Ik heb niks meegenomen toen. Eigenlijk ook nooit over nagedacht dat dat nodig zou zijn.

Ik heb het toen niet gedaan, je betaald ze er al voor. Dus ik vond het niet nodig. Het is hun werk.
Klinkt heel hard, maar zo werkt het wel.

Ik zou het ook niet doen, maar ik kan me het gevoel wel voorstellen. Als jij je er goed bij voelt moet je het doen, maar alleen omdat het voor jou goed voelt.

In principe niet, het is zijn of haar werk. Maar als je vindt dat de therapeut voor jou een extra stapje heeft gedaan en/of je dankbaarheid diep zit, dan zou ik gewoon mijn gevoel volgen en een kleinigheidje geven. Een chocolaatje ofzo.

Nou nou, 'het is zijn of haar werk' klopt wel, maar dat wil niet zeggen dat het niet gewaardeerd wordt.

Ik heb ook cliënten waar ik langere tijd mee werk, en daar bouw ik wel degelijk een band mee op en dan is het wel mijn werk, je bent toch ook betrokken bij je werk. En ik hoef heus geen kleinigheidje als iemand vertrekt of klaar is met zijn behandeling, echt niet, maar het is ook weer niet zo dat het echt niet mag of gewaardeerd wordt. Regelmatig koop ik zelf ook wel een kleinigheidje voor een cliënt die vertrekt, ookal is het maar mijn werk en dat zijn geen grote dingen, maar gewoon een herinnering, iets wat ze geleerd hebben, iets wat ze meegemaakt hebben, enz. Misschien anders omdat ze bij mij echt 'wonen' en ik ze dus dag en nacht meemaak, maar toch.

Andersom krijg ik ook weleens iets en dat vind ik alleen maar heel leuk. Zo heb ik een tekening, gemaakt door een cliënt die prachtige kunst maakte, nog steeds op mijn studeerkamer staan en dat wordt de voorkant van mijn scriptie. En het is maar een tekening, maar wel één die mij heel dierbaar is zo krijg ik wel vaker een kaartje, een prul of iets in die richting.

Dus je kunt wat meenemen als je dat zelf fijn vindt, maar het is absoluut niet verplicht of raar als je het niet doet. Maar het is evengoed niet raar om het wel te doen, mits het om een kleinigheid gaat.

Heb je er veel tranen laten vallen? Misschien een leuke tissue-box.

Anders zou ik een kaartje doen met dank je wel, een plantje of bloemetje.

Ik heb toen wel wat gegeven. Ik heb ontzettend veel aan haar gehad en dat waardeerde ik heel erg. Het was dan maar een doosje chocolade maar toch wel een blijk van waardering. Oh en een kaartje erbij.
Zij vond dat toen erg leuk!

Mijn laatste keer was een beetje gek, mijn therapeut dacht dat ze tegen mij had gezegd dat het de laatste keer was. Maar ik wist van niks! Anders had ik zeker een bos bloemen voor haar meegenomen. Nu heb ik alleen een kaart gestuurd. Ik heb zelf ook twee keer een klein cadeautje van haar gehad, voor mijn verjaardag en voor Kerst.
Ik heb mijn leven zo'n beetje aan haar te danken dus dat kaartje sturen was het minste wat ik kon doen

Ik vind die opmerking van "het is toch gewoon werk" altijd zo jammer! Hoe leuk en fijn is het om een stukje waardering te krijgen voor wat je doet. Ik krijg met regelmaat tekeningen of lekkere dingen van kinderen in de klas en met kerst kreeg ik zelfs een fles douchefoam van Rituals van een ouder. En blij dat ik was! Zou jij dat niet leuk vinden Silly One?

Ik zou wel iets meenemen als je haar dankbaar bent. Dit kan al een leuke kaart zijn of iets anders kleins.

Ik vind het op zich niet nodig. Ik vind eigenlijk dat er op de basissscholen teveel wordt gegeven aan de leerkrachten. Als ik soms zie waar ik mee thuis kwam dan vond ik het echt onzin. Natuurlijk is het goed bedoelt, maar van mij hoeft het niet.

Zo kan je namelijk altijd wel een rede 'bedenken' om iemand met iets te bedankten terwijl het gewoon hun werk is. Maar ik ben blijkbaar de enige die daar zo over denkt. Ik zeg waar het op staat en dat wordt niet echt gewaardeerd. Je kiest toch voor een beroep omdat je het leuk vind, niet omdat je extra beloont wordt door clienten o.i.d.

Ik vind het niet per definitie horen. Maar als jij het gevoel hebt dat te moeten doen omdat je hem/haar dankbaar bent en er succes uit hebt behaald, waarom niet?

Ik heb nadat ik wegging bij mijn vorige baan van meerdere cliënten een cadeautje gehad. Gewoon een kleinigheidje, ik was er heel blij mee ondanks dat het maar mijn werk is. Zou toch naar zijn als ik die instelling richting cliënten zou hebben?

Het gaat ook niet om het belonen, maar het is wel een extra stukje waardering die je krijgt van je clienten, leerlingen of welke doelgroep je ook hebt.
Dat kan in de vorm van een cadeautje zijn, een leuke kaart maar ook een oprecht gemeend compliment. Daar kan ik echt heel erg blij van worden.

Bij mijn huidige werk zie ik geen klanten 1 op 1, maar spreek regelmatig mensen via de telefoon. En niks is leuker dan met een goed gevoel ophangen. Een compliment krijgen van een klant, te horen krijgen dat ze zo fijn zijn geholpen etc. Ook al is het mijn werk om de mensen goed in te lichten en te helpen waar nodig. Ik krijg alleen maar meer voldoening van dit soort dingen.

Ik ben benieuwd wat je gaat doen morgen, Koekiemonster!

Ik heb n doosje merci gekocht met een kaartje erbij, en het werd heel erg gewaardeerd. Hij vond het erg leuk en het ad niet gehoeven maar voor mezelf vond ik het wel fijn om te geven.
Het idee van een tissuebox vond ik ook erg leuk ( heb er aardig wat tranen gelaten) maar meer toepasselijk bij een vrouw.
Nu is het even eng omdat ik nu helemaal los ben zeg maar van therapie en het nu zelf moet doen maar dat gaat wel goedkomen.

Succes Koekiemonster! Luister goed naar jezelf!

Dan zie ik het inderdaad helemaal anders dan jij.

Ik doe dat meestal wel. Het is inderdaad niet nodig, dus als je het niet doet is het geen punt, maar ik vind het wel leuk en attent.

Wat een rare redenatie. Natuurlijk is dat geen reden om voor een beroep te kiezen. Maar het is toch fijn om gewaardeerd te worden voor wat je doet? Ik kies bijv voor mijn werk omdat ik het fijn vind om met mensen om te gaan en om een band met ze op te bouwen. Ja, dat is een professionele band, maar toch, er is wel een band. En het is wel mijn werk,maar het is fijn om te merken dat ze blij zijn als ik er weer ben, of dat ze bij het afscheid laten merken dat ze er iets aan gehad hebben. Mijn cliënten zijn wel mijn werk, maar bij een heel aantal blijf ik me echt nog wel lang afvragen hoe het met ze gaat, en in sommige gevallen ga ik dat ook nog weleens navragen. Voor mij is het iig wel iets meer dan 'gewoon mijn werk', dat zou ik denken als ik bij de appie achter de kassa stond, maar dit is voor mij iig behoorlijk anders, juist omdat ik met mensen werk.

Maar nogmaals: het is ook niet om het belonen dat je iets meeneemt, maar meer vanuit waardering. En het is absoluut nooit verplicht. Maar een vriendelijk gebaar van iemand afdoen met 'wat een onzin, ze krijgen er toch voor betaald' vind ik niet erg aardig.

Ik vind het ook niet nodig maar wel erg leuk/ attent!
Het is geen beloning,dat is het salaris al maar wel een blijk van waardering wat als je dat graag wil geven zeker niet raar is!

Het hoeft niet, maar het is wel leuk als blijk van waardering.
Wel is het vaker zo, dat hulpverleners geen cadeaus / cadeaus met een waarde hoger dan een bepaald bedrag mogen aannemen van clienten. Een kaart o.i.d. is al enorm leuk.

Ik ben niet met jou eens, Silly One. Ik heb ook een beroep waar ik wel eens een cadeautje/blijk van waardering mee naar huis krijg, maar het is niet zo dat ik daar op voorhand al vanuit ga en het is al helemaal niet zo dat ik om die reden voor dit beroep heb gekozen. Gelukkig leven we in een maatschappij waar mensen graag laten blijken dat ze datgene wat we voor ze doen, waarderen. En dat kan, en dat mag.