17 Apr 2014 21:28 door Biechtje
Ik wil dit (nog) niet onder mijn eigen account schrijven, maar ik wil eigenlijk wel raad.
Ik ben een dochter van hele jonge ouders. Ze zijn bewust op jonge leeftijd ouders geworden, omdat ze er ook voor ons wilden zijn als we ze eigenlijk niet meer nodig zouden zijn. Ik heb dat ook altijd als zeer prettig ervaren. Ik denk dat er maar weinig kinderen zijn die alles tegen hun ouders kunnen zeggen. Of er zullen kinderen zijn die hun ouders alles kunnen zeggen, maar ik denk niet dat andere kinderen op de manier tegen hun ouders praten zoals ik en mijn broer tegen ze praten.
Toen ik voor het eerst merkte dat ik jonge ouders had was ik 16 jaar. Ik vertelde mijn moeder dat ik ook jong moeder wilde worden, omdat ik de manier van met elkaar praten heel prettig vond. Het zou inhouden dat ze ook jong oma zou worden en dat vond ze toch minder. Maar goed, ik heb nooit een kinderwens gekregen en ik dacht op mijn 27e dat ik hem ook nooit meer zou krijgen.
Nu ben ik 31 jaar en ik heb heel sterk een kinderwens. Ik stond vandaag in de drogist en er was een jongetje van 2 jaar dat een nieuwe speen kreeg. Hij bleef me aankijken en ik hem en toen zei hij; Kijk, nieuwe speen. Dat is toch gewoon zo schattig. Maar ik vind mezelf nu veel te oud om nog kinderen te krijgen. Nu ben ik nog niet oud, maar als de zoon of dochter 20 is, ben ik al 51/52/53... En dan? Ik ben een oude brompot, dat weet ik, hoe ben ik dan als ik de 50 passeer? Veranderen kinderen echt je leven en kan ik er nog steeds voor gaan? Dus jong blijven, omdat de kinderen nog jong zijn? Of moet ik het plan gewoon afblazen? Omdat ik op mijn 50e + niet meer de moeder kan zijn die ik graag wil zijn?