De topictitel spreekt al voor zich, denk ik. De mogelijkheid om fysiek m'n moeder te bezoeken heb ik niet doordat ik zelf gezondheidsproblemen heb die ook al een tijd duren, maar ik vind het zo sneu dat m'n moeder nu al sinds november aan de lopende band serieuze klachten heeft, waarvoor ze inmiddels ook al een paar keer in het ziekenhuis heeft gelegen. Gelukkig kon ik er de eerste keer wel bij zijn in november en daarna is de verdere ellende ook begonnen vanwege de medicatie die ze toen heeft moeten gebruiken. Het beperkt haar enorm in haar bewegingsvrijheid en ze is vaak verdrietig en neerslachtig. Logisch. Zou ik ook worden als ik bij meerdere artsen in het ziekenhuis onder behandeling zou zijn. Er zitten weken tussen dat ze 3 afspraken heeft bij afwisselend huisarts en artsen in het ziekenhuis.

Vanaf volgende maand probeer ik zelf weer naar d'r toe te kunnen gaan, maar ik hoopte op tips/adviezen wat ik tot die tijd eventueel kan doen om m'n moeder wat op te vrolijken. Gevoelsmatig is alles al gezegd: "Het is k*t voor d'r", "hopelijk gaat het nu eindelijk beter met weer een nieuwe lading medicatie", "ik snap dat je je verdrietig voelt", "het zit je echt niet mee", et cetera et cetera. Het is trouwens niet zo dat als ik zelf hopelijk volgende maand weer naar m'n ouders toe kan gaan, dat ik de hele dag met haar op stap kan, bij wijze van spreken. Daar heeft ze te veel pijn voor en geheel geen energie. Het hoogst haalbare tot dusver is met m'n tante een middagje shoppen geweest, wat betekende: 3 uurtjes in de stad, waarvan de helft uitrusten op het terras.

Ik vind het heel erg dat haar gezondheid en haar lichaam zo niet meewerkt, maar weet ook domweg niet wat ik nog kan doen. Jullie suggesties zijn erg welkom!