Wij pakken ieder onze eigen koffer in, maar denken wel met elkaar mee.

Mijn vriend reist ivm werk heel veel en moet dan ook voor langere tijd inpakken (voor minsyterns 3 maanden) Dus hij mag gewoon zijn eigen koffer inpakken anders gaat het mis.

Ik pak altijd alles in

Ik voor een groot deel. Maar dat is ook gewoon omdat ik het leuk vind om te doen.

Nou dat kan hij prima zelf!
Ik pak die van mij en onze zoon in en hij zijn eigen koffer.

Mijn vriend kan het prima zelf, maar ik vind mezelf wat efficiënter (en ik kan ook het gewoon beter ). Ik vraag hem zijn spullen op het bed te gooien en vervolgens loop ik 1 rondje door het huis, gooi alles wat ik nodig heb (en wat hij vergeten is) op het bed en vervolgens pak ik het netjes in. Zo vergeet ik nooit wat en ben ik binnen half uur klaar.

Overigens vertrekt mijn vriend 2,5 week eerder voor onze wereldreis en dat is al volgende week! Aaaah. Omdat hij dus nu bij zijn moeder woont hebben we alle kleding daarheen gebracht gisteren en nu moet hij dus na 4 jaar opeens weer zelf zijn koffer inpakken, want als hij vertrekt, dan werk ik (aangezien ik nu echt even geen dag kan missen ivm financien en we toch elkaar 2,5 week later weer zien).

Ik pak hier de koffers in. wel vraag ik mijn vriend wat hij mee wil hebben. Dit legt hij dan op bed en ik pak het in. Als hij het zelf zou doen zou hij 2 koffers nodig moeten hebben. Vandaar dat ik het doe, aan 1 koffer hebben we dan genoeg.

Arme jongen

Neem aan dat je snapt wat ik bedoel

Haha, nou ja, mijn referentiekader is misschien anders, maar iedere volwassen man die ik ken, kan gewoon zelf zijn tas inpakken. Jullie hebben dan ook nog samen allemaal kleding al uitgezocht. Dus nee, ik snap totaal niet wat je bedoelt.

Jouw referentiekader is zeker anders, maar niet in positieve zin altijd naar mijn mening. Die problemen die jij altijd in je vriendenkring tegenkomt of wat jou wel niet overkomt (noem even de cabrio), dat overkomt mij verder nooit. Heb ook geen drugsprobleem of een referentiekader waar dit in voorkomt. Heb vaker het idee dat jij in een sprookjeswereld leeft, waar ongewone dingen voorkomen. Geloof oprecht dat jij enorm gelukkig bent hoor en je doet het vast prima. Toch zou ik voor geen goud willen ruilen, ik wil zelfs niet eens wat van je leren, want ik vind jouw wereldje met name raar. Dus eigenlijk kan het me niet zoveel schelen of jij het begrijpt of niet begrijpt, eigenlijk verdoe ik mijn tijd al door dit naar je te typen. Jij bent gewoon een karakter voor mij op het forum.

ps. ik zeg nergens dat we zijn kleding hebben uitgezocht samen. Omdat we nu geen huis meer bezitten, hebben we gewoon zijn spullen nu allemaal naar zijn moeder gebracht gisteren incl. zijn kleding. En ik heb mijn spullen uitgezocht en deze opgeslagen incl. mijn kleding.

Hier pak ik de koffers in maar daar heb ik gewoon standaard lijstjes voor liggen. Die lijstjes vink ik af en als er nog ruimte over is stop ik wat van mijn spullen in de koffer van mijn man erbij.

Meestal ben ik eerder vrij en heb ik volop tijd om de koffers in te pakken. Toen we op huwelijksreis gingen was ik ziek en heeft mijn man het gedaan maar hij wilde wel graag dat ik erbij kwam zitten zodat ik kon zeggen welke kleding ik mee wilden nemen.

Haha, Marsy, zoals jij het opnoemt lijkt mijn leven inderdaad behoorlijk raar, maar het valt allemaal best mee hoor. Ik ga ook gewoon naar de supermarkt, heb nu lasagnesaus opstaan, woon in een heel standaard huis.

maar als jullie een half uur van tevoren opstaan, Nougat, wat in je koffer gooit en vertrekt. Hoe doe je dat dan met je kindje?

Ze gaat mee, of ze blijft bij een van de opa's en oma's logeren. Ook voor haar kunnen we inmiddels heel snel pakken. Het is gewoon een bepaalde routineklus geworden. Net als dat andere mensen bijvoorbeeld iedere dag op een bepaalde manier weggaan om te gaan wandelen, gaan wij voor een paar nachten weg van huis. No big deal.

We pakken ieder onze koffer in..met een uurtje zijn we wel klaar. Dan vragen we elkaar nog eens alles op te noemen wat we niet moeten vergeten als een soort check. Dan vergeet een van de twee standaard alsnog wel iets, maar dat halen we dan wel op de plaats van bestemming.

Wij pakken ieder onze eigen koffer/tas in, en aan het eind vraag ik aan mijn man of hij zijn zwembroek ook heeft (die is hij al meerdere keren vergeten namelijk, dus dat is nu een soort standaardgrapje geworden). Gezamenlijke dingen pak ik meestal, omdat ik meestal een grotere koffer meeneem (mijn man neemt minder mee en heeft genoeg aan handbagaeformaat, dan hoeven we maar 1 koffer in te checken), dus dat past er dan beter in. Ik zou zijn koffer niet eens willen inpakken, ten eerste zou ik veel te veel pakken denk ik, en hoe moet ik nou weten welke kleren hij mee wil nemen? Dat mag hij lekker zelf uitzoeken!

Nou, wij hebben net onze weekkendtassen ingepakt (geen koffer, want we gaan met de auto) en hij heeft de zijne gedaan, ik de mijne + spullen voor onze dochter. Ben ik geëmancipeerd of wat?

Ik! Man heeft echt een ontzettende hekel aan koffers/tassen inpakken dus dat doe ik voor hem. Uit liefde.
Andersom regelt hij weer de afvalverwerking in huis en gooit dat bakje lasagnesaus wat ik al een week achterin de koelkast 'vergeten' ben (lees: niet meer aan durfde te raken) voor me weg.
Vast heel ongeemancipeerd allemaal, maar wij varen er wel bij.

Ik pak altijd al een paar dagen van tevoren mijn spullen in en de spullen voor samen (nagelschaartje, EHBO-spullen enzo). Mijn vriend doet het de dag voor vertrek en als hij klaar is gooi ik vaak nog wat van mij in zijn tas, hij heeft altijd plek over