Sorry, sorry! Ben ik weer! Lief dat je ernaar vroeg Siem.

De eerste afspraak kon helaas niet doorgaan. Mijn dochter was erg ziek geworden die nacht. Ik heb vorige week dinsdag het gesprek met mijn studiebegeleidster gehad. Een heel fijn gesprek. Wat een lieve vrouw. Ze vroeg gelijk naar N., naar haar gezondheid, hoorde mijn verhaal met 'problemen' van de afgelopen jaren met veel interesse aan en erkende dat het ontzettend zwaar heeft moeten zijn en nog steeds is af en toe. Die erkenning deed me zo goed. Ik kreeg het gevoel dat ze niet negatief oordeelde over het feit dat ik al zo lang bezig ben. Helemaal niet. Terwijl ik met knikkende knieen het gebouw binnenliep. Het voelde voor mij als een soort 'walk of shame', aangezien ik er al zolang niet geweest was en niet wist hoe docenten over me zouden denken. Wilde ook eigenlijk niemand tegenkomen, hahah!

Vervolgens gingen we over op het gedeelte waar ik eigenlijk voor kwam natuurlijk. Het komt erop neer dat ik me over mijn reeds behaalde studieresultaten geen zorgen hoef te maken. Voor de zekerheid contacteer in de examencommissie nog, maar zij gaf al aan dat ze momenteel zelfs al een dertiendejaarsstudent heeft en dat zij geen enkel probleem heeft op dit gebied. Ook anderen die nog eerder dan mij zijn gestart hebben dit niet. Ik kan dit jaar helaas alleen niks doen. Althans, wel zelf, maar niet officieel. Voor de tentamens die ik nog moet ga ik uiteraard studeren. Met mijn scriptie ga ik een begin maken, zodat ik 1 september gelijk een plan van aanpak klaar heb liggen en goedkeuring kan krijgen om verder te gaan. Mijn begeleidster gaat ervoor zorgen dat ik een ontzettend goede en fijne scriptiebegeleider ga krijgen volgend jaar en draagt heel mijn 'dossier' over aan de man die ouderejaarsstudenten verder begeleid. Zij stopt eind dit schooljaar en wil me goed en veilig achterlaten, zo lief! Ze heeft me al het studiemateriaal dat ik nodig heb het komende jaar toegestuurd, aangezien ik er momenteel niet bij kan (kan nergens meer inloggen).

Het was al met een fijn gesprek. Wat een opluchting. Haar waardering voor het feit dat ik het nog niet opgegeven heb deed me ook zoveel goeds. Ze bleef herhalen hoe trots ze is op hoe ik het allemaal doe met N. Ach, en verder zie ik het maar van de positieve kant: dit jaar even geen collegegeld, genoeg tijd om me voor te bereiden op de tentamens volgend schooljaar (allemaal Bedrijfseconomie, mijn zwakste punt, dus veel oefenen!) en volgend jaar hoop ik na het nieuw jaar klaar te zijn.

Bedankt allemaal voor jullie meelevende en behulpzame reacties!