is hooguit nog drie kwartier tot een uur. In de avond is hij gauw moe, hij gaat rond half zeven naar boven, douchen en dan het bedritueel. Hij slaapt gelukkig wel snel in. Word wel nog een keer of twee wakker, meestal even drinken en dan weer verder slapen. Rond half zes, kwart voor zes is hij wakker. Voorheen kon ik hem nog wel eens terug leggen (hij slaapt tussen ons in) en dan viel hij wel weer in slaap. Nu gaat hij krijsen en auw roepen. Geen idee of hij daadwerkelijk auw heeft (behalve dan dat er een tandje doorkomt) Dit gaat net zo lang door tot ik het licht aandoe. Dan is het meestal wel goed. Dan komen we beneden en begint het gelijk weer. Gaat de hele dag zo door. Het vreet energie. Ik ben thuisblijfmoeder, dus maak het ook de hele dag mee. Gelukkig gaat hij wel op dinsdag en donderdag ochtend met de kindjes spelen bij een vrijwillige peutergroep en op woensdagmiddag naar de g.o. Daar gaat het altijd goed. Hij is heel aanhankelijk. Kan heerlijk spelen, maar het liefst de hele dag door met mama. Dat gaat natuurlijk niet, mama moet ook af en toe wat in huis doen.
Herkenbaar? Is het een fase? Hebben jullie tips of trucs hoe hier mee om te gaan, want ik weet het af en toe even niet meer. Kan soms echt uit mijn slof schieten en dan voel ik me vreselijk lullig.