hardloopfrustraties
Hier de mijne:
- Mensen die doen alsof ze nog nooit een vrouw hebben zien rennen. Langzaam langs je blijven rijden, toeteren (zodat je van schrik een sprongetje maakt en dat vinden ze grappig). Zelf heb ik veel last van Poolse mensen. Die wonen er nogal wat bij ons in het dorp. Vaak blijven ze dus langzaam langs me rijden. Laatst ook en een eindje verderop stopte de auto en stapten er 2 mannen uit. Ze gingen naast de auto staan kijken toen ik langskwam en toen stapten ze weer en in reden me weer voorbij. Ik vind dat soms wel bedreigend. Wat ik er aan doe, proberen routes te lopen waar veel huizen staan. Of mensen die naast je gaan fietsen en iets willen zeggen. Ik versta dat dan nooit en moet mijn oortjes uitdoen en netjes antwoorden (buiten adem ), of als ze gaan roepen "hup hup, dat kan sneller" of "zitten ze achter je aan?"
- Mensen die je staande houden om de weg te vragen. Daar gaat je tijd! Ik stop wel om vervolgens de weg toch niet te weten. Vind het ook weer zo onbeschoft om door te rennen.
- Dat ik mijn tijd niet sneller krijg. Ik ga proberen of het lukt intervaltraining te gaan doen via Runkeeper (tips?)
Ik loop nu ca 10,5 km per uur. Mijn snelste tijd was 8 km in 42 min en die heb ik niet meer weten te verbeteren.
- Dat mijn schoenen zo snel verslijten. Ik krijg elk jaar voor mijn verjaardag nieuwe Lunarglides, maar een jaar is eigenlijk te lang. Dan is de demping er wel uit. Ik ga daarom nu mijn tweede paar voor erbij kopen, dan kan ik ze afwisselen.
- Die rondjes dat het niet lijkt te lukken. Dat het lijkt of je 100 kilo meezeult en alsof je 6 km per uur gaat. En als dat dan niet weggaat na 3 km.
- Het feit dat ik totaal nul komma nul resultaat behaal wat betreft mijn lichaam. Word alleen dikker (als in: hoger vetpercentage). En ik heb het "geluk" dat mijn kuitspieren zich nogal snel ontwikkelen. Die zijn echt huge. Heel onhandig met laarzen en skinny jeans.