Je leest voor het gemak weer eens over het woordje IK heen!

Dus op de dagen dat je naar je werk gaat zeg je tegen je dochtertje: vandaag niks nieuws leren of kunnen hoor, want anders maak ik het niet als eerste mee.

Ik heb niet alles gelezen en reageer dan ook alleen even op de openingspost. Mijn vriend is een invulling en aanvulling voor mijn leven. Ik ben dan wel financieel onafhankelijk en op meerdere vlakken ben ik onafhankelijk maar ik zou hem niet kunnen missen. Als ik hem kwijt zou zijn om wat voor reden dan ook dan zou ik het niet zomaar bij de pakken neerzetten maar om nou direct vrolijk verder te gaan in mijn eentje? Nee dat zou ik ook niet kunnen. Wij zijn een gezin, samen met mijn werk en sociale leven is dat mijn leven. Stel dat mijn vriend ineens wegvalt dan zal ik echt niet zomaar doodleuk verder gaan met mijn leventje daar moet ik wel (de reden bepaalt de manier waarop) moeite voor doen om een ander richting op te gaan. Mijn geluk probeer ik zelf te bepalen en de verantwoordelijkheid ligt inderdaad bij mijzelf maar wordt wel mede bepaald door het feit dat mijn vriend mij in mijn waarde laat en mij respecteert en waardeert om wie ik ben en dat we het daardoor zo goed hebben samen dat we een gelukkig gezinnetje zijn / kunnen zijn. Mocht één van de laatst genoemde dingen niet het geval zijn dan was ik waarschijnlijk niet zolang met hem samen geweest en had ik gekozen voor mijn eigen geluk. (dat hoop ik tenminste en daar ga ik op dit moment vanuit)