Ten eerste wil ik graag duidelijk hebben dat het de laatste tijd weer een stuk beter gaat tussen ons. We zijn een stuk gelukkiger dan een tijdje geleden, we hebben het weer leuk in onze relatie. Dus nee, het is nu zeker niet dat ik me aan alle kleine dingen erger en die daarom erg uitvergroot.
Wat betreft de verdeling hebben jullie allemaal gelijk. Ik vind het ook niet meer dan normaal dat ik in onze situatie het meest in het huishouden doe. Ik verwacht nagenoeg niks van hem, het hoeft van mij niet. Ik doe veel dingen juist graag alleen, net zoals Susan met een muziekje erbij, op mijn eigen tempo en mijn eigen manier. Wassen, strijken, stofzuigen, dweilen, afstoffen, etc. Geen probleem. Hij werkt een stuk meer dan dat ik doe. Nu is de verdeling echter dat hij niks doet, op een vuilniszak weggooien en één afwas in de twee weken na. Als ik hem al eens iets vraag om te doen dan gaat het met de grootste moeite. Dat stoorde me vandaag dus een beetje.
Hij zal die troep zeker niet expres maken, hij ziet het gewoon niet. Lastig te accepteren soms, als je zelf geheel het tegenovergestelde bent. En zoals ik al zei, ik weet dat hij heel hard werkt en die vrije dagen achter de PS gun ik hem echt wel. Ik kon vandaag alleen echt niet begrijpen dat hij mij heel de dag druk bezig zag met van alles en hij maar op de bank blijft hangen, zonder ook maar iets te vragen of voor te stellen. Grotendeels toch wel mijn eigen probleem, dat geef ik nu toe. Ik had hem misschien duidelijk moeten vragen te helpen met iets. Dit doe ik ook meestal. Maar het is niet leuk als ik een zuchtend antwoord krijg waarbij hij laat merken dat het de allergrootste moeite is en hij het eigenlijk niet wil doen. Ik hoor nooit eens: "Tuurlijk, dat doe ik straks voor je!" Jullie wel?!