ervaringen en tips gevraagd mbt gedrag peuter

31 Dec 2013 13:39 door chelle

Hi dames!

Mijn kleine meid is alweer 2,5 jaar en heeft al een erg eigen willetje en karakter.

Nou loop ik steeds tegen twee dingen aan en hoop dat jullie mij ervaringen kunnen delen of tips kunnen geven.

A. gaat anderhalve dag naar de dagopvang. Toen ze in de groep van 0 tot 2 jaar zat ging het best goed. Ze bleef altijd wel liever bij mama maar drama was het niet.
Toen ze 2 werd ging ze naar een andere groep met kindjes van 2 tot 4 jaar.
En ineens veranderde ze...
Zo speelde ze in de zomer nog leuk samen met de buurmeisjes die iets ouder waren. En nu wil ze helemaal niks van andere kindjes weten. Maar dan ook helemaal niks. Ze wil er niet mee spelen maar als wr haar buurmeisje zien van 17 maanden die druk aan het zwaaien is naar haar dan zwaait ze echt niet terug.
Nu hou ik haar expres al niet weg bij kindjes en gaat ze gewoon (wel beetje met tegenzin) naar de opvang. En ook pas ik weleens op het buurmeisje zodat A toch samen leert spelen.
Ool gaan we in maart met de buren een midweekje weg. Wel in 2 huisjes maar het lijkt me juist dan wel goed dat A leert spelen en haar buurmeisje leert kennen.

Dat was dus het eerste...nu het tweede waar ik even geen raad mee weet.

ze luistert voor geen meter als ik iets van haar wil..
Zindelijk worden heeft ze nog geen zin in. Ze kan wel op het potje want dat doet ze ook wel als ze uit bad komt en ik zeg dat ze even moet zitten. Ze plast dan ook gewoon. Maar die luier vindt ze gewoon nog veilig.
Geen probleem opzich maar ze wil dan ook nog eens geen luier verschonen. Terwijl ze hele rode billen krijgt als ze gepoept heeft en ik niet gelijk haar verschoon.
Ik zeg dan dat we luier gaan verschonen en dat wr daarna lekker gaan spelen of zo. Maar soms kan ik op mn kop gaam staan wat mij weer heel boos maakt en ik weer tegen haar uitval en mijn stem erg verhef.

Ook was ze vanmorgen aan het spelen. Ik was brood smeren en zo. Toen kwam ze met een lego poppetje naar mij toe en zei dat ik ook moest spelen. Ik zei duidelijk dat ik broodjes smeren was en dat ze even zelf moest spelen maar ze luistert niet en doet alsof ze het niet eens hoort en blijft met het poppetje tegen mij aan prikken. Ik kan het haar op mn hurken wel 100x vertellen dat ik bezig ben en dat we na de boterham gaan spelen maar ze luistert NIET. Vervolgens na oneindig vaak tegen me prikken val ik weer uit omdat gewoon echt niks helpt en ze gewoon echt niet luistert
Achteraf voel ik me dan weer lullig en hou me voor de volgende keer niet meer uit te vallen...
Totdat ze weer opnieuw begint met haar gedrag...

Beetje lang verhaal maar hoop dat jullie me kunnen helpen! :-)

Bedankt alvast!!!

31 Dec 2013 14:05 door Maddie

Het is een lastige fase die peuterpubertijd. Wat betreft de omgang zou ik het nog een tijdje aankijken. Heb je wel eens aangekaart op de opvang dat jij een gedragsverandering ziet? Misschien is er daar wel veel concurrentiestrijd omtrent aandacht en speelgoed oid.
Wat betreft zindelijkheid zou ik het nog even niet pushen. Die strijd ga je anders toch niet winnen. Wie weet is ze er echt nog niet aan toe.
Als ze aandacht vraagt op lastige momenten kan je het 1 keer uitleggen of uitgestelde aandacht geven (als jij laat zien dat je even goed zelf kan spelen, kom ik zo bij jou.) Dan heb jij ondertussen die boterhammen klaar.
Of het geprik even negeren. Tenzij het omslaat in agressie.

31 Dec 2013 14:11 door Jorja

Ik zou in die laatste situatie proberen om een alternatief te bieden. Dus aangeven dat je zometeen met de lego gaat spelen, maar eerst broodjes moet smeren en of ze misschien wil helpen? Haar een eigen broodje geven om te smeren of iets voor je te pakken.

31 Dec 2013 16:27 door chelle

Bedankt voor jullie reacties.

Ik weet dat ik echt mijn geduld moet bewaren. Maar ze kan me dan zo irriteren. pffff... ook gewoon fout van mij.

Voor wat betreft het zindelijk worden, dat wil ik juist niet pushen. Ze vindt het op dat moment als ze uit bad komt altijd wel leuk en roept ook heel trots "mama kijk eens!".

Maar als ze liever haar luier aan wil wat ik geen probleem vindt wil ik ook wel dat ze luistert als ik zeg dat ze een nieuwe luier aan moet. Dit is elke keer (vooral als ze heeft gepoept) een hele strijd. Bah!

Savonds ook zoiets, het naar bed gaan duurt echt een uur!
Ze gaat spelen, doet alsof ze me niet hoort als ik zeg dat we haar luier gaan doen en pyama aandoen. Wat dus altijd eindigt dat ik streng moet zijn en dan maar mijn eigen dingen ga doen. (was en zo). Ik ga niet elke keer zitten wachten totdat mevrouw toe is zich klaar te maken voor bed. En als het aan haar ligt is ze er nooit aan toe. Ook niet na een half uurtje of zo.
Ik weet soms gewoon echt niet hoe ik haar het beste aan kan pakken zodat we geen uur bezig zijn met het proberen haar zover te krijgen dat ze een keer gaat liggen om haar luier aan te doen en haar pyama. pffff!!

Had eigenlijk nog niet eens over nagedacht dat dít nog peuterpuberteit was! haha! Dacht meer dat ik haar verpest heb door haar altijd als een prinsesje te behandelen en altijd met haar te spelen.

31 Dec 2013 16:33 door Teddyaapje

Niet luisteren hoort wel echt bij haar leeftijd. T. is nu 3 en t begint beter te gaan. Kindjes van hun leeftijd denken allee nog aan zichzelf, ze hebbe t vermogen om met andere mensen rekening te houden nog niet. Ik zou haar dus een alternatief bieden als ze met je wilt spele maar jij ff geen tijd hebt. En als ze dat niet wil dan kun je haar troosten door te zeggen dat t idd vervelend is dat je eve geen tijd voor dr hebt. Gevoelens erkennen is t sleutelwoord hier in eel gevallen.

Zindelijkheid zou ik niet pushen. Luier verschonen misschien ook niet. Vervelend dat ze dan pijn aan dr billen krijgt maar ze kiest er dan zelf voor. Ik denk dat ik tege T. zou zegge dat t beter is om zn luier te verschonen omdat hij er anders pijn aankrijgt, dat hij maar moet komen als hij zover is. Mocht ze niet binnen 30min komen dan zou ik haar eraan herinneren (waarschijnlijk wel al eerder trouwens).

31 Dec 2013 16:37 door Teddyaapje

Misschien kun je haar vragen wat ze zo erg vind aant verschonen. Misschien wil ze liever blijve staan ofzo en zij broekjes de oplossing.

Naar bed brengen zou ik wel consequent blijven doen en t niet opgeven door de was te gaan doen. Ze hebben wel duidelijkheid nodig.

31 Dec 2013 17:46 door chelle

De link tussen het eenmaal pijn aan haar billen hebben en de luier moeten verschonen legt ze nog niet. Ook niet als ik het zeg. Het komt op een of andere manier niet aan.

het zeggen dat ze maar moet komen als ze er aan toe is werkt ook niet. Zelfs als ze is doorgelekt en met haar benen wijd loopt wil ze nog haar luier niet verschonen....

Het erkennen van haar gevoelens vindt ik een goeie tip! Dat ga ik zeker toepassen.

En voor wat betreft het naar bed brengen, als ik haar alleen laat gaat ze wel gauw liggen want dat vindt ze niet leuk als ik haar negeer.

Staand luier verschonen doe ik wrl eens maar niet als ze gepoept heeft. Dat is zo'n kliederboel ;-)

Nog meer tips zijn altijd welkom hoor!!

01 Jan 2014 11:45 door snoezel

Ik denk dat er al veel gezegd is.

Helpt het misschien om iets meer duidelijkheid te scheppen in de dag? Vaste ritmes, ook mbt het naar bed gaan bv. Iets twintig keer zeggen en dan vervolgens wat anders gaan doen, wat zijn je woorden dan waard? Bij ons hielp het heel erg in ieder geval, het gaf haar veel duidelijkheid, ze wist waar ze aan toe was. Het is een soort groot spel de hele tijd. Dingen die moeten, en dan het vast hebben over het volgende (leuke) onderdeel...

01 Jan 2014 12:15 door Anoniem18

Ik denk dat je met dit soort dingen altijd twee opties hebt: of je bent streng en je zet door, of je laat het gewoon compleet los.

Bij de eerste is het fijn om een duidelijke structuur en ritme te hebben, bijv met behulp van dagritmekaartjes. Maar je moet dan wel consequent zijn en streng als het moet. Ik denk dat even huilen daar ook bij hoort. Meestal is het een dag of 3 a 4 ellendig, daarna passen de kinderen zich aan en loopt het gesmeerd. Het is even een investering, maar daar heb je dan wel profijt van.

Bij de tweede moet je het echt compleet los kunnen laten. Dus niet zeggen: 'Kom, we gaan naar bed'. Je laat haar gewoon haar eigen gang gaan en jij doet ook je eigen dingen: keuken opruimen, kamer opruimen, stofzuigen en televisie kijken. Uiteindelijk zal ze zelf wel vragen: 'mama, mag ik asjeblieft naar bed?'

Ik heb met alletwee ervaring, en beide manieren werken. Welke het beste is, is aan jou en je situatie. Als ik alleen ben, zonder mijn man, dan helpt optie 2 het beste bijvoorbeeld.

Welkom op Zeg maar Yes!

ervaringen en tips gevraagd mbt gedrag peuter

ervaringen en tips gevraagd mbt gedrag peuter

Re: ervaringen en tips gevraagd mbt gedrag peuter

Re: ervaringen en tips gevraagd mbt gedrag peuter

Re: ervaringen en tips gevraagd mbt gedrag peuter

Re: ervaringen en tips gevraagd mbt gedrag peuter

Re: ervaringen en tips gevraagd mbt gedrag peuter

Re: ervaringen en tips gevraagd mbt gedrag peuter

Re: ervaringen en tips gevraagd mbt gedrag peuter

Re: ervaringen en tips gevraagd mbt gedrag peuter

Wie is er online?