HOLYSMOKES!!!
Ik krijg net een app van mijn vriend, hij heeft een tatoo gezet met de datum dat wij elkaar ontmoet hebben.. niet klein en bescheiden, nee groots op zn bovenarm onder zijn tribal..
Ik ben echt helemaal onderste boven hiervan. Voor mij is het toch een soort van bevestiging dat hij echt voor mij / ons kiest.

Sorry dat moest ik even kwijt!

Wauw ik weet niet of ik daar heel blij mee zou zijn :p

Dat had ik ook toen ik het vanavond las. Heb geen hekel aan tattoo's, maar wil mijn naam niet op andermans lijf hebben. Zijn naam ook niet op de mijne.

Oei, daar zou ik ook niet blij mee zijn. Maar vind jij het wel leuk?

Ik ken trouwens een jongen die na een korte tijd de naam van zijn vriendin op zn onderarm had laten zetten. Dat vond ik ook een beetje risky. Inmiddels is het uit en heeft hij er iets anders over laten zetten. Ik vind t dus niet echt verstandig...

Maar het gaat om de datum, niet om de naam. Desalniettemin zou ik het ook niet tof vinden, denk ik. Maar TwistedAngel wel (denk ik?) en dat is het belangrijkst.

Joh

Mag ik wel hopen

Ik wil wat van me af schrijven..

Sinds november heb ik een nieuwe vriend. Tussen ons gaat het heel goed, hij is zo lief voor me, ik ben gek op hem, hij doet alles voor mij. Hij is 2 jaar jonger en ik heb een kindje uit mijn vorige relatie maar dat vindt hij alleen maar leuk! We zien elkaar wel weinig daarom, ik wil rustig wennen, maar verder zit alles gewoon helemaal goed. Hij wil oud worden met mij en de kleine en meer kleintjes krijgen en trouwen en alles.

Maar er is 1 ding: zijn ex. Ze waren een paar maanden uit elkaar toen ik hem ontmoette en zij wil hem nog altijd terug. Ze hebben nog een hypotheek op beide namen (hij betaalt het bedrag alleen) maar ze blijft hem maar bellen en smeken. Ik ben erg zeker van zijn gevoel voor mij maar toch is dat naar. Ze belt ook zijn familie op en die vinden ook dat zij beter is voor hem want zij verdient meer en ik heb al een kind en waar begin je aan. Die familie heeft mij trouwens nooit ontmoet. Alleen over me gehoord.

Mijn vriend trekt zich hier gelukkig niets van aan. Hij heeft zijn ex verteld over mij en dat hij verliefd is en heeft zijn familie hetzelfde verteld. Ze accepteren dat wel maar met tegenzin, ze zouden het liever anders zien. Zijn ex blijft moeilijk doen, midden in de nacht huilend opbellen, dwars liggen met het huis en hij heeft er erg veel stress van. Ik wil ook tegen hem geen nare dingen zeggen over zijn ex en hij voelt zich al schuldig genoeg tegenover mij. Ik vind het klote om te zien hoe het hem verdrietig maakt.

Ik weet niet wat ik hier mee wil. Ik wou het gewoon kwijt.

Wat naar biechtje, het is wel erg gemeen om zijn familie tegen jou op te zetten, al voordat jij de kans hebt gehad iedereen te leren kennen. Nu wordt jou de kans ontnomen om een goede eerste indruk neer te zetten.
Gelukkig kiest jouw vriend voor jou. Daar moet je je echt aan vast houden. En wanneer je zijn familie ontmoet, zullen ze vast gauw er achter komen dat jij een heel leuke meid bent!

Waarom heb je zijn ouders nog niet ontmoet? Heb je wel vrienden van hem ontmoet? Gaan jullie in het openbaar uit? Want anders krijg ik door jouw verhaal het idee dat zijn ex, zijn ex niet is, maar gewoon nog zijn vriendin.

Exogenesis: lief van je. Ik denk ook niet dat ze mij als mens naar gaan vinden en dat ze dat zeggen omdat ze hun zoon/broer gelukkig willen hebben, maar het is echt naar ja.

ED: dat weet ik 100% zeker. Ik ben meerdere malen bij hem blijven slapen meerdere dagen achter elkaar, we gaan gewoon in het openbaar uit in zijn stad en ik ben ook op zijn werk geweest waar hij me gewoon voorstelt als zijn vriendin. Ik heb zijn ouders nog niet ontmoet omdat zijn vader ongeneeslijk ziek is en alleen maar in bed ligt, hij is geestelijk niet zo erg bij. Volgend weekend gaan we bij een van zijn broers eten, degene die nog het meeste open staat er voor.

Ok, nou dat is in ieder geval fijn! Het lijkt me heel ongemakkelijk dat zijn familie aangeeft dat ze liever hebben dat zijn ex en hij weer bij elkaar komen. Op zich wel enigszins logisch als dat een lange relatie was met een goed contact, natuurlijk wil je dan dat alles weer als vanouds wordt, jullie hebben natuurlijk pas 3 maanden iets en je hebt zijn ouders nog niet ontmoet, dus ze hebben geen beeld van jou kunnen vormen.

Ik denk eigenlijk dat ze wel bij zullen draaien als ze jou beter leren kennen. Als je zoon beslist met een ander verder te gaan, dan vind ik dat je als ouder de taak hebt om je eigen mening opzij te zetten en te kijken naar de wensen van je kind en daar achter te gaan staan.

Ik heb wel eens meegemaakt dat ik een nieuw vriendje had en dat zijn moeder voortdurend met zijn ex aan het bellen was, als ik bij hun was. Die twee waren kennelijk heel dik met elkaar. Nou hartstikke leuk, maar voor mij was het zo ongemakkelijk! tegen mijn toenmalige vriend zei ze ook steeds dingen over haar. Echt heel vervelend. Ik hoop dat het niet zo gaat lopen voor je.

En over die ex van je vriend... tsja, weet je, jullie hebben nog maar zo kort een relatie, dat ik me zou focussen op de relatie tussen jou en je nieuwe vriend, volop te genieten van de leuke dingen samen en je vriend te steunen wanneer hij het moeilijk heeft, maar ook enigszins aan te dringen om die relatie af te sluiten, ook op zakelijk gebied (hypotheek) en hem te vragen of hij alsjeblieft heel duidelijk tegen haar wil zijn, zodat ook zij weer verder kan met haar leven.

ED: lieve reactie van je, dank je wel. Jij hebt het dus ook meegemaakt? Vandaar dat je het gevoel wel begrijpt. Ik snap ook best dat zijn ex dik was met zijn ouders en dat dat moeilijk los te laten is want ze waren jaren samen.

Mijn vriend heeft zich nu voorgenomen de zakelijke dingen zo snel mogelijk af te handelen en gaat zijn familie vragen om het contact met haar zo min mogelijk te houden. Hij had best vrienden willen blijven met haar (en daar heb ik niets op tegen want ik spreek mijn ex ook gewoon nog goed vanwege ons kind) maar niet op deze manier zegt hij. Hij heeft het er wel zwaar mee en dat is gewoon kut. Ik ben eigenlijk vooral blij dat hij zich niet laat manipuleren door zijn ex en dat hij duidelijk kiest om met mij verder te gaan, dat geeft me veel vertrouwen. Dank je voor je advies!

Haha dit heeft verder nergens iets mee te maken hoor, maar ik biecht op dat ik bovenstaande in een flits verkeerd las. Ik dacht voor een seconde of 2 dat hier HOMOSEKS!!! stond, haha.

Sorry. Ik hou mijn mond alweer.

Hahahah!!

Haha ja ben ik nou serieus de enige? Nu blijf ik het zien bij het openen van dit topic, haha, wat erg. En omdat ik dit op mijn telefoon typte heb ik nu ook nog mijn telefoon het woord HOMOSEKS aangeleerd, inclusief hoofdletters. Wat een drama, haha.

Bedankt voor je lieve woorden.
Ik ben vorig jaar echt met mezelf aan het werk geweest, en dat heeft me geholpen.
Ik ben er nog niet. En ben ook nog wel op zoek naar iets, waar ik nog verder mee kan. Maar ik heb nog niet gevonden waar ik me echt prettig voel.
Ik denk ook dat 'deze dip' diverse redenen heeft, nu ik die weer heb kunnen relativeren zie ik ook wel in dat ik ook heus wel 'n leuke meid ben!

Bedankt voor je laatste zin, lief van je!

Een dilemma.. en ik wil graag weten hoe jullie daar tegenover staan.
Het is mijn situatie, vandaar geen algemeen topic maar hier.
Wat zouden jullie doen als je vriend (bijna een jaar) plotseling mededeelt geen kinderen te willen.
Terwijl het eerder niet snel genoeg kon en later werd het over een jaar of 2. Nu dus niet meer.
Wat als hij dat zeker zou weten en jij wel heel graag kinderen wilt in de toekomst?

Lastig dilemma. Weet je vriend het nu wel zeker? Want hij is dus de afgelopen jaren meerdere malen van gedachten veranderd? Is er een reden dat hij geen kinderen wil? En kun je die eventuele reden begrijpen?

Ik zou niet verder met hem kunnen. Wel willen, maar niet kunnen. Maar mijn kinderwens is gewoon te groot. Helemaal begrijpelijk dat het een lastig dilemma is.

Lastig dilemma, maar hoe veel ik ook van mijn vriend houd, ik zie mijzelf niet kinderloos oud worden. Echt niet. Voor mij zou het dus wel echt een punt zijn waar ik mijn relatie voor zou beëindigen.

He bah, ik wil daar niet over nadenken. Mijn vriend en ik zijn vier jaar samen en als hij ineens zou zeggen dat dit er niet in zou zitten in de toekomst zou ik er echt kapot van zijn.

@kinderwens-biechtje, je verhaal komt me (helaas) bekend voor. Achteraf bleek er hier veel meer te spelen dan dat, maar goed dat wist ik toen niet, naar mijn idee was het punt kinderen het enige. En dat deed zeer, behoorlijk veel. Helemaal toen er uiteindelijk nog meer aan het licht kwam, maar goed.

Ik denk dat je voor jezelf gewoon eens goed na moet gaan over het hoe en wat. Eerlijk zijn over hoe je je voelt, wat het met je doet nu hij zijn mening ineens weer bijgesteld heeft. Of lijkt te hebben, is het koudwatervrees? En waar ligt jouw grens? Is een toekomst zonder kinderen maar met deze vriend voor jou denkbaar, of is het een absolute no go?