Gefeliciteerd! Veel geluk samen.

Gefeliciteerd!

Gefeliciteerd!

Gefeliciteerd!!!

Gefeliciteerd!!

Gefeliciteerd!

Gefeliciteerd!

Hallo dames, hier dan mijn bevallingsverhaal, maar aller eerst Shy bedankt voor t topic!

Zaterdagavond gingen mijn vriend en ik gewoon nog uiteten. Ook zondag verliep als een rustig dagje. Lekker rommelen, sieraden gemaakt. S middags waren wij van plan om naar de verjaardag van het zoontje van zijn zus te gaan dus wilde net mijn haren gaan doen in de badkamer, toen ik vocht langs mijn benen voelde lopen. Dacht nog verlies vast urine, maar dat heb ik nooit en t was ook vrij veel. Zweet brak me gelijk uit omdat ik niet wist wat er komen ging. Vriend geroepen en de verjaardag maar afgebeld. Ook belde ik de verloskundige die zou twee uur later tussen 17.00 uur en 17.30 komen. In die tijd had ik nog geen weeën. Lichte pijntjes. Toen de vk kwam controleerde ze t hartje van de baby en vervolgens ging ze weer weg. Weeën waren nog niet echt begonnen en als ze me ging toucheren was de kans op infectie ook groter.

Toen ze eenmaal weg was begonnen de weeën: hele sterke, heftige rugweeën. Nogmaals vk gebeld die kwam 30 minuten later rond 19.15. Ze toucheerde me: 2 cm ontsluiting. We spraken af een uur af te wachten. Na een uur zijn we naar t ziekenhuis gegaan omdat ik een ruggenprik wilde.

In t ziekenhuis aangekomen rond 21.15 uur had ik nog steeds 2 cm ontsluiting en mocht ik een ruggenprik. Mijn grens was toen wel bereikt kon ze niet langer meer aan en het zou nog heftiger worden. Eenmaal de ruggenprik gehad voelde ik de weeën amper: een verademing! Niet voor onze kleine uk: hij kreeg het ineens heel moeilijk en zijn ademhaling zakte naar 50. Ze hebben mij toen weeenremmers gegeven zodat de baby weer iets rustiger werd en om te zien of het weer beter met hem ging als de weeën weer begonnen. Van de weeenremmers kreeg ik behoorlijke hartkloppingen.
Toen de weeën weer begonnen kreeg de baby het gelijk weer erg moeilijk en is besloten voor een keizersnee. Mede omdat de ontsluiting niet vorderd en het kleintje het zo moeilijk had. Ik moest helemaal huilen omdat ik überhaupt nog nooit geopereerd was en door alle spanningen. Het ging allemaal zo snel. Ik was heel rillerig.

Ook de verdoving hielp niet bij mij waardoor ik onder algehele narcose moest. Mijn vriend was aangekleed, maar werd gelijk weggestuurd en mocht er niet bij zijn. Na de operatie/geboorte kreeg hij onze zoon in zijn armen. Om 0.34 is L.uca geboren. Mijn vriend moest nog wachten tot dat ik weer wakker was geworden. Na een uur werd ik wakker en werd onze zoon in mijn armen gelegd.ik was nog volledig in een soort shock en t rillen kreeg ik maar niet onder controle. Ook ging mijn hartslag 150 slagen per minuut. Die nacht heb ik niet geslapen ook omdat ik zo angstig was. Wel hebben wij een prachtzoon gekregen en heb ik de hele nacht naar hem gekeken. Het is allemaal heel zwaar en heftig geweest, maar we hebben er wel het mooiste voor terug.

Ik heb nog tm woensdag in t ziekenhuis gelegen en mocht s middags naar huis. Ik denk vaak terug aan de bevalling. Kraamzorg is er op dit moment en dat is ook erg intensief. Gister voor het eerst L.uca verschoond. Ging eerst nog vrij onhandig, maar begin het te leren mijn vriend heeft t ook zwaar. Verzorging kwam deze week meer op hem neer : zowel voor L.uca als voor mij. Gelukkig word ik weer wat mobieler en gaat t steeds een stukje beter.

Jeetje heftig verhaal Dolfijntje!! Snap dat je daarvan moet bijkomen. Heel veel sterkte met je herstel en geniet van je lieve ventje! Gefeliciteerd!

Gefeliciteerd!

Gefeliciteerd!! Neem lekker de tijd om te wennen aan jullie nieuwe situatie.

van harte gefeliciteerd met jullie zoon. Wat een heftige bevalling zeg. Hopelijk zijn jullie snel opgeknapt en voel je je snel beter en zekerder..