Re: Katten Topic <3
Gisteren is mijn grootste angst uitgekomen. We zaten damen een spelletje te spelen om kwart voor 10 ging ineens de bel. Een vreemde... hij vertelde dat er een kat dood op de weg lag. Met lood in onze schoenen zijn we nasr de straat gelopen. Daar lagze, onze kyra. Ik kon het niet geloven. Ze was nog warm, het was net gebeurd. HHaar nekje was gebroken. Mijn vriend heeft haar opgetild en mee naar binnen genomen. We hebben haar op een handdoek gelegd en afscheid genomen.
Samen hebben we een gat in de tuin gegraven. Toen we binnenkwamen zat noortje bij kyra.
Kyra ligt nu in de tuin, de tuin waar ze zo graag speelde. Ze was het liefst buiten. Binnen was om te slapen en om te eten en om knuffels bij ons te halen. Ik heb de hele avond gehuild. Voel me schuldig dat ik haar naar buiten heb gelaten. Ze was net uit haar schulp gekropen. Ze was zo lief en eigengereid. Ze had een obsessie voor water in flesjes en was een echte prater die altijd iets van zich liet horen. Lieve kyra we gaan je zo missen!
Haar mandje hebben we weggezet. Ik kon er niet naar kijken. Het idee dat ze er nooit meer in zal liggen. Opnieuw vloeien de tranen rijkelijk... bah zo oneerlijk.
Soms vraag ik me af of het afscheid wel opweegt tegen de mooie momenten. Dit is bijna niet te doen. Ik hoop dat dit gevoel zal slijten. Sorry voor het lange verhaal. Moest het van mij af schrijven..