Ik had zelf nog geen rijbewijs en mijn ouders waren weg, dus had geen idee wie ik moest bellen. Snel bij hem thuis wat gedronken en gezegd dat ik naar huis wilde. Maar het was echt een creep en dan voor een half jaar terug nog proberen om weer contact te zoeken...

Je hebt best een risico genomen door met hem mee te gaan naar huis, wat een freak! Gelukkig is er niks gebeurd verder.

Jeetje wat een verhalen hier, vooral die van Joontjuh.Wat een smeerlap zeg.

Ik had via een datingsite iemand leren kennen, na een tijdje chatten maar eens afgesproken. We hadden al veel besproken, hij wist van mij dus ook dat ik nog nooit een relatie had gehad. Het eerste uur hadden we gezellig gekletst, maar daarna begon meneer ineens over het matras wat hij achter in zijn bus had liggen. Daar konden we wel even lekker ontspannen... Nadat ik duidelijk had gemaakt dat ik dat niet zag zitten leek hij dat prima te vinden.
We hebben uiteindelijk een aantal dagen gedate, maar elke keer gaf hij aan dat hij toch niet lang meer wilde wachten met all the way gaan. Ik was 18 en volgens hem moest ik me naar mijn leeftijd gedragen en niet zo braaf doen... Ook mocht ik niet met een vriendin op pad, maar moest op elk vrij moment bij hem zijn. Nogal claimgedrag dus. Na een week heb ik het contact met hem afgekapt, en heeft hij me nog een half jaar gestalkt.

Een tijdje daarna was ik nog eens een jongen tegengekomen in het zwembad. Hij was wel leuk, en we hadden wat gezoend. Hij moest gaan, dus ik liep nog even mee naar zijn kluisje. Toen stelde hij voor om nog even samen een kleedhokje in te duiken om de boel af te maken. Toen ben ik maar snel het water in geplonst. Ook hij wist dat ik nog geen vriendje had gehad. Echt, wat bezield die gasten toch!

Gelukkig hier niet van die enge verhalen, meer dates die op dat moment vreselijk waren, maar die ik nu beschouw als goede verhalen voor feestjes en partijtjes.

Ik had een keer in een dronken bui gezoend met een jongen in de kroeg. Een paar dagen later hadden we afgesproken om wat te gaan drinken. Het begon al goed, na ongeveer 20 minuten kwam ik erachter dat hij gelogen had over zijn leeftijd, hij was niet 21 maar pas 17. Vervolgens vertelde hij dat zijn oma een paar dagen daarvoor was overleden, maar dat was niet erg, want nu had hij mij... Aan het eind van de avond zei hij dat hij van me hield. Nogal bijzonder voor een eerste date, dus toen hij vroeg wanneer we elkaar weer zouden zien, was ik niet zo enthousiast en zei ik dat ik er nog een nachtje over wilde slapen of ik hem überhaupt ooit opnieuw wilde zien. De volgende ochtend om 7 uur belt hij me op. Het nachtje was voorbij, zei hij, dus hij wilde graag een antwoord. Dat was geen moeilijke keus, maar hij begon te huilen toen ik zei dat ik niet meer wilde afspreken, en uiteindelijk heeft hij het gesprek beëindigd met 'Ik kom er vast ooit wel over heen'.

Haha, o no!! Ik heb wel een paar van die 'stalkers' gehad, die dan hele pathetische gedichten voor me gingen schrijven en eentje had een fotocollage van me gemaakt, met foto's die hij destijds van hyves had geplukt en dan met hartjes erin enzo, ik heb daar zo hard om gelachen met mijn vriendinnen. Best zielig eigenlijk voor zo'n romantische ziel, die het vast allemaal heel lief en goed bedoelde.

Maar ik ben nooit met hen 'op date' geweest, omdat ik ze sowieso al niet leuk vond.

Haha, ik kan stiekem wel lachen om sommige verhalen! ;-) Ik date zelden, want vind gewoon niet snel iemand leuk genoeg om mee te daten maar een paar weken geleden toch eens gedaan. Wat een mafklapper. Toen ik hem had leren kennen tijdens het WK, was ik mede door de alcohol waarschijnlijk, best onder de indruk van zijn intelligentie waar echt leuke gesprekken uit voortkwamen. We hadden uiteindelijk gezoend toen hij me thuisbracht en daarna af en toe contact gehad. Laatst was ik dus even in de stad en hij ook, maar ik was compleet nuchter en hij wilde graag mij even komen opzoeken en binnen een paar minuten werd al snel duidelijk dat hij gewoon heel erg aangeschoten was en dit van zichzelf niet doorhad.

Dit leidde ertoe dat hij me continu heel wazig aankeek, dingen vertelde waar ik geen touw aan kon vastknopen, heel aanrakerig was en ik me al niet zo fit voelde en alleen maar beroerder werd van de alcoholwalm van hem. Aangezien het 100 meter vanaf mijn huis was, had ik na 3 kwartier niet eens meer de beleefdheid om nog mijn thee op te drinken en wilde ik dus echt weg omdat ik me gewoon misselijk voelde en hij stond erop me thuis te brengen. Had ook geen zin in non-discussie, dus als hij die paar stappen mee wilde lopen, moest 'ie dat vooral doen.

Eenmaal voor mijn deur kon ik alleen maar denken: "Oh mijn god, ik moet volgens mij overgeven, zo beroerd voel ik me (bijwerking medicatie) en ik wil lekker naar bed, maar hoe kom ik nou van hem af. Een hand geven is wel heel afstandelijk, dus even doorbijten en gewoon 3 kussen." Bij de derde kus die ik op z'n wang wilde planten, pakte hij m'n gezicht en begon me te zoenen. Echt zo kansloos na elkaar nog geen uur te hebben gezien en terwijl ik had aangegeven misselijk te zijn. Ik heb hem heel snel van me afgeduwd (lichtjes) en gezegd dat ik hier geen zin in had. Toen droop 'ie snel op z'n fiets af en zei ook geen gedag meer. Wat een sukkel. Inmiddels vind ik het niet erg meer, maar ik vond het op dat moment zo'n afknapper. Ook niets meer van hem gehoord; gelukkig.

Nu hoor ik nog steeds van m'n huisgenoot: "Hey Izar, ff zoenen? Ah kom op, niet zo moeilijk doen, ik zit al 46 minuten met je in een ruimte." ;-)