Wat vervelend dat je je bevalling zo hebt ervaren, het gevoel van eenzaamheid op zo'n moment waarbij je juist behoefte hebt aan zekerheid en rust lijkt me verschrikkelijk Ik zou er zeker met de verloskundige over praten en misschien ook met anderen, je moeder of een vriendin of zo. Vaak helpt ergens over praten al goed om het te accepteren en een plek te geven.

Bij de eerste heb ik heel lang weeën gehad, ruim 30 uur, al was dat in het begin meer gerommel. Bij de tweede ben ik, volgens de papieren, in 1 uur en 39 minuten bevallen. Ondanks dat ik bij de tweede minder pijn heb gehad omdat het korter duurde, denk ik dat ik de eerste bevalling prettiger vond. Daarbij ging het meer gelijdelijk waardoor ik, ondanks dat ik totaal in mezelf gekeerd was, alles wel bewust meegemaakt. Bij de tweede was ik ook erg in mezelf gekeerd en daardoor leek die anderhalf uur nog veel korter. Het was een heel vreemd einde aan een zwangerschap van 42+1 en ik heb nog best een tijdje een raar gevoel gehad dat de zwangerschap voor mijn gevoel tot zo'n abrupt einde was gekomen. Het duurde best even voor ik doorhad dat de bevalling al achter de rug was. Mocht ik nog een keer bevallen dan hoop ik op iets tussen deze twee tijdsduren in