Ik vind dat heel normaal, dat je daar over nadenkt. Lijkt me ook verstandig om het in je overweging mee te nemen. Na je 35e krijg je grotere risico's. Op je 31e ben je daar niet echt mijlenver vandaan, dus ik vind dat een prima leeftijd om serieus na te denken over dit soort zaken.

Ik vind het ook heel normaal, zeker als je de wens hebt voor meerdere kinderen. Ik weet niet hoelang jullie inmiddels samen zijn, maar ook de duur van de relatie vind ik niet per se van belang. Ik was na 5 maand zwanger en dat hoeft echt geen probleem te zijn, als het maar een weloverwogen keuze waar goed over na is gedacht. En niet halsoverkop zonder enige basis. Vind ik.

Los van de leeftijd. Waarom zei je vriendin dat? Wil ze dat je meer geniet? Van wat? Je aanstaande man en jullie leven samen? Of de vrijheid? Als je nou 19 was snapte ik 't wel, maar ik vind 't een vreemd 'advies' voor een 31 jarige.

Ik vind het alleen maar logisch dat je je leeftijd meeneemt, om wat UN ook zegt.

Was zij zelf "jong" toen ze haar eerste kind kreeg? (rond de 25 als ik goed geteld heb)
Zij zal haar advies geven op basis van haar ervaring om op die leeftijd al kinderen te krijgen wat ze wellicht anders had voorgesteld dan dat het uiteindelijk is geworden.
Ik denk dat ze dan vergeet dat jij bijna 31 wordt en in een andere levensfase zit.

Ik merk dat ik ook wel tegen mensen zeg "Joh wacht er nog mee zolang het kan" En dat zeg ik dan ook puur uit eigen ervaring. Maar dan zeg ik dat wel tegen iemand die 21 is b.v. en niet tegen iemand die bijna 31 wordt.

Ik vind het eigenlijk helemaal niet gek dat je er nu mee bezig bent.
Zelf heb ik toch nog altijd het idee dat ik voor mijn 30e graag moeder wil worden, dus stel dat ik nu 28 zou zijn, zou dat zeker wel voor mij meespelen.

Aan iemand van begin 20 zou ik ook aanraden om even te wachten, maar als je 30 bent, gesetteld.. Waarom niet?

Je komt nu langzaam op een leeftijd dat je er voor je gevoel misschien wel duidelijk voor moet gaan of er in ieder geval goed over na moet denken, dat vind ik helemaal niet gek. De 1 heeft dat vroeger en de ander later. Ik was wat dat betreft een laatbloeier al heb ik wel al bijna 13 jaar een relatie. Ik ben nu 31 en heb langzaam aan het idee kunnen wennen.

Waarom zou je dat iemand van begin 20 afraden dan?


Ik heb eigenlijk nooit wat met cijfertjes en dus leeftijden. Als je er klaar voor bent, dan ben je er klaar voor. Ben je nu 23 of 33. Daar vind je toch geen eenduidige lijn in. Ik zou eerder kijken naar hoe 'klaar' je er voor bent.

Mijn leeftijd zal geen rol gaan spelen. De leeftijd van mijn vriend wel. Tegen de tijd dat mijn spiraaltje er uit gaat zal hij 34 zijn en er van uitgaande dat ik niet gelijk zwanger ben zal hij 35 zijn als hij vader word. Dus in dat opzicht speelt leeftijd zeker wel een rol. Zodra je boven de 23 bent vind ik niet dat te jong zijn meer echt een argument is.

Chaos, wij zijn nu negen maanden samen en trouwen over vijf maanden. Ik zou het – maar daar denk ik nu zo over – leuk vinden om begin 2015 te proberen zwanger te worden. Om me heen zie ik dat het lang niet iedereen gegund is om meteen zwanger te worden, of überhaupt, dus dat neem ik ook mee in m'n overweging.

Chiq, ik denk dat ze het zegt vanuit haar eigen perspectief, en vanuit goede bedoelingen om te genieten van de tijd die je samen hebt. Dus inderdaad: dat je geniet van je vrijheid, van je huwelijk, dat je seks kunt hebben wanneer je maar wilt (dat vindt zij blijkbaar een sterk argument haha). En dat is natuurlijk allemaal zo, maar ik heb m'n vrijheid echt meeeeeer dan genoeg ervaren. Of ik nou over half jaar zwanger ben of over een half jaar: er komt een moment dat je die vrijheid inlevert.

Stuiterbal, ze is zelf wel nuchter hoor. Ik heb het idee dat ze best wel vecht tegen het idee van 'de ideale moeder' of 'het ideale kind'. En dat is een nobel streven, om ouderschap te ontdoen van mythes. Maar ik denk dat ik zelf prima kan.

Goed om te horen dat het niet heel gek is om je leeftijd mee te nemen in de beslissing.

Ik vind het eerlijk gezegd gek als een vriendin zich daarin mengt. Ik vind dat echt iets tussen jou en je aanstaande. Ik kan me ook niet voorstellen dat je de mening van een vriendin daarin meeweegt, dus ik zou het alleen maar storend vinden dat ze dat doet.

En ja, ik vind het best logisch dat je leeftijd meetelt.

Tangerine: Ik zou het ze niet perse afraden, maar ook niet aanraden.
Als ik terugkijk naar mezelf toen ik net 20 was.. Ik vond mezelf al heel volwassen natuurlijk, maar vind het ook erg fijn dat ik echt van die tijd heb kunnen genieten zonder me 'zorgen' te hoeven maken over een kleintje thuis. Gaan en staan waar je wil zonder iets te hoeven plannen.
Als je op die leeftijd graag aan kinderen wil beginnen, zal ik echt niet zeggen dat je dat niet moet doen, iedereen moet doen waar hij/zij zich goed bij voelt, maar ik zou ze misschien wel aanraden om nog eventjes te wachten.

Maar ja, tegelijk, ik heb (nog) geen kindje(s), dus what do I know, haha.

Ja begrijpelijk ook wel hoor. Maar dat is ook maar net hoe je er in staat.
Ik ben net 28 en over 3 weken word mijn dochter 5 jaar. Ik vind het nu meer bijzonder dat ik nog maar 23 was, dan dat ik dat toen vond.

Als ik op die leeftijd zwanger was geworden, was ik er denk ik ook echt heel gelukkig mee geweest hoor
Nu geniet ik nog wel even van de momenten dat ik zomer de stad in kan voor een borrel, haha, maar ik ben ook wel weer fan van redelijk jong moeder worden.
Begin 20 was voor mij persoonlijk wat te jong, maar zo rond je 27e vind ik altijd wel mooi.

Ja ik denk maar zo, als ik straks 40 ben, krijg ik er weer veel vrijheid voor terug, en ben ik nog steeds jong!

Hier ben ik het helemaal mee eens.

Mijn leeftijd speelde in zoverre een rol dat ik zelf graag rond mijn dertigste een kindje wilde, het liefst ervoor. Puur op gevoel en ik kan het verder ook niet onderbouwen. Ik vind het niet meer dan logisch dat je over zoiets nadenkt. Je vriendin vind ik minder logisch bezig, ik snap niet zo goed dat ze zich daar zo in mengt.

Ik vind het zelfs een beetje onbeschoft. Persoonlijk zou ik eerder iemand op der 31ste toejuichen.

Mijn leeftijd speelde eigenlijk alleen een rol in de zin dat ik wist dat ik niet te lang moest wachten omdat mijn moeder halverwege haar dertigste al in de overgang kwam. Ik wilde dus niet te lang wachten en ik ben blij dat dat ook niet hoefde gezien de PCOS die ik heb.

Ik begrijp absoluut dat je er, gezien je leeftijd, over na aan het denken bent en dat je er iets meer vaart achter zet dan iemand van begin of halverwege 20.

Zelf wilde ik het liefst een eerste kind voordat ik 30 was. Het gebeurde iets eerder dan zelf verwacht, maar anders waren we er over een halfjaar serieus mee 'aan de slag' gegaan. Ik ben op de dag dat ik 28 werd moeder geworden.

Ik vind het wel logisch dat je er nu meer over na gaat denken omdat er over een aantal jaren een tijd komt dat het toch moeilijker gaat worden (niet de komende jaren en niet bij iedereen natuurlijk maar toch, de leeftijd speelt op den duur wel mee...) Ik vind de leeftijd niet HET argument om te proberen om een kindje te krijgen maar ik vind het wel zeker een goed argument om er eens goed over na te gaan denken. Er komt gewoon ooit een tijd dat het niet meer kan of niet meer verantwoord is en ik denk dat het goed is dat je er juist nu goed over nadenkt of je in de toekomst wel of geen kinderen voor jezelf ziet. Zelf zei ik altijd pas na mijn 30ste kinderen te willen en uiteindelijk was ik er toch iets eerder klaar voor (op mijn 27e werd ik moeder). Maar ook ik ging er naar mate ik wat ouder werd over nadenken... Kortom ik denk niet dat de leeftijd perse een argument moet zijn voor wel of geen kinderen maar er komt wel een moment dat je het voor jezelf moet besluiten of je een poging wilt wagen of niet en dat hoef niet nu direct maar het lijkt mij niet geheel onverstandig om er over na te denken.

Na je 33ste schijnt je vruchtbaarheid flink af te nemen. Tuurlijk zijn er nog genoeg waarbij t dan nog steeds vlot lukt. Maar zouwat dat betreft de leeftijd wel mee laten wegen. Zou niet meer jaren wachten. Straks lukt t ineens niet spontaan.
Aan de andere kant zou ik ook nog wel de tijd nemen om samen te genieten en elkaar goed te leren kennen etc. Maar dat lijkt me bij jullie dan ook wel t geval :-).
Vind jouw vriendin wel wat negatief overkomen eigenlijk.

Leeftijd speelt zeker wel een rol maar ik denk dat het vooral is dat, wanneer je op latere leeftijd een relatie krijgt, je sneller voelt dat het goed is en dus ook sneller grote stappen als trouwen en kinderen krijgen zet. Ik herken jouw gevoel in ieder geval wel. Maar het is, nu bijna twee jaar samen, ook gewoon goed tussen ons. Ik durf het aan om stappen te zetten.

Leeftijd speelde hier wel een rol, maar ik wou juist graag jong moeder worden. Over de eerste hebben we 5 jaar gedaan en ben dus héél blij dat ik niet pas op mijn 32ste of later nog aan kinderen begon te denken. Als het toen ook 5 jaar had geduurd... nee dan zou ik echt te oud worden. Vind ik dan he, ik ken ook wel moeders die pas na hun 40ste kinderen hebben gekregen.