.

Ja zo was het precies! Bedankt Susan Ik ging overigens ook nog vaak met kind naar hem toe (als hij aan het werk was). Hij heeft iig nooit een weekend gemist, of zich niet aan de omgangsregeling gehouden.

Ik heb ook ervaring, maar wil niet teveel hier hebben staan, uiteraard mag je mij wel een pm sturen!

Ik ben in elk geval blij dat jij je grenzen hebt aangegeven, want de situatie zoals die was klinkt voor alle partijen niet erg prettig.

Mijn ex had een dochter, was niet ideaal maar dat ligt ook aan de manier waarop mijn ex met zijn ex omging. Nu sta ik wel open voor een relatie met iemand met een kind. Ik heb er immers zelf ook 1.

AnnaK, ik weet niet hoe het nu nog tussen jullie gaat allemaal maar dat jij "genegeerd" word door stiefdochter als je partner er weer is en het gevoel hebt dat je buiten gesloten word is niet ok. Ik zou dat zelf niet kunnen verkroppen en accepteren, bij jullie zijn jullie met zijn drieën wel een gezin, en ik vind dat jij dat ook zo moet voelen.

Wat fijn om jullie reacties te lezen !

Het is nog wat complexer dan ik al schetste. Mijn vriend is niet betrokken geweest bij de zwangerschap en heeft eigenlijk vanaf dag één van het leven van zijn zoon een heel beperkte rol gespeeld.
Mijn vriend kwam er tijdens de zwangerschap achter dat zijn ex vreemdging met een gezamenlijke vriend, er was tijdens de zwangerschap geen duidelijkheid over wie de vader van het kind was: het kon van beide mannen zijn. Pas na de bevalling werd duidelijk dat het kind van mijn vriend was.
Zijn ex is verder gegaan met die vriend, daar is ze nu nog mee. Hij is dus ook degene die vanaf de zwangerschap en na de bevalling de 'vaderrol' op zich heeft genomen en dit nu nog steeds doet.

Het was dus al een vrij lastige situatie, mijn vriend heeft zich eigenlijk nooit echt gehecht aan zijn zoon. Hij heeft niets meegemaakt, geen zwangerschap, bevalling en nu eigenlijk ook vrij weinig. Het is dus ook erg dubbel voor hem, enerzijds weet hij dat hij een zoon heeft en wil hij graag een band opbouwen, anderzijds 'voelt' het niet als zijn zoon...
Hij struggelt daarom erg met de vraag of hij rechtszaak in gang moet zetten om een omgangsregeling te krijgen. Hij zegt liever een paar jaar te wachten, tot zijn zoon 'groot' genoeg is om zelf langs te komen.

Het contact tussen mijn vriend en zijn ex loopt wat stroef, daarom ziet hij zijn zoon vrij weinig. Dit maakt het voor mij ook lastig, ik heb zijn zoon tot op dit moment nog nooit gezien.

Beetje lastig om het kort samen te vatten, maar hopelijk verduidelijkt dit iets...

Ze negeert me niet, dat klinkt zo negatief. Je moet je voorstellen dat ze al de hele tijd bij mij is geweest en dan komt haar vader thuis. Logisch dat alle aandacht dan naar hem gaat. Het is voor een kind helemaal niet fijn dat je je vader zo weinig ziet, doordat je ouders gescheiden zijn. Op het moment dat je dan wel bij je vader bent, dan hoef je die aandacht ook eigenlijk niet te delen vind ik. Dat ik me zo voel, dat ligt bij mij. Het is altijd heel confronterend geweest dat hij wel vader was en ik geen moeder. Zoiets. Daar kan het kind zelf niks aan doen. Zij mist 'gewoon' haar vader.

Snowflakes, dan hoef jij er nog niet zoveel mee. Hij moet dan eerst zelf beslissen wat hij ermee wil. Jij kan er nu enkel rekening houden dat je in toekomst misschien een rol als stiefmoeder krijgt. T.z.t. kunnen jullie dan samen bespreken hoe je daar invulling aan gaan geven. Als je per se geen kind van een ander in je leven wil dan lijkt me deze relatie niet zo zinvol, maar als je er wel open voorstaat dan kan je het, het beste over je heen laten komen en kijken hoe het loopt. 't Zal waarschijnlijk voor je vriend ook nog een heel traject/proces zijn waar veel emotie bij komt kijken. Je kan hem daarin best steunen, ook al ken je het kind verder (nog) niet.