Is dit nou echt zo raar?

30 Jan 2014 15:57 door ChiQ

Pff ik moet me niet zo gek laten maken ik weet het, maar ik was net bij het consultatiebureau, daar trof ik de arts aan en we gingen even haar hokje in, ze onderzocht Julian, en daarna gaf ze hem allerlei opdrachten, ze vroeg bijv: 'geef dit maar aan mama' hij geeft het aan mama. Ze vroeg hem waar de beer was, waar de nijn poster was en dit ging dan nog even zo door. Ze wees 3 kleuren aan, rood, blauw, en groen en vroeg hem: waar is het blauwe blokje, en hij pakt het blauwe blokje. En stopt het probleemloos in zo'n vormenstoof. En die opdrachtjes gingen door. Ik zei nog een aantal woorden en hij zegt het verstaanbaar na. Nu heb ik deze arts 2x eerder gesproken en die keren zei ze ook dat hij voorloopt en dat ze na jaren ervaring wel kan inschatten hoe kinderen zich zullen ontwikkelen.

Nu weet ik dat ik geen dommerd heb, ik heb hem al vaker dingen zien doen waar ik me over verbaasde, hij kan bijv zelfstandig op zowel op de telefoons van ons als de ipad zijn filmpje vinden maar hij kijkt gewoon heel geconcentreerd mee als we dingen doen dus ik zoek er helemaal niets achter. Maar elke keer als ik deze vrouw zie begint ze weer over hoogbegaafdheid. Nu denk ik sowieso dat dat echt niet kan gezegd worden bij een kind van net 1 maar het geeft me een akelig gevoel. Ik heb echt het idee dat ik hem te kort schiet en ik heb al best veel moeite hem uit te dagen. Mijn topics verraden soms wel dat ik moeite heb met de opvoeding omdat hij gewoon gekke henkie niet is. Maar ik maak me gewoon zorgen. Als hij namelijk wel slimmer dan gemiddeld is is mooi meegenomen maar dat zegt helemaal niets. Maar als hij hoogbegaafd is gaat hij een ellendig leven tegemoed omdat dat helemaal niet zo'n beste stempel is.

Mijn vraag is dus, is het nou zo bijzonder wat hij kan? Hij kon deze dingen trouwens al met 11 maanden maar dat heb ik maar niet gezegd. Momenteel hangt hij aan mijn been omdat hij naar: 'uuuituh' wil met zijn jas in zijn hand.

O, ja ik heb net gegoogled en slechts 1 overeenkomst komt niet overheen met Julian. Voorderest van het te grote hoofd tot slecht slapen alles wel..

Bah.

30 Jan 2014 17:06 door Parisienne

Wij hebben in eenzelfde situatie gezeten. Ik houd het nu even kort, ik moet zo N. ophalen. Het enige wat ik nu wil zeggen is dat je zorgen over later, mocht de cognitieve ontwikkeling echt ver voor gaan lopen, echt los kunt laten. Ik zoek nu gericht voor N. naar een basisschool waarbij ze haar meer diepgang en uitdaging kunnen geven als dat nodig blijkt. Of waar iets als een Plusklas aanwezig is. Als N. zich zo blijft ontwikkelen weet ik dat ik me dan over school en uitdaging minder zorgen hoef te maken.

30 Jan 2014 17:24 door Anoniem180

Mijn dochter kon rond die leeftijd ongeveer hetzelfde als jouw zoon. Ik heb echter niet de indruk dat ze voor loopt of zelfs hoogbegaafd zou zijn. Bij ons op het CB is ook niet gezegd dat het bijzonder was voor de leeftijd.
Ik vind het opmerkelijk dat er over hoogbegaafdheid wordt gesproken, zeker ook omdat je zegt dat deze arts dat al 2x eerder heeft gedaan. Dus dat zou dan al vanaf een maand of 6 zijn? Heeft ze je ook tips gegeven hoe je er mee om kunt gaan of mee kan/moet doen? Of heeft ze alleen een 'diagnose' gesteld en het er bij gelaten? Ik kan me dan wel voorstellen dat je dan een beetje met een vreemd gevoel weg gaat. Willen ze hem extra zien?

30 Jan 2014 17:24 door _Lana_

Wat ik zo van jou lees en als ik zie wat hij al kan op zijn leeftijd ( zoals de kleuren en praten ), dan loopt hij inderdaad wel erg voor, wat dat betreft.
Het zou ook wel verklaren waarom hij vaak gefrustreerd is en je moeite hebt om een uitdaging voor hem te vinden.
Ik denk dat je nog niet persé spreekt over hoogbegaafdheid, omdat hij nog wel heel erg jong is.
En ik snap dat je je ook wel een beetje zorgen maakt, ookal ben je natuurlijk ook apetrots. Ik zou het nu nog even op z'n beloop laten, tot hij wat ouder is. En het is altijd goed om extra alert te blijven.

Het gaat trouwens toch echt om zijn geestelijke ontwikkeling?

30 Jan 2014 17:42 door ChiQ

@Parisienne: thnx voor je antwoord! Soms herken ik veel van N in Julian. Goed van je dat je inspeelt op haar behoeftes.

@Robin: ja, ik vind 't ook voorbarig. Ik heb haar geloof ik met 8 maanden en 10 maanden gezien(inloopspreekuur en weeguurtje) maar als ik er ben, neemt ze me altijd even apart. Ik maak me gewoon zorgen omdat ik, nou ja ik maak me altijd zorgen over Julian. Maar zij is niet de enige die 't zegt, ook zijn fysiotherapeut die toen kwam ivm afplatting van zijn hoofd en de kinderarts in 't ziekenhuis toen zijn fontanel al bijna dicht bleek te zijn zeiden toen dat ze hem voor vinden lopen. Ze ziet hem nu met 14 maanden weer.

@ Lana: hmm, ben heus trots dat hij het allemaal kan, maar ik word er wel onzeker van. Ik denk dan: piept hij daarom de hele dag? Omdat ik hem niet kan uitdagen? Gisteren had ik een verpakking laten slingeren van doekjes, er stond heel groot een 3 op. Julian keek daar heel lang naar en ging toen met zijn wijsvingertje over de 3. Hij trok het soort van over. Maar met andere dingen is hij helemaal niet snel of slim haha!

30 Jan 2014 17:46 door Anoniem166

Ik sluit me aan bij Robin. Ik vind de dingen die J. doet knap, maar niet uitzonderlijk.
Mijn dochter was op die leeftijd ongeveer even ver, ze kende nog geen kleuren, maar wel cijfers. Praten deed ze ook al erg snel. J. is waarschijnlijk erg actief en probeert jullie op allerlei fronten na te doen. Kinderen leren zo ontzettend veel in de eerste jaren. Het ene kind richt zich op het ene, het andere kind leert vlot woorden, praten, tekenen of wat dan ook.

Ik vond (en vind) mijn dochter ook meestal vrij pittig en lastig om uitdaging te bieden. Dat komt vanzelf wel. Als je met woorden of kleuren bezig wilt zijn als kind, dan is baby speelgoed nou eenmaal niet heel interessant.
Maak je niet teveel zorgen. Stel, J. schijnt wel hoogbegaafd te zijn, dat betekent niet per definitie dat hij een ellendig leven tegemoet gaat. Dat is wel heel ver vooruit gedacht, er zijn tegenwoordig veel meer mogelijkheden voor slimme kinderen. En die arts (maar daar kan jij niets aan doen) moet volgens mij na twee of drie keer niet dit soort conclusies trekken.

30 Jan 2014 17:52 door Anoniem166

Over uitdagen: ik koop tegenwoordig speelgoed voor wat oudere kindjes. Dat helpt ook wel. De puzzels met 9 stukjes gingen te snel, dan koop ik gewoon een extra moeilijke puzzel. Dan is er weer meer uitdaging. Of cijfers en letters leren. Dat vindt mijn dochter ook leuk, J. vast ook wel (lekker met een boekje bij mama op de bank).

En verder, je doet het echt hartstikke goed, Chiq. Ieder kind piept, je kunt echt niet altijd paraat staan om hem bezig te houden en er is ook niet altijd iets aan de hand.

30 Jan 2014 18:48 door Sjaak Trekhaak

Ik snap je zorgen niet zo goed. Het is toch juist heerlijk zo'n slim kind te zien groeien en ontwikkelen? Mijn dochter was ook zo bijdehant en ik heb daar altijd van genoten: samen nieuwe dingen ontdekken, met verbazing zien wat ze al kan en hoe ze de wereld ontdekt.

Bij haar is er ook een vermoeden van hoogbegaafdheid maar ik zie dat nooit als iets negatiefs of als een belemmering. Ook niet als iets om buitengewoon trots op te zijn trouwens: ze is wie ze is en als zij gelukkig is dan ben ik dat ook. Ze zat al met 4 jaar in groep 3 en heeft het heel erg naar haar zin, maakt makkelijk vriendjes en hoort er helemaal bij. Dus stel dat hij wel hoogbegaafd is, dan hoeft dat echt geen probleem te zijn. Het is geen garantie voor succes maar ook geen garantie voor mislukking. Geniet gewoon van je prachtige zoon en maak je verder niet druk over wat misschien is!

30 Jan 2014 18:54 door Anoniem51

Hoogbegaafde kinderen lopen, met een slechte begeleiding, later tegen veel problemen aan. Er zijn verhalen van hoogbegaafde kinderen die uiteindelijk zelfs op vmbo-niveau nog zeer slecht scoren omdat ze nooit de juiste begeleiding gekregen hebben, psychologische zorg nodig hebben omdat ze altijd onbegrepen zijn en zichzelf buiten de boot voelden vallen, etc etc. Ik zou er dus zeker niet te licht over denken, Sjaak Trekhaak. Leuke forumnaam trouwens

Maar ik begrijp de zorgen van Chiq wel. Het is geen garantie op mislukking, maar het is wel iets waar een hele goede begeleiding zeker wel nodig is, en het is wel even wat meer dan gewoon een leuk, bijdehand kind hebben.

30 Jan 2014 19:10 door Sjaak Trekhaak

Dat geloof ik wel hoor. Ik vind het alleen zo zonde om direct te denken in problemen en doemscenario's. Misschien dat ik dat ermee bedoelde

30 Jan 2014 20:52 door Anoniem16

Bij jonge kinderen kan er nog niet echt gesproken worden van hoogbegaafdheid maar van een ontwikkelingsvoorsprong. Pas vanaf een jaar of 6-7 spreek je van eventuele hoogbegaafdheid.

Ik vind de dingen die hij kan wel knap hoor dat wel maar bijv van een Ipad dat is ook echt iets van nu. Kinderen van nu zijn daar 'helaas' meteen zo goed mee.

31 Jan 2014 00:20 door Minx

ChiQ schreef:Maar als hij hoogbegaafd is gaat hij een ellendig leven tegemoed omdat dat helemaal niet zo'n beste stempel is.

.

Ik las deze opmerking en werd daar eigenlijk best wel boos over! Ja mensen die hoogbegaafd zijn hebben een andere manier van denken en zitten misschien op een ander level dan de gemiddelde mens. Mensen zoeken vaak mensen van hetzelfde level dus dat hoeft echt geen probleem te zijn.
De hoogbegaafden die ik ken (en die zijn zeker niet op twee handen te tellen) leiden allemaal een gewoon leven, hebben gewone banen en gewone gezinnen. Het enige waarin ze verschillen met de gemiddelde mens is dat ze vaak halve studies er voor de gein naast doen in hun vrije tijd. Het zijn stuk voor stuk sociale mensen die een leuk leven leiden en zich zelfs minder druk maken over wat iedereen van hun vind.
Ja in de opvoeding en het zoeken naar scholen moet je ff op wat extra dingen letten maar om er nou van uit te gaan dat hij dan een klote leven tegemoet gaat dat is wel heel erg kort door de bocht en kortzichtig.

31 Jan 2014 01:47 door Anoniem130

Ik heb het niet makkelijk gehad vroeger, maar heb verder best een prima leven en hoogbegaafdheid is somd ook best prettig.

Wilde dat alleen even kwijt.

31 Jan 2014 07:02 door Anoniem32

Ik denk dat vroeger ook niet te vergelijken is met nu.
Nu zijn er veel meer mogelijkheden voor kinderen die hoogbegaafd zijn.
Vroeger werd het bijna niet erkend. Dus de begeleiding was ver te zoeken.

Ik denk dat je je niet zo'n zorgen hoeft te maken mocht Julian echt hoogbegaafd zijn.
Daar valt nu nog heel weinig over te zeggen. Mocht het wel zo zijn, op school hebben ze vast en zeker dadelijk een plus klasje waar hij dan net zijn extra begeleiding krijgt die hij nodig heeft.

Een ellendig leven zal hij vast en zeker niet tegemoet gaan.

31 Jan 2014 10:29 door Tabbie

Stuiterbal schreef:
Een ellendig leven zal hij vast en zeker niet tegemoet gaan.

Inderdaad. Het is niet zo dat hoogbegaafd gelijk wilt zeggen dat ze een ellendig leven gaan hebben. Zet dit ook van je af en probeer gewoon lekker zijn ontwikkeling bij te houden. Als in met dingen die hij leukt vind te doen en van geniet. Om je nu al zorgen te gaan maken is zo zonde, ze worden al zo snel groot.

Welkom op Zeg maar Yes!

Is dit nou echt zo raar?

Is dit nou echt zo raar?

Re: Is dit nou echt zo raar?

Re: Is dit nou echt zo raar?

Re: Is dit nou echt zo raar?

Re: Is dit nou echt zo raar?

Re: Is dit nou echt zo raar?

Re: Is dit nou echt zo raar?

Re: Is dit nou echt zo raar?

Re: Is dit nou echt zo raar?

Re: Is dit nou echt zo raar?

Re: Is dit nou echt zo raar?

Re: Is dit nou echt zo raar?

Re: Is dit nou echt zo raar?

Re: Is dit nou echt zo raar?

Re: Is dit nou echt zo raar?

Wie is er online?