Ik heb een dilemma waar ik steeds meer mee zit..

Een paar jaar geleden heeft een goede vriendin mij proberen te koppelen aan een vriend van haar. Die jongen en ik hebben een paar maanden gedate, maar van beiden kanten was wel duidelijk dat het er niet echt in zat. We zijn echter wel één keer met elkaar naar bed geweest, waar ik eigenlijk alleen maar spijt van had, zeker gezien hoe het afgelopen is (bij de nachtapotheek voor een morningafter pil nadat het condoom scheurde), en omdat ik helemaal niet verliefd op hem was.
Het is totaal niets voor mij om 'zomaar' met iemand naar bed te gaan, en ik heb het dan ook nooit iemand verteld.. Die jongen zelf heeft het voor zover ik weet ook voor zich gehouden.

Echter, sinds een tijdje heeft mijn vriendin zélf een relatie met hem gekregen. Ik vind het alleen maar leuk voor ze, ze passen echt goed bij elkaar en ze zijn gelukkig samen. Maar nu het steeds serieuzer lijkt te worden tussen hen (ze praten al over samenwonen etc.), voel ik me steeds schuldiger dat ik 'achterhoud' wat er tussen die jongen en mij gebeurd is.

Ik twijfel of ik het moet vertellen, aan de ene kant betekende het echt niets en speelde er nog niets tussen hen toen dit gebeurde. Ik weet dat ze gekwetst zou zijn om te horen wat ik met haar vriend heb gedaan, ook al hadden zij toen nog geen relatie. Maar nu heb ik steeds meer het gevoel alsof ik bewust iets voor haar achterhoud en haar vertrouwen beschaam.. Begrijp me niet verkeerd, als ze het me direct zou vragen zou ik er ook niet over liegen, maar ik twijfel of ik het uit mezelf moet vertellen? Ik wil hun relatie ook zeker niet kapot maken..

(Ik zie die jongen overigens nu max. 2x per jaar ofzo op verjaardagen, en veel verder dan 'hoi' komen we niet. Ik weet dus ook niet of hij het haar verteld heeft, maar ik denk het niet, omdat ze het onderwerp dan vast ooit al eens aan had gesneden.)