Moeilijk om dit te omschrijven maar het zit ongeveer zo:

Mijn vriendin heeft bijna een rottige scheiding achter de rug, dit probleem heeft het laatste jaar altijd centraal gestaan. De ene rottigheid na de andere kwam te voorschijn en er waren natuurlijk een hoop verschillende emoties die de revue passeerden. Ik heb altijd voor haar klaar gestaan, geluisterd, zoals een vriendin behoort te doen.

De laatste maanden vond ik het soms wel een tikkeltje storend dat wanneer ik met haar af zou spreken er weer een enorm verhaal zou komen met de nodige emoties. Daar kan zij natuurlijk niks aan doen, en is ook gemeen van mij, maar soms had ik gewoon zin in een 'gezellig' gesprek. We hadden het ook wel over andere dingen, maar toch wel erg veel over haar en alle problemen. Daar ben ik niet trots op maar zo voelde ik het soms wel.

Nu heeft ze een jongen ontmoet over wie ik de laatste weken al weer van alles heb gehoord (ja ze vertelt graag ), oa ook dingen die niet leuk aan hem waren. Dat ze hem niet zo zag zitten, slechte eigenschappen, heel tegenstrijdige dingen, maar ze vond hem ook wel weer leuk. Ik gun haar het geluk en zie haar graag blij maar door die gemixte signalen (en het feit dat ze nog zooo niet over haar ex heen is) krijg ik er ook gemixte signalen bij.

Nu wil ze heel graag dat ik hem ontmoet maar ik sta hier niet echt om te springen. Aan de ene kant zeg ik tegen mezelf doe niet zo flauw als zij maar gelukkig is toch? Maar aan de andere kant ben ik er zelf gewoon nog niet aan toe, er is nog zoveel gebeurd de laatste maanden en ineens is hij er en moet ik hem maar leren kennen als haar nieuwe vriend. Wat waarschijnlijk ook zal inhouden dat ik hem vanaf nu veel zou gaan zien, want als ik hem heb ontmoet zal ze hem ook wel steeds meenemen of uitnodigen bij van alles.

Wie heeft hier een goed advies over?