Het klinkt absoluut niet aardig, maar ik word gek van een vriendin van me.
Ik heb het gevoel alsof ik geen eigen leven meer heb. Alles wat ik doe, wilt zij ook doen. Ze wilt overal met mij mee naar toe. Naar mijn vrienden, naar mijn sporturen, naar feestjes. Overal waar ik ben, duikt zij ook op.
Het is een ontzettende lieve meid en ik kan zeker met haar lachen, maar het is ook erg benauwend.
Hele dagen door vraagt ze wat ik aan het doen ben en wilt ze afspreken. Als ik al plannen heb, vraagt ze of ze mee mag. Als ik nog geen plannen heb, staat ze binnen enkele minuten op te stoep.
Ik denk dat ik haar ongeveer 5 keer per week zie en dat vind ik gewoon erg veel. Ik kan geen eigen dingen meer doen, ze nodigt zichzelf continu uit. Als ik vertel dat ik iets gedaan heb, vraagt zij of wij het samen ook een keer kunnen gaan doen.
Ik weet wat ik er tegen kan doen, ik weet dat ik met haar moet praten hier over voordat de bom barst. Maar ik vind het zo ontzettend moeilijk.
Ik ben haar enige vriendin en ze is ontzettend onzeker en eigenlijk vind ik het ontzettend zielig voor haar. Ik heb al eens geprobeerd met haar te praten dat ze mensen niet zo moet claimen (ze doet het ook bij andere mensen die ze nauwelijks kent), maar het kwartje is nog niet echt gevallen.
Hoe kan ik haar dit het beste vertellen zonder dat onze vriendschap stuk gaat, ze erg gekwetst is of ze boos wordt?
Maar soms wil ik gewoon roepen 'LAAT ME MET RUST!!!'
*Edit: Ik overweeg zelfs om van mijn groepssport af te gaan, omdat zij daar nu ook op zit. En daar zichzelf helemaal in mij vast bijt. Zodra ik met mijn vriendinnen daar praat, probeert ze mij voor zichzelf te krijgen en anders het gesprek met mijn vriendinnen over te nemen.
En als ik dan eventjes 10 minuten niets tegen haar zeg, omdat ik met andere vriendinnen praat, gaat ze de hele avond berichtjes sturen waarom ik niets tegen haar zei en wat er is.*