08 Sep 2013 20:38 door Kruidkoek
Ik heb niet hoeven huilen, maar dat komt denk ik ook omdat we hem de maanden daarvoor elke keer in het ziekenhuis moesten achterlaten. Daar heb ik wel een paar keer met tranen in mijn ogen het ziekenhuis verlaten, vooral als hij erg onrustig was en pijn had. Soms werden we dan door de arts naar huis gestuurd omdat die aanvallen uren konden duren, wij er vaak al uren waren en ze niet wilden dat wij er onderdoor gingen. De artsen en verpleging waren heel goed en lief voor hem, dus ik wist dat ik hem in goede handen achter liet maar toch .... Daar zijn we door gehard denk ik. Ze belden wel altijd als het weer goed met hem ging en hij lekker rustig lag te slapen.
Bij de gastouder hadden en hebben we nog steeds een heel goed gevoel.
Hij heeft daar een paar leuke uren met andere kindjes en dan komt papa hem weer halen.
(Ik werk vooral late diensten dus breng hem pas om 13:00 uur naar de gastouder en om 17:30 haalt mijn vriend hem weer op)
Laatst gewijzigd door
Kruidkoek op 08 Sep 2013 20:41, in totaal 1 keer gewijzigd.