Bij ons in de buurt zit een katholieke school, maar volgens mij zijn lang niet alle kinderen daar katholiek. Het is gewoon een erg geliefde school.

Dit dus. Wij hebben T ook laten dopen toen hij 9 maanden oud was. Wij komen verder nooit in de kerk, maar bidden en danken wel voor het eten, en zingen we een (gelovig) liedje voor het slapen gaan. Daarnaast als hij er allemaal meer wat van begrijpt gaan we de kinderbijbel erbij pakken en zo nu en dan een verhaaltje voorlezen.

Zelf ben ik gedoopt (hervormd) en mijn vriend katholiek. Ons zoontje is niet gedoopt omdat wij niets met de kerk hebben en er geen aandacht aan besteden. Wij hebben hier bewust voor gekozen omdat wij willen dat hij "helemaal vrij" die keuze ooit zelf mag maken. Als hij later wel interesse heeft in de kerk en/of het geloof, ongeacht welke richting, dan is dat prima maar ik wil hem niets opleggen van huis uit. Niet dat ik dat ooit zelf zo ervaren heb en mijn vriend ook niet. Alleen denk ik, dat het in de tijd dat ik werd geboren het een gewoonte was, het dopen. Zo hebben mijn ouders dit ook altijd tegen mij verteld. Het was niet omdat zij het zelf perse wilden maar omdat het er een beetje "bij hoorde". Daar en tegen hebben ze mij wel naar een openbare basisschool gestuurd waarin ik destijds zelf heb gekozen voor het vak godsdienst als extra vak... Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om niet meer bij een kerk te horen (op mijn 18e kreeg ik die keuze vanuit de kerk) omdat ik mij daar niet in kon/kan vinden. Die keuze wil ik ook voor mijn kind maar dan zonder al "ergens bij te horen". Hij moet dat later zelf kunnen beslissen. Ik zal hem niets ontnemen maar ook niets opleggen.

Ik ben niet gedoopt en was samen met 1 ander kindje (Jehova's Getuige) de enige die geen communie deed in een behoorlijk christelijk dorp. Ik vond dat niet eens zo vervelend, ik wist niet beter. Alleen kregen al mijn vriendinnetjes toen wel allemaal kado's voor hun communie. Ik was toch al toe aan een nieuwe fiets en die heb ik toen gekregen, zodat ik ook wat nieuws had en er wat dat betreft wel gewoon bij hoorde. Vind ik een prima oplossing.

Ik ben niet gedoopt, 'omdat het zo hoorde' hoor M-G. Mijn ouders hebben dat echt gedaan vanuit de overtuiging dat ik op die manier een kind van God zou worden en een onderdeel van de gemeente. Ze hebben toen ook beloofd dat ze mij christelijk, gereformeerd zouden opvoeden met alles wat daarbij hoort. In onze kerk is het nogal een belangrijke stap die je neemt als ouders, het heeft veel betekenis. Ik vind het daarom jammer als mensen het enkel doen om 'erbij te horen', of 'omdat het er nu eenmaal bijhoort'. Mijns inziens ontkracht je daarmee de betekenis van de doop.

Ik ben het volledig eens met Nougat.

Wij zijn beiden katholiek opgevoed, gedoopt, communie gedaan, gingen met onze ouders regelmatig naar de kerk etc. Beiden hebben we nu helemaal niets meer met het geloof. Wij hebben dus ook onze kinderen niet gedoopt. We staan er niet achter, geloven zelf niet dus geen grond om ze wel te dopen. Om het alleen te doen zodat ze erbij horen is een verkeerde reden.

Hier in het dorp zit 1 basisschool en deze is katholiek. Vorig jaar waren er 2 kinderen die de communie deden. Alle voorbereidingen daarvoor vonden buiten schooltijd plaats. Het is niet meer zoals vroeger dat je met de hele klas communie deed en alle voorbereidingen klassikaal plaatsvonden.

Bij onze school gaat binnenkort het katholieke label er ook af. Ze doen er helemaal niets meer mee, het wordt wat dat betreft allemaal steeds minder.

Ik zou haar niet laten dopen, omdat het anders zielig is voor later in de klas, Elsa. Hier op school hebben ze zelfs moeite voldoende communicantjes te vinden, om het überhaupt door te laten gaan. Ik zou laten dopen enkel vanuit geloofsovertuiging doen.

ik ben vroeger niet gedoopt (protestant), mijn ouders vonden dat ik later die keuze zelf moest maken. Ik heb ervoor gekozen me niet te laten dopen, ik ga ook niet naar de kerk, maar geloof wel. Mijn man is katholiek, is inderdaad gedoopt omdat dat zo hoorde toentertijd. Wij hebben ervoor gekozen de kinderen niet te laten dopen, maar ze later zelf dat besluit te laten nemen. Al zeg ik eerlijk dat er vanuit mij de geloofsstroming een rol speelt, hier zijn alleen katholieke kerken in de omgeving en daar kan ik mijn kinderen niet laten dopen, tenzij ik me bekeer tot het katholieke geloof. Wat ik onzin vind, want ik geloof in dezelfde God.

Ik ben zelf ook gedoopt, en heb ook communie gedaan. Niet getrouwd voor de kerk, en mijn man is helemaal niet elovog. Ik doe er zelf ook niets mee.

D zit op een katholieke school en gaat dus straks ook krijgen dat er kindjes zijn die het wel gaan doen. Ik vond dit geen rede om het de doen. Ik vind zoiets een keuze moet zijn omdat je het zelf wil, em niet omdat de rest van de klas het ook gaat doen

Ik ben het ook eens met Nougat. Ik ben zelf praktiserend Christen, maar ik laat mijn kinderen bijvoorbeeld niet dopen, daar mogen ze eventueel zelf voor kiezen wanneer ze ouder/volwassen zijn.

Zelf ben ik gedoopt en heb ik mijn communie gedaan, mijn man is alleen gedoopt.
Toen we trouwden hebben we dit niet voor de kerk gedaan omdat we er verder niks mee hebben en er alleen komen als iemand anders gaat trouwen of bij een begrafenis.
Ik was er dan ook snel aan uit dat ik onze dochter niet wilde laten dopen, ze heeft ook alleen een roepnaam dus geen doopnamen. Mocht ze het zelf willen als ze ouder is dan is dat haar keuze maar we gaan haar niet opvoeden met een katholieke achtergrond.

Ik vond het destijds trouwens wel leuk om mijn communie te doen maar alleen omdat iedereen dan altijd zoveel cadeautjes kreeg. Verder vond ik er maar weinig aan.

Ik ben zelf gelovig, maar ben niet verbonden aan een religieuze instantie. Mijn kind(eren) voed ik zonder specifieke religie op, maar ik laat ze wel kennis maken met allerlei levensovertuigingen en religies, zodat ze misschien ooit zelf een keuze kunnen maken als ze dat willen.