Precies Luce. Als ik tegenwoordig een rotgevoel heb over zoiets dan gooi ik het er ook meteen uit. Ik ga gewoon niet meer rondlopen met nare gevoelens en ze weg lachen maar intussen vreet het me van binnen op, en dat allemaal om maar vooral dat leuke ruimdenkende blije vriendinnetje te zijn. Dan maar een jaloers kreng, fuck it. Ik wil ongehinderd gelukkig kunnen zijn, en ik denk dat jij net als ik nooooooit meer genoegen gaat nemen met een kerel die aanleiding geeft tot wantrouwen. Wantrouwen maakt mij trouwens ook geen leuke relaxte vriendin.

Ik vind het belangrijk dat hij mij "kent"... dat hij mij respecteert en mijn grenzen kent. Dat hij aan mij ziet hoe ik mij voel maar vooral dat ik alles bij hem kwijt kan en hij zonder oordeel naar mij zal luisteren. Mij zal helpen, daar waar nodig. Dat hij achter mij staat of in ieder geval wil begrijpen waarom ik bepaalde keuzes maak. Hij hoeft het zeker niet altijd met mij eens te zijn maar hij moet wel de moeite doen om te begrijpen waarom ik de keuzes maak. Hij moet mij waarderen om wie ik ben en moet mij niet willen veranderen. Verder verwacht ik dat hij laat merken dat hij van mij houd d.m.v. het te zeggen of te uiten op een manier die bij hem past maar voor mij wel duidelijk is. Ik wil met hem kunnen lachen en huilen en wat er ook gebeurd ik wil mij niet ongemakkelijk bij hem voelen en volledig mijzelf kunnen zijn.

Die eerste zin van M-G sluit ik me bij aan. En dan niet dat hij alles van me weet (al heb ik weinig geheimen voor m geloof ik, maar heb ook wel zelf een privé leven natuurlijk), maar meer dat hij me kent, hij kan me inschatten, hij voelt me goed aan. Dat vind ik belangrijk. Soms voelt ie me beter aan dan ik zelf. En het feit dat ik mezelf kan zijn in een relatie vind ik heel, heel belangrijk. Ik was (en ben) een ontzettende einzelgänger en heb echt wel getwijfeld of een relatie überhaupt voor me weg was gelegd. Ik vind het dus heel belangrijk dat ik samen met iemand ben die me niet alleen de ruimte geeft voor ontwikkeling, maar ook gewoon echt de (mentale) ruimte geeft om mezelf te zijn. Ik ben soms bij hem meer mezelf dan dat ik wist dat ik kon zijn, zeg maar. Dan ben ik zo ontzettend op m'n gemak, dat had ik nooit verwacht, dat ik me zo op m'n gemak bij een ander persoon zou kunnen voelen. Hij is mijn comfort zone geworden. Meer dan ik ooit had durven denken. Hetzelfde geldt voor (lastige) emoties tonen. Dat vind ik moeilijk, maar hij kent me, voelt me aan en schat me in, en helpt me bij het leren uiten van de emoties.
Andere dingen die ik belangrijk vind zijn interesse in elkaars leven tonen, moeite voor elkaar doen (dat toont ook liefde aan m.i.), en wat we allebei erg op prijs stellen is dat we elkaars familieband begrijpen. Ik kan niet leven met iemand die mijn familie niet mag, en vice versa, of iemand die geen moeite doet om familie te waarderen. Dat is heel belangrijk voor mij en voor hem gelukkig ook.

***