Zo beide dames liggen lekker te slapen, heb ik eens even tijd voor mijn bevallingsverhaal.

Dinsdag moest ik me om 8:30 uur in het ziekenhuis melden, de dag dat ze me in zouden gaan leiden. Eerst om 8:45 aan de ctg gegaan en dit zag er allemaal goed uit. Vervolgens werd er gekeken of ik eventueel al ontsluiting had en anders zouden ze een ballonnetje gaan plaatsen. Gelukkig bleek ik al 3 cm te hebben, maar er werd nog even gewacht met het breken van mijn vliezen. De kleine lag nog niet goed ingedaald, ze was bang dat door de kracht van het breken van de vliezen de kleine omhoog zou schieten. Ik werd vervolgens naar een verloskamer gebracht waar ze een gaatje in mijn vliezen hebben geprikt, terwijl een ander hard op mijn buik stond te duwen om de kleine in positie te houden. Rond 10 uur hebben ze mijn infuus met weeënopwekkers klaargemaakt en niet veel later lag ik aan het infuus. Om de 20 minuten kwamen ze het infuus wat hoger zetten. Rond 11 uur kreeg ik pijnlijke weeën en moest ik me goed concentreren. Mijn eigen verloskundige kwam rond die tijd nog even langs om te kijken hoe het met me ging. Kreeg nog een compliment dat ik ze goed aan het wegpuffen was, ook kwam er nog een verpleegkundige kijken die vond dat het er allemaal nog wel knus uit zag. Ja, op dat moment had ik even geen wee ;-) Ze vertelde me dat de arts rond 12 uur zou komen om te kijken hoe ver de ontsluiting ondertussen was. Tegen 12 uur kreeg ik persdrang en wist ik niet meer waar ik het zoeken moest. De arts vertelde me dat ik 5 cm had. Ik dacht op dat moment werkelijk waar dat ik gek werd. Ik kon het persen echt niet tegenhouden en dan moest ik nog 5 cm Ik dacht echt breng me maar onder narcose of weet ik veel maar dit ga ik echt niet trekken. Ze vroeg of ik pijnstilling wilde. Doe me dan maar zo'n spuit in mijn been was mijn reactie, want bij het idee dat ik naar beneden moest voor een ruggenprik werd ik gek en die spuit zou er eerder zijn. Arts ging weg om de pijnstilling te regelen, maar voordat ik het wist stond ze weer naast mijn bed (was terug geroepen door de verpleging) en stond ze haar handschoenen aan te doen en een schort om te doen. Even later zei ze dat ik mocht gaan persen. Waardoor ik naar haar riep hoe dat kon, want net zei ze nog dat ik 5 cm had! Ze had nog net tijd om een knip te zetten (voor de zekerheid ivm de totaal ruptuur van de vorige bevalling) en om 12:15 was ons meisje daar dan! Het was echt even heel onwerkelijk allemaal. Het ene moment denk je dat je nog 5 cm moet en het volgende moment is ze er al.