Ik wil opbiechten dat ik de luiheid, slordigheid en gemakzucht van mijn vriend op het moment zo ontzettend zat ben! Bij ons in huis is het momenteel een beetje een rommel. Niks voor mij, ik houd rust, orde en netheid. De laatste maanden heb ik alles steeds erger laten versloffen, het lukt me niet meer om alles bij te houden. Het hoeft hier niet spik en span te zijn, wat speelgoed en rommeltjes hier en daar vind ik echt niet erg. Echter, nu wordt het me te gek. Ik loop ontzettend achter me de was en de schoonmaak (de grote dingen dan, zoals stof in slaapkamer, stof/viezigheid achter kastjes in keuken, de koelkast, volgepropte voorraadkast, etc.). En hoe groter de chaos hier, des te groter de chaos in mijn hoofd wordt. Ik zit in een cirkel, heb nergens meer fut voor en zin in, laat steeds meer versloffen.. die cirkel wil ik doorbreken. Tijd dus voor wat orde in huis, tijd voor een 'grote schoonmaak', zowel in huis als in mijn hoofd. Dit hoeft niet in één dag, dat red ik nooit. Maar ben vandaag wel begonnen.
Vanochtend dochter naar het KDV gebracht, boodschappen gedaan en aan de slag gegaan in huis. Ik begon met een was te draaien, met het toilet weer eens grondig schoonmaken,wat kleine dingetjes tussendoor opruimen en de afwas van drie dagen wegwerken. Vriend is thuis, is een paar dagen vrij, maar oh.. wat erger ik me dood! Ik ben niet de enige die het hier in huis laat versloffen, hij doet er net zo hard aan mee. De vieze spetters in het toilet, de afwas op het aanrecht, de vieze sokken en boxers op de grond in de slaapkamer, de lege glazen die door het huis heen slingeren.. allemaal van hem.
Ik ben dus al enige tijd bezig, hij heeft de hele tijd op de bank liggen Playstationnen en ligt nu verdorie te slapen! Ik weet dat 'ie moe is, hij werkt hard en altijd tot ergens in de nacht. Als ik hem erop aanspreekt krijg ik meestal te horen dat ik degene ben die hier de boel zo laat versloffen en dat ik degene ben die het minst werkt (15 uur p wk). Maar ik begrijp nu écht niet dat hij niet uit zichzelf komt helpen. Dat hij gewoon kan liggen gamen terwijl hij ziet dat ik druk bezig ben. Hij ziet heel veel dingen niet (rommel, viezigheid), deels vanuit huis meegekregen. Dat neem ik hem nog niet eens kwalijk. Als ik hem al eens vraag te helpen of iets te doen in huis doet 'ie dat met een diepe zucht en grote tegenzin. Vandaag een paar vuilniszakken weggooien was een grote moeite. Ongelooflijk.
Hij doet heel af en toe een afwas (als ik het vraag, of als 'goedmakertje' als hij zich eens schuldig voelt) en gooit vuilniszakken buiten in de container. That's it. Hij hoeft niet te wassen, niet te strijken, niet op te ruimen (zeker dat laatste niet, dat doet hij niet zoals ik het graag zou willen zien). Veel dingen doe ik liever zelf. Maar als ik dan eens bezig ben en dan ook echt goed aan de slag ga dan ziet 'ie niet in dat hij ook best wat mag doen. Zo frustrerend soms! Ik heb het eerder aangegeven, hij stemde ermee in om binnenkort inderdaad eens goed te gaan ruimen in huis, maar vandaag kreeg ik weer te horen: "Ja, maar nu is N. een keer een dag weg, dan kan ik eens genieten van mijn vrije dag, kan ik achter de Playstation. Hallo, het is mijn vrije dag hoor."
Ik moest gewoon even mijn frustraties kwijt, heb ik gedaan, lucht wat op. Maar argh.. soms..
Niks quoten graag.