Angst?
Ik ben gelukkig. Dat is natuurlijk heel fijn, maar dat maakt nu wel dat ik dit probleem heb. Waar ik eerder bang was om te leven en (met momenten) liever dood wilde, ben ik nu enorm blij met het leven en ben ik heel erg bang om dood te gaan. En momenteel is het geen reële angst meer. De angst is natuurlijk wel op de realiteit gebaseerd, maar het neemt echt extreme vormen aan. Ik durf 's avonds niet meer te gaan slapen, omdat ik bang ben 's ochtends niet meer wakker te worden (waardoor ik dus heel erg moe word en de gedachten alleen maar meer die richting in gaan). Wanneer ik een uur niks van mijn ouders/broer/vriendinnen heb gehoord, ben ik bang dat er iets is gebeurd.
Ik ben zoo bang om zelf dood te gaan, maar ook om anderen te verliezen. Ik ben er de hele dag door mee bezig en daar baal ik van. Als ik er even niet en denk, lees of zie ik wel weer iets en krijg ik meteen een knoop in mijn maag; het is zeer waarschijnlijk dat ik mijn moeder ooit zal verliezen. En dat handel ik gewoon niet zo goed.
Ik wil er dus iets mee doen, maar ik weet niet zo goed wat. Ik ben al aan het googlen geslagen voor een bepaalde therapie, maar ik kom dan vaak op cognitieve gedragstherapie uit en de ervaring leert dat dat niet zo goed vat bij mij, omdat ik het 'allemaal al weet'. Ik kan het zeker proberen, maar misschien heeft iemand een idee wat ik zou kunnen doen.
Het is niet zo dat ik er depressief van ben ofzo, maar ik baal er wel heel erg van.