Hier verschilt het heel erg per dag/week. De ene keer is mijn man het helemaal en de andere keer ik. Ligt helemaal aan de situatie. Dit geldt voor beide kinderen.

Mijn zoontje had al die tijd geen voorkeur. Maar sinds ik zwanger ben is die toch meer een papa's kindje geworden. Mijn man heeft hem ook in deze zwangerschap alleen verzorgd tot 26 weken, ik was te ziek om veel met hem te doen.

Hier geen voorkeur. Dat komt omdat ik alleen met haar ben en zodra haar vader haar komt halen, dan ziet ze alleen nog maar hem. Logisch ook, want ze heeft papa dan ontzettend gemist en wil graag bij hem zijn.

SK, gefeliciteerd met je zwangerschap!

Hier was het eerst vooral een papa´s kindje. We zijn in November een weekje naar Center Parcs geweest, ik had ze net zo goed samen kunnen laten gaan, want ik was totaal niet in beeld bij mijn dochter het meest van de tijd.
Na haar eerste verjaardag is ze veel meer op mij gericht, maar ook nog steeds stapelgek op haar papa! Zodra mijn man thuiskomt van zijn werk vliegt ze op hem af en krijgt hij een dikke knuffel van haar.

Julian is echt een papa's kind. Ik ben gewoon echt totaal niet belangrijk. Als zijn pa naar boven gaat is het al huilen, als ik 10 min bij de deur aan het zwaaien ben: 'Daaag lieffie mama gaahaat weeheeg' kijkt hij niet op of om.

Hier precies zo.

Ha, dat is dan weer een voordeel, daar heb ik geen last van! Tenminste...ik mag hopen dat L. een mama'skindje is want hij zegt wel de hele dag papapapapapa .

de oudste is een echt papa's kindje en onze jongste vind ons allebei lief maar moet ze echt kiezen dan kiest ze voormij.

D is een mama's kindje en J.. Die knuffelt met iedereen