Welkom op Zeg maar Yes!

Waar het Yesforum stopte gaan wij door. Meld je nu ook aan en klets mee! Om deel te nemen aan een discussie op het forum moet je jezelf registreren. Hier kun je kletsen over alles wat je bezig houdt. Je kunt een discussie starten of reageren op andere topics. Wanneer je een nieuw topic opent, zorg er dan voor dat je dit in de juiste pijler doet, anders heb je kans dat deze door een van de burgemeesters wordt verplaatst. Zorg er ook voor dat je je aan de regels houdt. Deze kun je teruglezen in de Moderatortopics. Vragen of klachten over een topic? Stel of meld deze dan in het moderatortopic van de desbetreffende pijler of via de button met het uitroepteken in het topic zelf. Daarnaast kun je de burgemeesters ook een PM of een mail sturen naar het mailadres: zegmaaryes@gmail.com. Veel forumplezier!  


peuterpubertijd

<<

munk

Gebruikers-avatar

Kletskop

Berichten: 578

Geregistreerd: 18 Sep 2013 18:59

Bericht 12 Jul 2014 20:07

peuterpubertijd

Momenteel zien onze dagen er zo uit:
T. eet en proef eens wat van je eten. "Nee, ik wil geen eten.
T. Niet botsen, je doet me pijn. Waarop hij gewoon doorgaat.
T. Niet gillen, thuis op de gang mag je gillen, waarop er natuurlijk een tandje harder gaat.
Van ons weglopen, en het gevaar van de situatie niet inzien.
Als ik een bekende tegenkom en ik even stop om te vragen hoe het is (3-4 minuten), b.v. op de grond gaan liggen dweilen en gaan liggen roepen.
Continue weerwoord hebben en soms zelfs brutaal zijn.

Kortom we zitten flink in de peuterpubertijd. Hoe goed we ook van te voren afspraken maken, dingen uitleggen, hij wil toch telkens de grens overschrijden. Het hoort er allemaal bij, maar momenteel hebben we soms een duiveltje in huis en heb ik het idee dat ik de ganse dag politieagent aan het spelen ben. Nee. T, niet doen. Nee T, dat is gevaarlijk. Je gaat jezelf pijn doen, T... kijk uit, T.. dat doet pijn.


We hebben hem nog meer 'verantwoordelijkheid' gegeven. Help maar mee met de afwas. Help maar mee met koken. Pak jij even een pak rijst uit het schap, Maak je even je bed op. (dat zijn dan echt de gezellige momenten want dat voelt hij zich belangrijk), maar ik kan hem niet de hele dag vermaken. We krijgen ook niet echt uit hem waarom hij dit doet. Op een slechte dag zit hij meerdere keren op de gang 'na de denken', maar dat werkt niet echt en daarna loopt hij zijn standaard riedeltje op, sorry mama sorry papa ik zal het nooooit meer doen. Om vervolgens 10 minuten later hetzelfde te doen en vervolgens weer het riedeltje zich herhaald. vanavond hebben we echt straf gegeven en zijn we niet gaan zwemmen, en dat vond hij natuurlijk echt niet leuk. Hij is de rest van de avond rustig geweest. Is dit dan de manier? Een straf bedenken dat hem meer raakt op emotioneel gebied?

Begrijp me niet verkeerd we hebben ook heel veel leuke, liefdevolle en gezellige momenten. Maar ik wil graag zijn gedrag het negatieve gedrag ombuigen waardoor we het nog een stuk gezelliger kunnen en zullen hebben. Maar we weten even niet hoe. Vooral doordat we momenteel de hele dag politieagentje spelen werkt dat natuurlijk nog meer tegen.

Ik zat te kijken naar boeken op dit gebied, die ons een duwtje in de goede richting geven. Ergens hebben we het gevoel dat we een verkeerde manier gebruiken en hem benaderen waardoor we dus avarechts werkt. Ik kwam het boek Howtotalktokids tegen. Is dit iets, of zijn er ander tips of boeken die iemand hier kan aanbevelen.

SVP NIET QUOTEN
<<

Anoniem75

Bericht 12 Jul 2014 20:49

Re: peuterpubertijd

Heel herkenbaar! Ik ben bijna blij dat hij bijna naar school gaat :redface:

Ik ben ook heel erg bang dat hij straks z'n kont tegen de krib aangooit als we die foto shoot bij jou hebben :(
<<

Anoniem127

Bericht 12 Jul 2014 21:17

Re: peuterpubertijd

Ik vind het sowieso een goed boek! Het is eigenlijk ook bijna het enige opvoedingsboek dat ik gelezen heb, maar het is luchtig en makkelijk geschreven en er staan echt goede tips in. Ook voorbeelden van hoe het niet moet en daar herkende ik me dan ook wel eens in :). Af en toe pak ik het boek er nu nog eens bij en dan doe ik toch weer inspiratie op.

En verder denk ik dat ik elk kind nou eenmaal door zo'n fase gaat, hoe je het ook aanpakt. Wat denk ik sowieso belangrijk is dat je consequent blijft in de manier hoe je het aanpakt, wat nu ook je stijl van opvoeden is. Maar volgens mij is er maar gedeeltelijk wat aan te doen / veranderen met manier van opvoeden en dingen aanpakken.

Bij mijn oudste was het ook heeeeeel erg, wat een driftkikker! Mijn tweede dochter heeft het net achter de rug, heeft maar een paar maand geduurd en nu is ze gelukkig weer vrolijk.

Terug naar Zwangerschap & kinderen

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Bloom