Ik wil even een veer in m'n eigen reet steken omdat ik gewoon zo blij en eigenlijk wel trots ben op mezelf. Niet alleen vind ik m'n nieuwe baan heel leuk, maar voor het eerst in m'n leven dúrf ik gewoon proactief te zijn en te participeren aan de les. Als kind, tiener, student, ALTIJD heb ik zo veel angst gehad om ook maar iets in de klas te zeggen. Ik keek altijd naar beneden als er iets gevraagd werd, vol (hoorbare) zenuwen gaf ik antwoord en presentaties. Als ik een vraag had, durfde ik dat nooit in de klas te stellen, maar deed het altijd achteraf 1op1 met de docent. Zelfs tijdens m'n master, waar het onderwerp van discussie toch echt m'n passie was, durfde ik niet mee te doen en was ik een stil muisje. Ik ben altijd zo bang geweest uit te worden gelachen voor een fout antwoord, of dat iemand anders t beter wist dan ik, echt faalangst zelfs.

En nu met m'n nieuwe baan heb ik dat eindelijk niet meer! Ik zit echt zonder angst in de klas. Ik praat veel, geef veel antwoord, zomaar uit mezelf, en als ik de beurt krijg, schiet ik niet in paniek, geen schok, geen stemverheffing, geen slokje water naderhand. Ik vraag zelfs heel veel zonder eerst minuten te piekeren over hoe ik iets ga stellen.
Weet je hoe fijn dat is?! Ben echt zo ontspannen en dat voegt echt zoveel toe aan de positieve ervaring tot nu toe. Waardoor het precies komt weet ik niet, misschien omdat de stof niet bijster moeilijk is (wel heel veel, but it ain't rocket science) of omdat ik door alle ervaringen zelfverzekerder ben geworden, geen idee.... Maar ik ben er blij mee en eigenlijk ook wel trots op. Voor een ander maar iets kleins, maar ik vind het echt opvallend omdat ik die angst altijd zo heb gehad. Hoop alleen dat ik nu niet in een irritante betweter verander, daar kijk ik wel voor uit.
Dat wilde ik even delen!

Wie is er nog meer trots op z'n eigen werk- of studieprestaties en wil dat delen?