Hier zo 'n zelfde jongetje. Ik negeer het meestal en dan houdt hij wel op, soms duurt dat even. In de auto heeft hij get. nooit en in de wagen alleen als ik hem erin zet, en hoe hij ook tegenstribbeld, hij gaat gewoon mee. Het hoort echt bij de leeftijd, meer willen dan ze kunnen, wat enorm frustreert.

Met haar hoofd bonken doet ze hier gelukkig niet. Maar ze gaat tegenwoordig wel languit op de grond liggen en rollen als iets niet lukt of gaat zoals ze het in haar hoofd heeft. Meestal laat ik haar even gaan of probeer ik haar af te leiden. Of ik help haar met wat ze wilde doen door het samen te doen.

Hetzelfde als Jezzie, geen hoofdbonken maar wel languit op de grond gaan liggen. Of ik negeer hem of ik probeer hem ook af te leiden, al wil dat niet altijd lukken. Inderdaad door het samen te doen of het voor te doen wil dit weleens helpen maar lang niet altijd.

Heel herkenbaar! Helaas geen tips... ook ik wacht nog op de gouden tip haha.

hier af en toe ook een krijsend aapje! ze schud dan ook heel hard nee met dr hoofd en met dr handen slaat ze alles weg. Hier de oplossing nog niet gevonden. I kzeg meestal maar iets in de trant van zo jij bent boos, haal de spullen rondom haar weg en laat haar even. Afleiden lukt soms wel gelukkig!

Driftbuien zijn heel normaal. Kindjes van een bepaalde leeftijd worstelen met zoveel dingen en gevoelens dat ze zelf niet weten wat ze ermee aan moeten. Het beste kun je ze laten uitrazen en begripvol zijn. Voor hun zelf is het vaak nóg vervelender als voor jou. Ze hebben ook meestal geen idee waarom ze opeens zo boos zijn. Vaak is iets kleins de oorzaak dat het eruit komt maar zit er meer achter. Als kindjes zichzelf of anderen pijn doen, of spullen kapot maken tijdens zo'n driftbui dan kun je er in de driftbui zelf op een rustige en vriendelijke manier voor zorgen dat hij ermee stopt door hem bijv. even mee naar de gang/ naar buiten/ ergens anders te nemen. Je zet hem er dus niet voor straf neer, maar je blijft bij hem, tenzij je wordt weggestuurd, dan zeg je dat hij je altijd mag roepen of naar je toe mag komen, en dat je zo meteen even komt kijken en dan laat je hem even alleen.
Als hij gekalmeerd is kun je uitleggen dat het een beter idee is om als hij kwaad is bijv. op de kussens van de bank te slaan oid. Ook kun je dit even met hem 'oefenen' zodat het in zijn systeem komt.
Vaak troost ik hem achteraf door hem een knuffel te geven en zeg daarbij 'fijn dat de boosheid weer weg is he'.

Als T. moe is heeft hij ook meer last van driftbuien, is ook heel normaal, als we zelf moe zijn kunnen we ook minder hebben.

J heeft ook een periode gehad dat ze daar veel 'last' van had. Wat ik bij haar gemerkt heb is dat wat ik denk dat de oorzaak is van zo'n driftbui, bijvoorbeeld dat de boterham andersom op het bordje moet, eigenlijk helemaal niet de 'echte' oorzaak is maar meer de druppel die de emmer doet overlopen. Op die leeftijd krijgen ze te maken met zo veel frustraties, dingen die ze willen maar nog niet kunnen, mama die zegt dat ze iets niet mogen etc. etc. En die frustraties stapelen zich op en dan ineens door iets wat ik als "maak je je daar nou zo druk om" zie, barst de bom en komen al die frustraties eruit. En dat gaat dan dus niet om die boterham, maar om alles wat er die dag(en) gebeurd is.
Haar negeren, op haar mopperen, streng toespreken etc hielp hier totaal niet, het maakte het alleen maar erger. Wat hier het beste hielp was bij haar gaan zitten en een hele dikke knuffel geven en haar laten uithuilen. En ja, dat heb ik dus regelmatig midden in de supermarkt of zo gedaan. Mensen hebben me voor gek verklaard en ik heb heel vaak te horen gekregen dat ik mijn kind verpeste en dat ze harder aangepakt moest worden etc. Maar ik ben van mening dat J op die moment zo met zichzelf in de knoop zit dat ze JUIST op die momenten moet kunnen voelen dat ik van haar hou en er voor haar ben. En later, als de bui over is, hebben we het er wel over wat haar dwars zat en dat hoe ze dat misschien 'beter' kan uiten de volgende keer.

Wat hier trouwens ook heel erg opgevallen is, is als we haar onderbreken in haar driftbui door haar bijvoorbeeld op te pakken en verder te gaan met waar we mee bezig waren, het wel even stopte maar binnen een half uur dubbel zo heftig terug kwam. Uit laten razen/huilen zorgde ervoor dat het daarna echt over was en we weer 'gezellig' verder konden met waar we mee bezig waren.

Bedankt voor jullie reacties.
Teddyaapje en Fiwen, ik heb veel aan jullie reacties. We moeten nu gaan zoeken naar wat er bij hem werkt. Uit jullie verhalen kan ik wel wat tips halen.

Bij R gelukkig nooit geen last van gehad. Die is enorm snel af te leiden.

Bij N ben ik er wat banger voor, zij bezit meisjespit en laat zich helaas minder goed afleiden.

Succes en hopelijk werken de tips die hier boven staan!

Thnx!

Het geeft weer even een andere kijk op de situatie. Hopelijk heeft een andere benaderingswijze meer effect op hem.

Ik weet dat we het vaak niet eens zijn als het over opvoeden gaat maar ik wil het toch even zeggen . J heeft ook flink meisjepit en hier werkte afleiden dus echt averechts. Of ze ging meteen nog meer door het lint of het was even goed, maar begon het na korte tijd weer opnieuw (en meestal nog een graadje erger dan de keer ervoor).
Misschien dat het voor N wel gewoon werkt hoor, maar mocht het niet werken zou je eens kunnen proberen haar uit te laten razen/huilen zodat ze alles kwijt kan. Dat was hier het enige dat echt goed hielp.

Fiwen, bedankt voor je tip. Nu valt het natuurlijk op zich allemaal nog mee maar mocht het wel ontaarde in een driftbui dat is het het proberen waard!