Biechtje die het zwaar heeft met een moeilijke oudste zoon: ik heb zelf een pittige oudste dochter. Wel ander pittig gedrag: is heel erg aanwezig ook qua praten (heel veel en heel hard), uitgesproken eigen mening en ook wel dominant en bazig. Ik ben pas geleden voor een gesprek naar een psycholoog geweest voor tips. Ik zit er gelukkig niet zo doorheen maar het kost me veel energie en ik zou graag mijn aandacht wat evenrediger willen verdelen onder mijn kinderen in plaats van mijn oudste 60% en de andere twee 20%.
Bij haar is het het ook te doen om aandacht, dat heeft ze het liefst heel erg veel haha. De psychologe gaf als eerste mogelijkheid straffen aan, maar dat past niet bij onze manier van opvoeden behalve als al het andere geprobeerd is. Al pratende hebben we toen het volgende bedacht:
1. Eerst uitgebreid gesprek met dochter (echt anderhalf uur voor gezeten) over wat het probleem is. Hoe zou je het zelf vinden als iemand zo tegen je doet? Waarom doe je zo? In welke situaties? Wat zou je in plaats daarvan kunnen doen? Ze gaf zelf ook aan dat het haar om aandacht te doen was. Ik heb alleen meer tijd voor leuke aandacht, als ze niet steeds mijn aandacht opeist wanneer ik eigenlijk geen tijd heb. Daar afspraken over gemaakt: we doen elke avond een potje mens-erger-je-niet en daarna een kwartiertje kleuren met zijn tweeën. In ruil daarvoor gaat dochter de twee uur spitsuur daarvoor gewoon rustig zichzelf vermaken. Rest van de dag: als ze graag aandacht wil, gewoon even aangeven en dan spreken we af wat we wanneer samen kunnen doen / bespreken. Dit in plaats van het boven beschreven opdringerige gedrag.
2. Goed gedrag belonen. Ze heeft vijf kaarten (eigenlijk theezakjes want ik was vergeten kaarten te maken) en bij slecht gedrag levert ze er eentje in. Slecht gedrag precies beschreven: schreeuwen, fysiek worden om te overtuigen (ze is totaal niet agressief maar ze sleept mensen mee, draait iemands hoofd in de 'goede' richting enzovoorts) en in de gebiedende wijs praten in plaats van te vragen. Als ze na een maand nog een kaart over heeft, gaan we naar de Mac. Ze wilde eigenlijk haar eigen tablet als beloning
, ik zat meer aan een ijsje te denken en dit is het compromis. Eerste uur: twee kaarten ingeleverd, tweede dag nog eentje, nu al een week geen kaarten meer ingeleverd.
3. Dagelijks even bijpraten (doen we als ze naar bed gaat) over wat er goed ging die dag en wat ze nog moeilijk vindt of waar het mis ging en hoe dat kwam.
Het werkt echt heel goed. Misschien kun je zoiets ook gebruiken voor je zoon. Normaal als ik mijn dochter confronteerde met haar gedrag, was dat meer gemopper: houd nou eens op met je zusje te commanderen, ze wil gewoon zelf spelen! Op een gegeven moment zit je ook zo in de sleur van de dag dat je al blij bent dat de beslommeringen van die dag weer voorbij zijn, in plaats van nog naar structurele oplossingen te kijken (geen energie voor). Maar nu dus er veel dieper op in gegaan in een neutrale situatie, niet wanneer ze al een beetje opgefokt was. En het beloningssysteem vindt ze ook erg fijn. Ze vraagt zelfs aan kindjes van school feedback over hoe hun het vonden gaan die dag en of ze niet te overheersend is geweest
.
Veel sterkte ermee.