Ik had ook de fout gemaakt om te zeggen dat de verloskundige gezegd had (bij 39+4 ofzo) dat ze me de volgende keer kon strippen. Ik had dat tegen iedereen vol ongeloof afgeroepen, ik vond dat zo bizar praatje, terwijl ik nog niet eens mijn uitgerekende datum had, dat ze toen begon over strippen, afspraak gyn, inleiden, etc. Dat ik daar toch best stress van kreeg. Bovendien verwachtte ik ook niet dat ik dat zou halen.. Haha, toen kreeg ik dus van iedereen de vraag- oe, ga je dat doen? Dat zou spannend zijn...Blabla. Zelfs 1 vriendin die nog vroeg: "Oe, ga je dat doen? Dat lijkt me namelijk zoooo pijnlijk." Euhmmmm... DAT soort dingen zat ik dus echt niet op te wachten...
Dus tip- mocht je zover komen, niet zeggen
Of alleen tegen mensen van wie je het wel kan hebben of die niet zo "doorzeuren".
Ik heb uiteindelijk het overal in het midden gehouden en tegen mensen die echt doorzaagden gezegd dat ik eerst wel eens zou gaan praten bij die verloskundige, dat ik geloof dat kinderen hun eigen tijd kiezen...
Ik zag me al zitten de hele middag nadat ik gestript zou zijn met allemaal berichtjes- en, en, en? Ik zat daar echt zo niet op te wachten.
Uiteindelijk dus wel gestript en heerlijk in alle rust de middag doorgebracht
De enige mensen die het wisten waren mijn ouders (die hadden Liz opgehaald, zodat ik lekker alleen zou zijn de rest van de dag) en mijn beste vriendinnetje. Die heeft zelf geen kinderen (wil ze ook niet) en daar is het ook anders voor. Haar heb ik ook steeds alles verteld, ook mijn nachten met voorweeën enzo
Het is soms net alsof mensen die al kinderen hebben ongeveer zelf meezwangeren met je... Allemaal heel lief, maar had al genoeg aan zwangere mezelf
Razz: super fijn dat alles zo goed gaat! Hoe is het met S, weer wat rustiger?
Hmmm.. Ik ga even een vraag in de groep gooien, niemand aangevallen voelen, maar ik vraag t me gewoon af, heb t dan liever gewoon op tafel... Zitten de nog zwangeren wel te wachten op after-birth verhalen en dan vooral sommige narigheid van bevallingen? Knippen, hechtingen, uitscheuren, pijn, hororverhalen, hororbevallingen etc? Ik zat daar dus echt nietttttt op te wachten tijdens mijn zwangerschap. Heb ook bewust bevalverhalen niet gelezen (sorry roze
), omdat ik dat gewoon niet wilde horen. Er zullen steeds meer mama's bijkomen die zulke verhalen hebben... Las net de post van solei over bv perineumzalf en dan lees ik hier vervolgens over de nasleep van een knip... Kan me voorstellen dat dat niet tof is om te lezen als je daar toch al vrees voor hebt. En het is niet je kop in het zand steken, iedere zwangere weet dat het kan, maar ik vind het altijd onnodige angst voor een bevalling... dat helpt gewoon niet.
Of denk ik nu gewoon te moeilijk?