14 Jan 2014 14:33 door Anoniem50
Vandaag was de dag van de uitvaart. Gisteren had mijn vader gevraagd of ik om 09.10u bij hem kon zijn. En dat was ik ook. De ouders van mijn stiefmoeder waren er ook. We zijn vervolgens met drie aparte auto's naar opa en oma gereden om de overige familie te halen en zijn vervolgens met zes auto's in totaal naar het uitvaartcentrum gereden. Achter elkaar aan.
In het uitvaartcentrum was er een laatste gelegenheid om opa te zien. De kinderen hadden allemaal rood doorlopen ogen en mijn oma en zijn zus waren zo overstuur, dat ik het er moeilijk van kreeg. Iets voor de plechtigheid begon werd gevraagd of de kinderen wilden helpen bij het dichtdoen van de kist. Mijn vader en mijn oom (schoonzoon van opa) hebben de kist gesloten en dichtgeschroefd. Mijn tante, schoondochter van opa, vroeg of ik de kist misschien wilde dichtdraaien, omdat haar man (zoon opa) het niet wilde, maar ik zei dat het toch echt mijn taak niet was. Ik vond dat toch meer de taak voor de kinderen en schoonzoon/dochter.
Om 10.00u stipt begon de uitvaart. De toespraak was geschreven door mijn oom (schoonzoon opa) en dat kon ik heel erg merken aan het 'feit, punt, feit, punt'. Mijn oom heeft me vroeger geschiedenisles gegeven en dat ging net zo. Ik had mezelf nog zo beloofd om niet te huilen, maar Jannes werd nog niet ingezet of ik hield het niet meer droog. Ik had mijn hand op de knie van mijn vader gelegd om hem te ondersteunen, maar toen hij zag dat ik het moeilijk kreeg deed hij een arm om me heen. Make-up dat op mijn gezicht zat was inmiddels op mijn jasje gedrupt. Oma hoorde ik nog amper bij adem komen, zo overstuur als ze was. Zo erg.
En toen werd het laatste nummer ingezet van Frans Bauer. Er werd ons gevraagd om te gaan staan. We stonden te luisteren en opeens barste mijn stiefmoeder in snikken uit. Pas toen ik omkeek zag ik dat ze het gordijn dicht lieten gaan. En toen begon pap ook te snikken. En ik dus ook. En oma kwam niet meer bij.
En het gordijn is verdomme nog niet dicht of die twee nichten en hun moeder hebben de lachkick. Ik weet wel dat iedereen het op zijn of haar manier verwerkt, maar ik kon ze wel wat. We hebben vervolgens twee kopjes koffie gehad, werden gecondoleerd en zijn toen naar huis gegaan. Normaal zou je dan met oma meegaan, maar pap leek het beter om het in twee keer te doen. Huis van oma is heel erg klein en ze waren al met 8 en om ons 5'en er dan ook nog bij te hebben. Werd iets te druk voor haar.
Dit is voor het eerst dat ik het echt meemaak en ik hoop het niet vaker mee te maken. Ik vond het zo zielig dat oma zo overstuur was. En mijn tante (haar dochter) die haar continu vasthield. Bah. Mijn vader was ook overstuur, maar mijn oom (zoon opa) stond erbij en keek erna. Ik was de enige die zag dat hij had gehuild, anders had iedereen gedacht dat het hem niets deed.
Nu eens even tot rust komen. Sorry, warrig verhaal. Ik moest het gewoon echt even kwijt.