22 Okt 2014 10:36
Zwangerschap & Kinderen rubriek #2 - Studeren en kinderen.
Vaak hoor je dat mensen eerst hun studie af willen ronden voordat ze aan kinderen beginnen. In de eerste instantie een logische gedachte, maar studeren mét kind is natuurlijk ook een optie. Ik wil jullie graag wat vertellen over mijn ervaringen met het studeren als zwangere en later als moeder.
In september 2007 ben ik na het afronden van de havo op 17-jarige leeftijd met een hbo-opleiding begonnen en in 2009 werd onze kinderwens zo groot dat we zijn gaan kijken naar mogelijkheden om studie met het ouderschap te combineren. In het tweede jaar van mijn opleiding werd ik voor het eerst zwanger, maar helaas eindigde die zwangerschap in een miskraam. In het derde jaar lukt het om blijvend zwanger te worden en in de zomer van 2010 ben ik van ons oudste kindje bevallen. Ik raakte in november 2009 zwanger, dus een groot deel van het derde studiejaar was ik zwanger.
Medestudenten en docenten waren erg verrast, niemand had mijn zwangerschapsaankondiging verwacht. De reacties wisselden wat, sommige mensen vonden het vooral heel erg leuk, maar ik heb ook vaak (en nog steeds overigens) uit moeten leggen dat de zwangerschap écht gepland was.
Hoewel de zwangerschap niet heel gemakkelijk verliep, heb ik het derde jaar zonder problemen af kunnen ronden. Ik heb die tijd niet als zwaar ervaren, mede doordat wij niet zo heel veel contacturen hadden (twee á drie korte dagen) en ik dus veel thuis kon doen op de tijden waarop ik me fit voelde.
Omdat ik half augustus ben bevallen en dus nog in de kreukels in het kraambed lag toen het vierde jaar van start ging, heb ik besloten om er een half jaar tussenuit te gaan. Je kunt ervoor kiezen om je uit te schrijven zodat je geen collegegeld hoeft te betalen, maar dan heb je ook (tijdelijk) geen recht op studiefinanciering. Je kunt ook beslissen om ingeschreven te blijven staan en het recht op studiefinanciering te behouden, maar dan verlies je de laatste periode, waarin je vertraging hebt, alsnog het recht op studiefinanciering. Wanneer je een 0-lening afsluit, behoud je wel je ov-kaart. Ik heb destijds mijn studiefinanciering door laten lopen, waardoor ik het laatste half jaar geen studiefinanciering meer had. Gelukkig was ons inkomen toen toereikend, waardoor ik niet heb hoeven lenen. Uiteindelijk maakt het per saldo niet uit wat je doet, je mist hoe dan ook een periode studiefinanciering als je er even tussenuit bent.
Januari 2011 heb ik mijn studie weer opgepakt en ben toen begonnen aan het vierde jaar. Het eerste half jaar volgde ik een minor, met hoofdzakelijk lessen op school en een aantal ervaringsopdrachten in een bedrijf. Daarnaast werkte ik een aantal uren voor een thuiszorgorganisatie. De opvang hadden wij geregeld via een flexibele gastouder (en een flexibele schoonmoeder achter de hand - die we overigens maar weinig nodig hadden). Al met al was ik een dag of 2,5 à 3 aan het werk of studie. Studeren deed ik veel in de avonduren en in het weekend. Onze dochter sliep weinig en huilde veel, waardoor ik overdag weinig tijd had om te studeren.
Het laatste half jaar bestond uit een stage van 32 uur per week. Onze dochter was toen drie dagen bij de gastouder en één dag bij mijn schoonmoeder. Mijn man had toen niet de mogelijkheid om minder te werken, omdat ik financieel weinig binnen bracht.
In het laatste half jaar van de studie werd ik zwanger van ons tweede kindje. Hoewel ik een aantal weken erg misselijk ben geweest, heb ik vrijwel geen stagedagen hoeven missen. Mijn stagebegeleidster vond het erg leuk dat ik zwanger was en was erg voorzichtig met mij.
Mijn diploma heb ik in maart 2012 in ontvangst mogen nemen, ik was toen 16 weken zwanger en stond dus met een beginnend zwangerschapsbuikje op het podium. Mijn oudste dochter was toen ruim 1,5 en was mee tijdens de diploma uitreiking. Toen ik op het podium stond, kon ze het niet laten om al wijzend: ‘mijn mama’ door te zaal te roepen. Een aantal weken na het afronden van mijn studie heb ik een baan aangeboden gekregen in het bedrijf waar ik stage liep. Ik ben daar begonnen toen ik 25 weken zwanger was en daar werk ik nu nog steeds. Het is geen sector waarin de banen voor het oprapen liggen. Het was een kwestie van enerzijds geluk hebben , maar anderzijds is het natuurlijk ook een kwestie van hard werken en je best doen.
Als ik mijn verhaal terug lees, klinkt het misschien druk en hectisch, maar zo heb ik het niet ervaren. Ik ervaar nu de combinatie van moederschap/werkend leven als pittiger dan toen ik nog voltijds studeerde. In mijn studie was ik meer bij mijn dochter dan nu. Ik zou het dan ook zo weer over doen. Ik had geen concentratieproblemen en niet een hele gecompliceerde zwangerschap. Zwanger studeren vond ik niet anders dan niet-zwanger studeren. Studeren met een kindje is vooral meer geregel en vraagt wat meer van je planning-skills en doorzettingsvermogen, maar ik heb het dus absoluut niet als zwaar ervaren. Ik kan me wel voorstellen dat wanneer je een gecompliceerde zwangerschap hebt het wel veel van je vraagt.
Wat betreft de voorzieningen als zwangerschapsverlof, zwangerschapsuitkeringen en noem maar op: die heb je niet als je studeert. Sommige hogescholen en universiteiten bieden kinderopvang aan, maar dit zijn er maar heel weinig. Via DUO kun je in aanmerking komen voor een extra toelage als je weinig verdient en/of alleenstaande ouder bent. Wij kwamen niet in aanmerking voor deze toelage, omdat ons inkomen boven de negenduizend-nogwat euro lag per jaar. Wel kun je over 230 uur per maand kinderopvangtoeslag krijgen, hier heb je gewoon recht op als je studeert binnen een door de overheid gefinancierde instelling.
Hier kun je daar meer informatie over kinderopvangtoeslag vinden: http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen ... eslag.html
Hier is meer informatie te vinden over toeslagen die je vanuit DUO kunt krijgen als je een kind hebt en een laag inkomen:
http://www.duo.nl/particulieren/student ... n-kind.asp
Mijn medestudenten vonden het vaak erg leuk om te horen dat ik een kind heb, maar daar hield het mee op. Ik heb weinig begrip en medewerking ervaren als het onverhoopt toch een keer niet lukte om opvang te vinden. Wat dat betreft was er meer begrip voor het niet beschikbaar zijn vanwege bijbanen. Hoewel het fijn was geweest als er af en toe ook met mij meegedacht werd, heb ik er niet veel last van gehad. Het was vooral vervelend dat een bijbaan als belangrijke reden opgegeven kon worden om een afspraak te verzetten en mijn kind blijkbaar niet voldoende belangrijk was. Hier kun je natuurlijk zoveel last van hebben als je zelf wilt en als het mij om die reden toch een hele enkele keer niet lukt, dan vertelde ik gewoon niet dat dit vanwege de kinderopvang zo was;)
Ik krijg vaak de opmerking dat ik niet van mijn jeugd heb genoten en de vraag of ik er spijt van heb dat we zo vroeg (20 vs 22 jaar) aan kinderen zijn begonnen. Hierop kan ik volmondig met nee antwoorden. Wij waren met alles vroeg, zo ook met uitgaan, feesten en nachten doorhalen.
Al met al vond ik de combinatie van studeren en gezinsleven zo goed te doen, dat ik inmiddels aan een nieuwe opleiding ben begonnen. Ditmaal via afstandsleren, zodat ik het studeren kan combineren met gezinsleven en een baan.
Mijn tips en adviezen:
- zorg ervoor dat het inkomen toereikend en stabiel is.
- zorg ervoor dat de gezinssituatie stabiel is (huisvesting, relatie e.d.)
- bij een gebrek aan doorzettingsvermogen zou ik de keuze om aan kinderen te beginnen nog eens heroverwegen
- wanneer je nu al flink op je tenen moet lopen om de studie bij te benen, is een kind waarschijnlijk teveel voor je.
- zorg voor een goede, flexibele oppas en een goed netwerk waar je op terug kunt vallen in drukke periodes (tentamenperiodes bijvoorbeeld). Met name mijn man heeft mij veel ontzien in deze drukke periodes.
- ga er niet per definitie van uit dat je veel kunt studeren met een kleine baby: je kunt er net eentje treffen die dat niet doet. In dat geval treedt het vorige punt in werking.
In september 2007 ben ik na het afronden van de havo op 17-jarige leeftijd met een hbo-opleiding begonnen en in 2009 werd onze kinderwens zo groot dat we zijn gaan kijken naar mogelijkheden om studie met het ouderschap te combineren. In het tweede jaar van mijn opleiding werd ik voor het eerst zwanger, maar helaas eindigde die zwangerschap in een miskraam. In het derde jaar lukt het om blijvend zwanger te worden en in de zomer van 2010 ben ik van ons oudste kindje bevallen. Ik raakte in november 2009 zwanger, dus een groot deel van het derde studiejaar was ik zwanger.
Medestudenten en docenten waren erg verrast, niemand had mijn zwangerschapsaankondiging verwacht. De reacties wisselden wat, sommige mensen vonden het vooral heel erg leuk, maar ik heb ook vaak (en nog steeds overigens) uit moeten leggen dat de zwangerschap écht gepland was.
Hoewel de zwangerschap niet heel gemakkelijk verliep, heb ik het derde jaar zonder problemen af kunnen ronden. Ik heb die tijd niet als zwaar ervaren, mede doordat wij niet zo heel veel contacturen hadden (twee á drie korte dagen) en ik dus veel thuis kon doen op de tijden waarop ik me fit voelde.
Omdat ik half augustus ben bevallen en dus nog in de kreukels in het kraambed lag toen het vierde jaar van start ging, heb ik besloten om er een half jaar tussenuit te gaan. Je kunt ervoor kiezen om je uit te schrijven zodat je geen collegegeld hoeft te betalen, maar dan heb je ook (tijdelijk) geen recht op studiefinanciering. Je kunt ook beslissen om ingeschreven te blijven staan en het recht op studiefinanciering te behouden, maar dan verlies je de laatste periode, waarin je vertraging hebt, alsnog het recht op studiefinanciering. Wanneer je een 0-lening afsluit, behoud je wel je ov-kaart. Ik heb destijds mijn studiefinanciering door laten lopen, waardoor ik het laatste half jaar geen studiefinanciering meer had. Gelukkig was ons inkomen toen toereikend, waardoor ik niet heb hoeven lenen. Uiteindelijk maakt het per saldo niet uit wat je doet, je mist hoe dan ook een periode studiefinanciering als je er even tussenuit bent.
Januari 2011 heb ik mijn studie weer opgepakt en ben toen begonnen aan het vierde jaar. Het eerste half jaar volgde ik een minor, met hoofdzakelijk lessen op school en een aantal ervaringsopdrachten in een bedrijf. Daarnaast werkte ik een aantal uren voor een thuiszorgorganisatie. De opvang hadden wij geregeld via een flexibele gastouder (en een flexibele schoonmoeder achter de hand - die we overigens maar weinig nodig hadden). Al met al was ik een dag of 2,5 à 3 aan het werk of studie. Studeren deed ik veel in de avonduren en in het weekend. Onze dochter sliep weinig en huilde veel, waardoor ik overdag weinig tijd had om te studeren.
Het laatste half jaar bestond uit een stage van 32 uur per week. Onze dochter was toen drie dagen bij de gastouder en één dag bij mijn schoonmoeder. Mijn man had toen niet de mogelijkheid om minder te werken, omdat ik financieel weinig binnen bracht.
In het laatste half jaar van de studie werd ik zwanger van ons tweede kindje. Hoewel ik een aantal weken erg misselijk ben geweest, heb ik vrijwel geen stagedagen hoeven missen. Mijn stagebegeleidster vond het erg leuk dat ik zwanger was en was erg voorzichtig met mij.
Mijn diploma heb ik in maart 2012 in ontvangst mogen nemen, ik was toen 16 weken zwanger en stond dus met een beginnend zwangerschapsbuikje op het podium. Mijn oudste dochter was toen ruim 1,5 en was mee tijdens de diploma uitreiking. Toen ik op het podium stond, kon ze het niet laten om al wijzend: ‘mijn mama’ door te zaal te roepen. Een aantal weken na het afronden van mijn studie heb ik een baan aangeboden gekregen in het bedrijf waar ik stage liep. Ik ben daar begonnen toen ik 25 weken zwanger was en daar werk ik nu nog steeds. Het is geen sector waarin de banen voor het oprapen liggen. Het was een kwestie van enerzijds geluk hebben , maar anderzijds is het natuurlijk ook een kwestie van hard werken en je best doen.
Als ik mijn verhaal terug lees, klinkt het misschien druk en hectisch, maar zo heb ik het niet ervaren. Ik ervaar nu de combinatie van moederschap/werkend leven als pittiger dan toen ik nog voltijds studeerde. In mijn studie was ik meer bij mijn dochter dan nu. Ik zou het dan ook zo weer over doen. Ik had geen concentratieproblemen en niet een hele gecompliceerde zwangerschap. Zwanger studeren vond ik niet anders dan niet-zwanger studeren. Studeren met een kindje is vooral meer geregel en vraagt wat meer van je planning-skills en doorzettingsvermogen, maar ik heb het dus absoluut niet als zwaar ervaren. Ik kan me wel voorstellen dat wanneer je een gecompliceerde zwangerschap hebt het wel veel van je vraagt.
Wat betreft de voorzieningen als zwangerschapsverlof, zwangerschapsuitkeringen en noem maar op: die heb je niet als je studeert. Sommige hogescholen en universiteiten bieden kinderopvang aan, maar dit zijn er maar heel weinig. Via DUO kun je in aanmerking komen voor een extra toelage als je weinig verdient en/of alleenstaande ouder bent. Wij kwamen niet in aanmerking voor deze toelage, omdat ons inkomen boven de negenduizend-nogwat euro lag per jaar. Wel kun je over 230 uur per maand kinderopvangtoeslag krijgen, hier heb je gewoon recht op als je studeert binnen een door de overheid gefinancierde instelling.
Hier kun je daar meer informatie over kinderopvangtoeslag vinden: http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen ... eslag.html
Hier is meer informatie te vinden over toeslagen die je vanuit DUO kunt krijgen als je een kind hebt en een laag inkomen:
http://www.duo.nl/particulieren/student ... n-kind.asp
Mijn medestudenten vonden het vaak erg leuk om te horen dat ik een kind heb, maar daar hield het mee op. Ik heb weinig begrip en medewerking ervaren als het onverhoopt toch een keer niet lukte om opvang te vinden. Wat dat betreft was er meer begrip voor het niet beschikbaar zijn vanwege bijbanen. Hoewel het fijn was geweest als er af en toe ook met mij meegedacht werd, heb ik er niet veel last van gehad. Het was vooral vervelend dat een bijbaan als belangrijke reden opgegeven kon worden om een afspraak te verzetten en mijn kind blijkbaar niet voldoende belangrijk was. Hier kun je natuurlijk zoveel last van hebben als je zelf wilt en als het mij om die reden toch een hele enkele keer niet lukt, dan vertelde ik gewoon niet dat dit vanwege de kinderopvang zo was;)
Ik krijg vaak de opmerking dat ik niet van mijn jeugd heb genoten en de vraag of ik er spijt van heb dat we zo vroeg (20 vs 22 jaar) aan kinderen zijn begonnen. Hierop kan ik volmondig met nee antwoorden. Wij waren met alles vroeg, zo ook met uitgaan, feesten en nachten doorhalen.
Al met al vond ik de combinatie van studeren en gezinsleven zo goed te doen, dat ik inmiddels aan een nieuwe opleiding ben begonnen. Ditmaal via afstandsleren, zodat ik het studeren kan combineren met gezinsleven en een baan.
Mijn tips en adviezen:
- zorg ervoor dat het inkomen toereikend en stabiel is.
- zorg ervoor dat de gezinssituatie stabiel is (huisvesting, relatie e.d.)
- bij een gebrek aan doorzettingsvermogen zou ik de keuze om aan kinderen te beginnen nog eens heroverwegen
- wanneer je nu al flink op je tenen moet lopen om de studie bij te benen, is een kind waarschijnlijk teveel voor je.
- zorg voor een goede, flexibele oppas en een goed netwerk waar je op terug kunt vallen in drukke periodes (tentamenperiodes bijvoorbeeld). Met name mijn man heeft mij veel ontzien in deze drukke periodes.
- ga er niet per definitie van uit dat je veel kunt studeren met een kleine baby: je kunt er net eentje treffen die dat niet doet. In dat geval treedt het vorige punt in werking.
