24 Nov 2014 15:11 door Laced
Olijfje; Fijn om te horen dat jullie lekker aan het genieten zijn, ondanks het verdriet. Ik heb zojuist contact gehad met het ziekenhuis, ik hoef niet langs te komen voor een echo en moet wachten totdat de echte menstruatie doorzet. Ik snap niet waarom ik niet gewoon langs mag komen in het ziekenhuis. De gynaecoloog had nl gezegd in ons laatste gesprek dat ik mocht bellen en dan kon langskomen voor een uitgangsecho, zodat we dan eventueel de menstruatie zouden opwekken. Heel irritant dit.
Nougat; op dit moment zit er een andere collega naast mij hoogzwanger te werken ik kan niet ontdekken dat mij dat verdrietig maakt. Ik wil ook zwanger zijn, ik wil gezien worden met zo'n dikke buik en trots kunnen vertellen over de komst van een klein baby'tje. Ik kan zwangeren niet ontlopen en dat wil ik ook niet, maar ermee geconfronteerd worden blijft hoe dan ook pijnlijk. "Gelukkig" beperkt het zich momenteel slechts tot 2 zwangere collega's, maar wanneer een vriendin uit mijn naaste omgeving zou aankondigen dat zij zwanger zou zijn, zou dat op de een of andere manier extra pijnlijk zijn. Hoe ermee om te gaan als zwangeren? Daar is in mijn ogen geen handleiding voor. Net zo goed als dat er geen handleiding is voor de niet zwangere om hiermee om te gaan. Het is een gevoelskwestie, emoties waar je geen grip op hebt. Anderen kunnen wel tegen je zeggen; probeer het los te laten, maar dat gaat niet. Je kunt een wens niet uitschakelen, net zomin als dat ik het gevoel kan uitschakelen wat bij mij loskomt op het moment dat ik een zwangere vrouw zie.
Liefde voor het leven; 27-08-2011 & 22-10-2015