Wat naar dat je het zo ervaren hebt.. ik kan je helaas niet helpen maar wil je wel een dikke knuffel geven.

Wat vervelend dat het weer zo heftig is verlopen. Heb je het er al over gehad met de gyn? Ik denk dat dat je kan helpen om het te verwerken.

Dankjewel.

Gaia, nee heb de nacontrole nog niet gehad. Maar denk inderdaad goed om dit nog wel te bespreken.

Wat vervelend Amber, kan me voorstellen dat je daar nu anders tegenaan kijkt. Op het moment dat het gebeurd deal je ermee, omdat het simpelweg even niet anders is denk ik. Misschien is een nagesprek of een gesprek sowieso wel verstandig met de gynaecoloog en veel praten met mensen in je omgeving is misschien ook wel fijn. Sterkte!

Amber, je mag me pm-en als je ervaringen wilt uitwisselen.

I. werd na de keizersnede ook meteen meegenomen (haar apgarscore was ook 4 en bleef 4). Je stelt je zo in op dat moment dat je baby'tje bij je is, en dan gaat het anders. Rot is dat he

Het klinkt heel rot meis! Ik zou het zeker bespreekbaar maken. Hopelijk helpt dat gesprek jou om het een plekje te geven. Dat lijkt me ook heel erg moeilijk!

F is ook via keizersnede geboren, toen bleek dat hij écht niet door mijn bekken zou passen. Helaas had ik tijdens de weeën koorts gekregen en daarvoor preventief antibiotica. Daardoor werd F ook direct meegenomen naar de couveuseafdeling, om antibiotica te krijgen voor het geval hij een infectie zou hebben. Hij is om 10.36 geboren, ik zag hem pas weer rond 13.30, want hij mocht niet bij mij op de uitslaapkamer en ik mocht niet eerder naar hem, dan dat de ruggenprik uitgewerkt was.
Ik hoop heel erg dat het dit keer anders zal verlopen. De kans bestaat dat ik een geplande keizersnede krijg, als deze baby ook groot wordt geschat. Hopelijk mag de baby dan wel bij mij blijven. Ik ga dit wel allemaal aangeven bij de gyn, want ik word sowieso overgedragen met 36 weken.

Ik wil je een dikke knuffel geven Zo had je het je niet voorgesteld natuurlijk. Vooral omdat het de eerste keer zo hectisch en heftig was allemaal. Ik zou het zeker bespreken, als je de nacontrole hebt. Het is niet meer te veranderen, maar door erover te praten, kun je het wel beter verwerken.

Geen ervaringen, maar ik vind het wel heel naar voor je, knuffel!!

Hier ook 2 keer een keizersnee, de oudste kreeg ik binnen 5 minuten al te zien en de jongste pas na 20 minuten. Hij had wat moeite met zelf ademen, ze kwamen wel steeds zeggen dat hij het goed deed. ik ging wel gelijk terug na de kraam omdat het nog nacht was.

Hoe vind jou man het?

Herkenbaar. .hier ene dochter zelfs apgar 1 en 1...uitzicht op reanimatie. . Andere dochter 1 minuut bij me gelegd maar kon haar niet vasthouden. Na 2 uren mocht ik naar ze toe op de kinderafdeling maar kreeg ik hevige bloeding en uiteindelijk heb ik ze pas na bijna 2 dagen bewust een paar minuten bij me gehad. Daarna terug naar IC..en zij naar kinderafdeling.
Absoluut niet hoe ik het me had voorgesteld.
Na half jaar slijt het allemaal wel wat. Heb er veel over gepraat maar nu niet zoveel zin meer in. Af en toe komt het terug. Bijvoorbeeld toen vriendin een ideale bevalling had en baby vanaf de start lekker bij zich.
Sterkte!

Ik had R wel snel bij me maar heb echt wel een tijd moeite gehad met hoe het allemaal is gegaan. Ik hoorde opeens alleen maar verhalen van vrouwen die dezelfde dag alweer rondliepen en ik lag huilend in bed toe te kijken hoe mijn baby verzorgd werd. Logisch dat je er over wil 'praten' hoor, sterkte.

Praten is het enige dat helpt, samen met de tijd die ervoor zorgt dat het allemaal wat slijt. Niet helemaal vergelijkbaar maar bij de oudste heb ik een spoed keizersnede onder algehele narcose gehad. Dikke paniek, discussie want ze wilden dat ik niet onder narcose ging ivm de verwerking van de bevalling maar het kon niet anders. Pas 2 uur na zijn geboorte heb ik hem voor het eerst gezien. Na een paar weken kreeg ik daar last van en heb ik heel wat afgehuild over hoe het gegaan was. Ik heb er heel veel over gepraat en het ging bij mij pas echt over toen dochter werd geboren. Zij is op de normale manier geboren en toen ik kon vergelijken merkte ik dat er totaal geen verschil zat in mijn gevoelens voor hen (iets waar ik heel bang voor was). Pas toen kon ik accepteren hoe de eerste bevalling was gegaan en het echt een plekje geven.

Erg vervelend dat je je zo voelt

Meiden lieve en fijne reacties allemaal. Ik reageer vanavond even persoonlijk en uitgebreider zit nu met mobiel op het forum.

Wat vervelend dat het zo heftig gegaan is Amber!
Ik kan me voorstellen dat je daar moeite mee hebt en het graag anders had gewild!

Bij de oudste heb ik ook een spoed ks gekregen en dat is ook allemaal niet goed verlopen. Ik werd platgespoten toen ik tijdens de ks het uitgilde van de pijn. Het bleek dat ze een zenuw hadden geraakt. Een kwartier na de geboorte van S. werd ik wakker en kreeg ik S. 10 tellen onder m'n neus geschoven. Hij was al schoongewreven, lag in een doek gewikkeld en had een mutsje op. Na 10 tellen werd hij meegenomen want hij moest op een andere afdeling in een couveuse worden gelegd en na 1,5 uur mocht ik daar pas naar toe. De kraamweek verliep ook niet soepel want ik werd heel ziek en door dit alles kreeg ik een postnatale depressie. Op dat moment zat ik erg in de knoop met alles en ik verdrong het. Pas toen ik zwanger was van de tweede kreeg alles een naam. Ik trok namelijk aan de bel bij de verloskundige want ik kreeg enorme angst. Die zorgde ervoor dat ik terecht kon bij de Pop poli.

Mijn tip is dus praten, praten, praten en mocht je professionele hulp willen ga naar je huisarts want die kan je weer doorsturen.

Bij de geplande ks van de jongste verliep alles trouwens wel volgens het boekje en dat heeft me erg veel goed gedaan.

Niet quoten graag