peuterpubertijd
Momenteel zien onze dagen er zo uit:
T. eet en proef eens wat van je eten. "Nee, ik wil geen eten.
T. Niet botsen, je doet me pijn. Waarop hij gewoon doorgaat.
T. Niet gillen, thuis op de gang mag je gillen, waarop er natuurlijk een tandje harder gaat.
Van ons weglopen, en het gevaar van de situatie niet inzien.
Als ik een bekende tegenkom en ik even stop om te vragen hoe het is (3-4 minuten), b.v. op de grond gaan liggen dweilen en gaan liggen roepen.
Continue weerwoord hebben en soms zelfs brutaal zijn.
Kortom we zitten flink in de peuterpubertijd. Hoe goed we ook van te voren afspraken maken, dingen uitleggen, hij wil toch telkens de grens overschrijden. Het hoort er allemaal bij, maar momenteel hebben we soms een duiveltje in huis en heb ik het idee dat ik de ganse dag politieagent aan het spelen ben. Nee. T, niet doen. Nee T, dat is gevaarlijk. Je gaat jezelf pijn doen, T... kijk uit, T.. dat doet pijn.
We hebben hem nog meer 'verantwoordelijkheid' gegeven. Help maar mee met de afwas. Help maar mee met koken. Pak jij even een pak rijst uit het schap, Maak je even je bed op. (dat zijn dan echt de gezellige momenten want dat voelt hij zich belangrijk), maar ik kan hem niet de hele dag vermaken. We krijgen ook niet echt uit hem waarom hij dit doet. Op een slechte dag zit hij meerdere keren op de gang 'na de denken', maar dat werkt niet echt en daarna loopt hij zijn standaard riedeltje op, sorry mama sorry papa ik zal het nooooit meer doen. Om vervolgens 10 minuten later hetzelfde te doen en vervolgens weer het riedeltje zich herhaald. vanavond hebben we echt straf gegeven en zijn we niet gaan zwemmen, en dat vond hij natuurlijk echt niet leuk. Hij is de rest van de avond rustig geweest. Is dit dan de manier? Een straf bedenken dat hem meer raakt op emotioneel gebied?
Begrijp me niet verkeerd we hebben ook heel veel leuke, liefdevolle en gezellige momenten. Maar ik wil graag zijn gedrag het negatieve gedrag ombuigen waardoor we het nog een stuk gezelliger kunnen en zullen hebben. Maar we weten even niet hoe. Vooral doordat we momenteel de hele dag politieagentje spelen werkt dat natuurlijk nog meer tegen.
Ik zat te kijken naar boeken op dit gebied, die ons een duwtje in de goede richting geven. Ergens hebben we het gevoel dat we een verkeerde manier gebruiken en hem benaderen waardoor we dus avarechts werkt. Ik kwam het boek Howtotalktokids tegen. Is dit iets, of zijn er ander tips of boeken die iemand hier kan aanbevelen.
SVP NIET QUOTEN
T. eet en proef eens wat van je eten. "Nee, ik wil geen eten.
T. Niet botsen, je doet me pijn. Waarop hij gewoon doorgaat.
T. Niet gillen, thuis op de gang mag je gillen, waarop er natuurlijk een tandje harder gaat.
Van ons weglopen, en het gevaar van de situatie niet inzien.
Als ik een bekende tegenkom en ik even stop om te vragen hoe het is (3-4 minuten), b.v. op de grond gaan liggen dweilen en gaan liggen roepen.
Continue weerwoord hebben en soms zelfs brutaal zijn.
Kortom we zitten flink in de peuterpubertijd. Hoe goed we ook van te voren afspraken maken, dingen uitleggen, hij wil toch telkens de grens overschrijden. Het hoort er allemaal bij, maar momenteel hebben we soms een duiveltje in huis en heb ik het idee dat ik de ganse dag politieagent aan het spelen ben. Nee. T, niet doen. Nee T, dat is gevaarlijk. Je gaat jezelf pijn doen, T... kijk uit, T.. dat doet pijn.
We hebben hem nog meer 'verantwoordelijkheid' gegeven. Help maar mee met de afwas. Help maar mee met koken. Pak jij even een pak rijst uit het schap, Maak je even je bed op. (dat zijn dan echt de gezellige momenten want dat voelt hij zich belangrijk), maar ik kan hem niet de hele dag vermaken. We krijgen ook niet echt uit hem waarom hij dit doet. Op een slechte dag zit hij meerdere keren op de gang 'na de denken', maar dat werkt niet echt en daarna loopt hij zijn standaard riedeltje op, sorry mama sorry papa ik zal het nooooit meer doen. Om vervolgens 10 minuten later hetzelfde te doen en vervolgens weer het riedeltje zich herhaald. vanavond hebben we echt straf gegeven en zijn we niet gaan zwemmen, en dat vond hij natuurlijk echt niet leuk. Hij is de rest van de avond rustig geweest. Is dit dan de manier? Een straf bedenken dat hem meer raakt op emotioneel gebied?
Begrijp me niet verkeerd we hebben ook heel veel leuke, liefdevolle en gezellige momenten. Maar ik wil graag zijn gedrag het negatieve gedrag ombuigen waardoor we het nog een stuk gezelliger kunnen en zullen hebben. Maar we weten even niet hoe. Vooral doordat we momenteel de hele dag politieagentje spelen werkt dat natuurlijk nog meer tegen.
Ik zat te kijken naar boeken op dit gebied, die ons een duwtje in de goede richting geven. Ergens hebben we het gevoel dat we een verkeerde manier gebruiken en hem benaderen waardoor we dus avarechts werkt. Ik kwam het boek Howtotalktokids tegen. Is dit iets, of zijn er ander tips of boeken die iemand hier kan aanbevelen.
SVP NIET QUOTEN