Familie....

27 Mei 2014 19:23 door Leaf

Ik heb een ontzettend intelligente en hoogopgeleide opa. Altijd hard gewerkt, over de hele wereld gewerkt, heeft echt zijn strepen wel verdiend. Een selfmade man. Maar jemig, wat kunnen ze ontzettend bekakt en elitair doen soms. Als ze ergens langer dan 5 minuten moeten wachten dan zijn ze al beledigd, bijvoorbeeld.

En men, wat kom ik er nu achter dat het eigenlijk allemaal om status en geld draait bij ze. Ze waren zooo trots toen ik studeerde, een goeie baan had, etc. En nu...nu lees ik in een dagboeknotitie van mijn moeder op haar telefoon (per ongeluk, ik moest wat apps sluiten op haar iphone en deze stond open) dat ze zich voor mij schamen. Ik was maf, ongemotiveerd en geldbelust. Ik kan wel janken. Als ik iets niet ben...(nou okee, maf ben ik wel

maar zij bedoelen daarmee dat ik niet goed in mijn hoofd ben) en mijn moeder had de verkeerde man getrouwd, ze had een diplomaat of bankier moeten trouwen, die hebben geen slechte genen dus daar krijg je ook geen gekke kinderen van...

De kortzichtigheid is echt om te huilen gewoon. Of om te lachen, als het niet mijn eigen opa en oma betrof.

En mijn moeder vind ook nog eens dat ik mijn tante moet aanspreken op het feit dat mijn zusje en ik recht hebben op het kindsdeel van mijn vader mbt de erfenis van zijn overleden ouders. Ik ken die mensen pas sinds 3 jaar weer, mijn opa en oma heb ik nooit gekend, die waren al overleden. Daar hebben mijn oom en tante nog jarenlang voor gezorgd. Ik vind dat door de hele situatie, mijn vader die gebroken heeft met zijn ouders, ik absoluuuut geen recht heb op die erfenis. Ik zou het niets eens durven, om ernaar te vragen...

Niet quoten aub. Maar soms vraag ik me toch echt af waar mijn vader me mee achtergelaten heeft. Mijn moeder was al een horrorshow, nu zie ik waar ze het van heeft....

27 Mei 2014 19:53 door Elvie

Au.. Ik kan me voorstellen dat het pijn doet om zoiets te lezen. Dat komt wel even aan.. Ga je je moeder vertellen dat je dit per ongeluk gezien hebt? Knuffel voor jou in ieder geval!

28 Mei 2014 00:59 door Anoniem108

Oei, van je familie moet je het maar hebben, pff... Jemig, wat onbeschoft om zo over je kleindochter te spreken. Intelligent wil ik de opmerkingen geheel niet noemen, want het is idd heel kortzichtig en grof. Ik zou afstand nemen (al dan niet tijdelijk), omdat je volgens mij het momenteel al moeilijk genoeg hebt met het afbouwen van je medicatie en de nare verschijnselen die je ervan krijgt. Focus je maar eerst op jezelf; dat doet je familie immers ook. Ik vind het echt rot voor je dat er zo over je wordt geluld, maar confronteren geeft jou wellicht op dit moment meer stress dan (tijdelijk) afstand nemen. Sterkte!

28 Mei 2014 04:48 door Steep

Eens met Izar. Bah wat klote om dat te moeten lezen zeg.

28 Mei 2014 11:55 door Leipe Loetje

Jeetje, wat naar om dat zo te moeten lezen! Ik ben het helemaal eens met Izar. :hug:

28 Mei 2014 14:10 door Leaf

Ik ben gewoon echt boos, eigenlijk. Mijn moeder en ik hebben nooit de beste relatie gehad en sinds ik mijn tante weer in mijn leven heb, heb ik op veel vlakken eigenlijk meer met haar. Het zou dan ook noooooooit in me opkomen om om die erfenis te vragen. Mijn moeder begrijpt dat niet, want volgens haar zouden ze veel geld geerfd hebben. Wat ik absoluut niet geloof. Mijn oma werkte niet en mijn opa was op zijn 40e al afgekeurd, ze woonden in een klein huisje zonder al teveel luxe...in tegenstelling tot mijn moeders ouders, die zo even een huis contant afrekenden van 5 ton. Mijn moeder heeft gewoon echt een krom idee van realiteit.

En het breekt gewoon echt mijn hart dat ik met haar achtergebleven ben. En dus ook met een opa en oma die zo min over me denken en ook vinden dat ik dat geld moet gaan halen bij mijn tante. En ik kan hier dus met niemand over praten. Want mijn moeder wil ik dan wurgen en tegen mijn tante ga ik dit echt niet vertellen.

En nu ga ik naar de psycholoog, haha.

28 Mei 2014 14:15 door Anoniem130

He, bah wat kut dat je dit tegen moest komen.

Maar zoals ik het begrijp heb je in je moeders "dagboek" gelezen hoe volgens haar je opa en oma over jou denken. Even als advocaat van de duivel: is er niet ook kans dat dat daar ook een vertekening van de realiteit ingeslopen is?

28 Mei 2014 14:19 door Anoniem108

Jouw moeder bekijkt dingen vanuit haar perspectief en het is dus ook haar 'waarheid'. En ook al zou er daadwerkelijk wel een grote erfenis zijn; jouw moeder heeft daar feitelijk niets mee te maken. Punt.

Als je het gevoel hebt dat je hierin vastloopt, zou ik het met je psycholoog bespreken, zodat je toch je hart kan luchten en wellicht kan de psycholoog je tools geven hoe je hiermee het beste om zou kunnen gaan (de bemoeienis).

29 Mei 2014 13:45 door Leaf

Whatever schreef:He, bah wat kut dat je dit tegen moest komen.

Maar zoals ik het begrijp heb je in je moeders "dagboek" gelezen hoe volgens haar je opa en oma over jou denken. Even als advocaat van de duivel: is er niet ook kans dat dat daar ook een vertekening van de realiteit ingeslopen is?

Ja absoluut, dat zal best. Een vriendin van mij is al jarenlang psychologe en zegt ook, iemand die zo manipulatief is en de waarheid verdraait heb ik nog nooit eerder meegemaakt. En dat is dan dus mijn moeder. Alleen dit is een dagboeknotitie, niet iets wat ze tegen mij zegt. Waarom zou ze daarin de waarheid verdraaien, als ze dit voor zichzelf opschrijft?

Ik heb het er gisteren allemaal uitgegooid bij de psychologe, dat luchtte wel op. Ze heeft me al wel wat tips gegeven en ook een opdracht, om om te leren gaan met mijn woede mbt haar. Met mijn moeder moet ik gewoon heel standvastig vasthouden aan mijn eigen pad zeg maar, want bij de minste tekenen van zwakte probeert ze zich in mijn hoofd te wurmen met haar verdraaide ideeen....

29 Mei 2014 13:57 door Zwilling

Wat ontzettend verdrietig om te lezen.
Mensen die notities voor zichzelf opschrijven kunnen dit ook charcheren, deze manier van schrijven kan voor hen opluchten en een manier zijn om de dagelijkse beslommeringen door te komen.

Als ik zoiets opshrijf schrijf ik bijvoorbeeld wat k*twijf ik kan haar wel wat. Terwijl in feite ik iets anders bedoel, maar het lucht mij dan wel heel erg op, om dat ongeneerd op te schrijven en te denken. Zonder dat ik dat meen of word afgerekend door anderen voor mijn gevoelens op dat moment. Ik kan door iets heel groots te maken op papier een uitlaatdklep vinden om er mee om te gaan op een passende manier in de realiteit.

29 Mei 2014 16:54 door SDL

Wat naar om dit mee te maken. Wat is het positieve dat je eruit kunt halen?

Maar als jouw vader geld achterlaat, heb jij recht op je kindsdeel. Als dit veel geld is en je vader was hiervan op de hoogte was dan kan ik me voorstellen dat je vader dacht dat hij bij zijn overlijden jou en je zusje goed zou achterlaten. Ik zou als ik jou was toch vragen aan de notaris hoe dat zit. Ik vind het raar dat je tante er niet over begint.

Even over je moeder haar notitie. Hoe kom je per ongeluk bij zo'n notitie terecht? Daar heb je niets te zoeken, dit is prive. Je moeder ziet wellicht ook een kant van jou waar zij zich geen raad mee weet. En juist bij dit soort persoonlijke noten hoeft ze waarschijnlijk niet zo op te letten wat ze opschrijft. Ik zou me als ik jou was me er niet te druk over maken. Je moeder zal vast het beste met je voor hebben en zal gewoon even van haar af hebben geschreven. Liever op zo'n notitie dan dat ze dit bespreekt met Jan en alleman. De situatie waarin je momenteel zit is ook heel anders dan een paar jaar geleden.

Als jij je over een tijdje weer beter voelt, dan zul je zien dat je er met een andere bril op terug kunt kijken.

29 Mei 2014 17:08 door Leaf

SDL, dit is geen momentopname van mijn moeder. Was het maar waar. Heb je een iphone? Als je dan tabbladen sluit zie je wat er open staat en kun je dus ook lezen wat er staat. Ik had haar iphone vast voor de routeplanner en zij reed, maar dat ding ging zo snel leeg en we hadden geen auto oplader, dat ik wat tabbladen probeerde te sluiten om batterij te sparen.

En het gaat over mijn vaders kindsdeel van zijn ouders, ik heb niets geeerfd van mijn vader. En hij heeft ons zeker niet goed verzorgd achtergelaten...ik lig nu nog krom om zijn crematie te kunnen betalen. Ik zou ook bij god niet weten welke notaris testament executeur was van mijn opa en oma. Mijn oma overleed 10 dagen na mijn vader, dus daar was ik totaal niet mee bezig...

29 Mei 2014 17:10 door Leaf

En ik wil dat geld ook helemaal niet trouwens. Ik heb liever fijne familie.

En een andere moeder.

29 Mei 2014 17:18 door SDL

Ik vind het trouwens wel dom van haar hoor... Ik las mijn tekst net terug maar waar ik op doelde is dat als je dingen opschrijft voor jezelf je ze dan ook wat kan aandikken omdat toch niemand anders het leest en dat het vast niet haar bedoeling zal zijn geweest dat je weet dat ze dit heeft geschreven. Maak je nou maar niet te druk om je moeder. Je hebt helaas geen andere voor het uitkiezen en op het moment dat ze je alleen maar negatieve energie geeft dan is het denk ik het moment om meer afstand te nemen en je proberen niet aan haar te ergeren.

Lekker klote dan. Ik heb je verhaal zo nu en dan wel gevolgd maar ik was me er niet van bewust dat hij jullie met financiële schade heeft achtergelaten. Ik snap dat je het geld niet wil maar als er wel geld is en je hebt er recht op dan hoef jij niet meer krom te liggen. Je kunt het wel eens navragen aan een onwillekeurige notaris.

Ik ben blij voor je dat je nu een band aan het opbouwen bent met je tante. Dat is inderdaad iets om te koesteren.

Heb je wel een goede band met je zusje en kunnen jullie goed met elkaar praten?

30 Mei 2014 08:53 door Tabbie

Mag ik trouwens vragen waarom je vader gebroken had met zijn ouders? En of hij ook gebroken had met zijn tante? (ik neem aan dat zijn ouders er dan ook niet waren op zijn crematie?)

Verder is zoiets nooit leuk om te leven, je wilt juist dat je ouders en de rest van je familie trots op je zijn. Dit doet pijn en dat is heel begrijpelijk. Fijn dat je het eruit hebt gegooid bij de psycholoog.

30 Mei 2014 18:07 door Leaf

Mijn vader heeft met ze gebroken omdat zijn ouders hem 'gewoonweg' niet wilden. Ze wilden een dochter, geen zoon. En toen mijn tante 10 jaar na mijn vader geboren werd kon hij het uitzoeken. Mijn vader heeft uiteindelijk pas echt met ze gebroken toen mijn tante een dochter kreeg (mijn zusje en ik waren toen 8 en 4) en ze vol trots vertelden een spaarrekening voor haar dochter te hebben geopend. Die hadden ze niet voor ons. En zo waren er nog wel meer dingen. Mijn vader voelde toen dat wij een soort van tweederangs kleinkinderen waren voor hen en hij heeft ze medegedeeld dat ze ons niet meer zouden zien. Ze zijn nog wel afscheid komen nemen van ons, we hebben toen allebei een kettinkje gekregen en dat was het dan. Nooit meer wat gehoord, geen kaart, niks. Mijn tante is hierin met haar ouders meegegaan.

Niemand van hen was op de crematie, zijn vader was ook al dood en zijn moeder ernstig ziek, maar mijn vader wilde dat zelf ook niet dus we hebben dat gerespecteerd. Al heb ik (iets wat mijn moeder en zusje niet wilden) wel mijn tante gebeld en gezegd dat mijn vader overleden was. Ik vond dat ze dat moest weten, het was toch haar broer. En zij sloot mij in haar hart hierna

Welkom op Zeg maar Yes!

Familie....

Familie....

Re: Familie....

Re: Familie....

Re: Familie....

Re: Familie....

Re: Familie....

Re: Familie....

Re: Familie....

Re: Familie....

Re: Familie....

Re: Familie....

Re: Familie....

Re: Familie....

Re: Familie....

Re: Familie....

Re: Familie....

Wie is er online?