Als het er echt op aan komt, vind ik mijn eigen geluk het belangrijkst want als ik niet gelukkig ben, zit ik niet lekker in mijn vel en kan ik een ander ook niet gelukkig maken of gelukkig zijn met een ander. Wel vind ik dat het in een relatie gelijkwaardig moet zijn. Het moet niet zo zijn dat "mijn geluk" zijn geluk in de weg staat of andersom. Als ik iets graag doe wat zijn geluk in de weg staat of andersom dan moet daar over gepraat worden en als we er niet uitkomen ben ik bang dat we niet bij elkaar passen. Uiteraard kun je op een bepaald vlak een keer iets inleveren voor "jullie geluk" maar het moet wel van twee kanten komen en niet altijd één persoon zijn die inlevert want dan vind ik dat je niet kan spreken over gezamenlijk geluk.

Ik denk dat het samenhangt en het geluk van beiden voor mij dus even belangrijk is. Een relatie blijft niet voor niets een kwestie van geven en nemen.