Biechtje schreef:

Biechtje schreef:Hoi lieve meiden,

Even dit topic aangezien ik dit liever niet onder mijn eigen naam op het forum heb. Ik maak me namelijk behoorlijk wat zorgen sinds deze week. Ik weet ook niet zo goed waarom nu opeens, maar het overvalt me nogal. Vorig jaar april ben ik gestopt met de pil. Niet omdat ik zwanger wilde worden, maar omdat ik klaar was met al die hormonen. In principe zou een kindje welkom zijn, maar vanwege omstandigheden willen we er volgend jaar pas echt voor gaan. Eerst nog wat dingen op de rit en we vinden het ook fijn om nog met z'n tweetjes te zijn. Mijn angst is om niet zwanger te kunnen worden. Eerlijk gezegd heb ik me nooit echt voor kunnen stellen hoe het is om zwanger te zijn. Het lijkt wel alsof ik voel dat het niet gaat lukken. Na bijna een jaar gestopt te zijn met de pil is mijn cyclus ook echt onregelmatig en lang. Gemiddeld tussen de 40 en 50 dagen. Ik heb twee keer een cyclus gehad van 35 dagen. Ik weet dat jullie geen antwoorden hebben, maar misschien ben ik gewoon op zoek naar geruststelling. Iedereen om me heen lijkt zwanger te worden, en ik betrap mezelf erop dat ik soms moeite heb om blij te zijn voor diegene. Erg toch!!

Is het raar om naar de dokter te gaan? We proberen nl. nog niet zwanger te worden, dus in principe geen probleem. Anderzijds ben ik de eerste week van januari ongesteld geweest en ben ik nu echt aan het wachten...

Bedankt voor het lezen!

Hier ben ik weer. Ik ben de laatste cyclus na 75 dagen ongesteld geworden. Ik ben naar de huisarts geweest en doorverwezen naar de gynaecoloog. Conclusie is PCOS. Ik moet zeggen dat ik er echt even van ondersteboven ben, terwijl ik ook echt wel weet dat dit niet betekent dat ik onvruchtbaar ben. Mijn vriend is mee geweest naar het ziekenhuis en we hebben echt een goed gesprek gehad daar. Als we voor een kindje gaan, kan ik bellen en dan wordt alles in werking gesteld om het zo maar te zeggen. Ik baal er wel heel erg van dat we niet zwanger kunnen worden zoals ik voor ogen had. Stoppen met de pil en een spannende tijd tegemoet gaan. Bij ons zal alles planmatig verlopen met controles en gesprekken in het ziekenhuis. Ik heb het nog maar net gehoord dus ik hoop wel dat ik het binnenkort allemaal wat kan relativeren. Ben echt even verdrietig en teleurgesteld. Overigens ook opgelucht, want veel klachten waar ik al behoorlijke tijd mee loop zijn gerelateerd aan PCOS.

Wie wil er ervaringen delen? Ik ben echt benieuwd naar hoe anderen met dit nieuws omgaan. Ik weet ook niet of ik er open over wil zijn bij vriendinnen en mijn ouders. Pfff . Wij gaan trouwens nog niet voor een kindje, omdat mijn vriend er nog niet klaar voor is. Wat mij betreft zouden we er voor gaan, maar het zal nog ongeveer een jaar duren (of eerder als mijn vriend het aangeeft).

Knillis schreef:@biechtje met pcos

Ook ik heb PCOS. Negen maanden na het stoppen met de pil heb ik de stap naar de huisarts gezet omdat ik cyclussen van meer dan 50 dagen had. Hij stuurde me door naar het ziekenhuis en al snel kwam de diagnose PCOS. Ik herken je gevoelens, deze had ik ook. Wat was ik bang dat ik nooit zwanger zou worden, en ik was boos op mijn eigen lichaam dat me in de steek liet. Gelukkig bleek bij mij Clomid goed te helpen en was ik vrij snel zwanger van de oudste. Toen we voor een tweede gingen mocht ik meteen naar het ziekenhuis. Ik moest deze keer een iets hogere dosering Clomid gebruiken maar ook toen was ik heel snel zwanger. Bij de derde bleek de Clomid ineens niet meer te werken en moest ik over op injecties. Dit sloeg ook goed aan en ik was weer heel snel zwanger. Bij mij bleken mijn angsten dus gelukkig ongegrond. Maar het is zeker jammer dat het allemaal klinischer wordt en dat je er daardoor ook veel minder onbezorgd instaat, je bent er veel meer mee bezig. Maar het hoeft zeker niet te betekenen dat het niet goed gaat komen! Laat het voor nu bezinken in ieder geval. Ik ben er altijd open over geweest, wij kregen vanuit onze omgeving veel opmerkingen of het geen tijd werd voor kinderen en zo leverde dat minder pijnlijke situaties op. Maar je moet uiteindelijk gewoon doen wat goed voor jullie voelt!

Biechtje schreef:

Ella schreef:Biechtje met het broertje waarvan de kinderen niet erkend zijn hoe is het? Heb je nog actie ondernomen?

MissBitchy schreef:Zo ging het bij mij ook (echt precies hetzelfde, ik was één van de eerdere biechtjes hier) en in dat geval kan ik zeggen: gefeliciteerd!!!