22 Jul 2014 21:18 door Biechtje
Ik hoop dat jullie me even iets kunnen helpen relativeren. Ik heb vandaag op mijn werk met vlagen last van duizelingen gehad. Ik had een lange broek aan en het was vrij warm op mijn werk, met wat zout, suiker en paracetamol ben ik de dag re-de-lijk doorgekomen. Ik zeg redelijk, want de laatste drie uur kwam er niets meer uit m'n handen en wilde ik alleen nog maar zitten.
Bij thuiskomst vond m'n vriend me enorm gloeien en heb ik mezelf getemperatuurd, bijna 40 graden koorts. Dus toch ziek, niet zozeer last van de warmte. Ik heb m'n leidinggevende een berichtje gestuurd met het verhaal en de mededeling dat ik morgen niet kom werken. Ik heb haar bewust nu al geïnformeerd, normaal zou ik op de ochtend zelf bellen maar ik dacht haar tegemoet te komen zodat ze voldoende tijd had inval te regelen. Krijg ik een berichtje terug, waarom ik vandaag niet bij haar binnen ben komen lopen zodat ze vandaag alvast wat had kunnen regelen. Nu moest ze nog maar zien of er iemand kon werken. Ik heb terug gereageerd dat ik dacht dat het aan de warmte lag, en sorry gezegd (ik had vandaag een spijkerbroek aan, ik dacht vandaag op werk nog, als ik morgen luchtige kleren aantrek dan komt het wel in orde. Dat was ook de reden dat ik niet binnen ben gelopen bij haar, ik heb wel getwijfeld maar uiteindelijk toch ervoor gekozen om het niet te doen. Krijg ik een berichtje terug met iets in de trant van 'nou, beterschap dan maar'.
Ik begrijp dat het vervelend is dat ze op zoek moet naar inval, ik dacht er daarom juist goed aan te doen om vanavond al te laten weten dat ik me ziek moest melden. Ik ben dit soort reacties niet van haar gewend, ik vind het ook erg vervelend, voel me bezwaard en heb zelfs getwijfeld om te zeggen dat ik dan toch maar kom werken. Misschien dat ik het met iedere drie uur paracetamol wel zou redden, maar ik sta er morgen ook alleen voor, en heb een vrij verantwoordelijke baan en wil die verantwoordelijkheid, met duizelingen, niet in m'n eentje dragen. En koorts heb ik zelden tot nooit, en áls ik het heb dan is dat wel een reden dat m'n lichaam me een halt toeroept.
Wat vinden jullie? Is haar reactie begrijpelijk en had ik toch maar even binnen moeten lopen (op het moment dat zij aanwezig was zat ik onder de paracetamol en merkte ik dus geen koortsklachten)? Moet ik hier vanavond nog even een berichtje over nasturen wat haar reactie met mij doet? Of wachten tot morgen? Dan hebben we sowieso telefonisch contact voerde dag erna. Ik neig om tot morgen te wachten maar ik wil van m'n hart ook geen moordkuil maken.