Grote roes en me vooral heel groot gehouden. Twee nachten in het ziekenhuis doorgebracht en dat was zo'nnnnn enorm fijne dag. Ondanks dat ik alleen maar wijdbeens in bed kon liggen, me niet eens om kon draaien heb ik zo genoten van de tijd die ik in alle rust had met mijn kleine hummel. Alleen mijn ouders en schoonouders zijn samen uurtje geweest (wat wel heel onplezierig was, ze gunde elkaar de baby eigenlijk niet om vast te houden) en ook mijn man maar een paar uur. De rest van de tijd en de nachten alleen maar met L gelegen. Op mijn borst, ontzettend vaak aangelegd...
De tijd thuis vond ik de kraamzorg vervelend, ondanks dat het een super lief mens was. Maar ik had heel de tijd het idee dat we visite hadden. Ze was ook maar van alles en iedereen uit bed halen en beneden zitten. L lag alleen s avonds/s nachts in haar bedje, overdag te slapen in haar box... Ik zou dat nu graag anders doen. Ook vanaf dag 1 dagelijks bezoek, na een paar dagen had ik dat ook helemaal gehad.
Ik heb me in die kraamweek ook veel te groot gehouden, ik kon eigenlijk niet eens lopen, kon niet zitten vanwege alle hechtingen en ellende van onderen. Hing onderuit op een stoel. Na een week ingestort, hoge koorts en mijn lijf had het gehad met me geloof ik Dus toen ineens wel in bed gaan liggen...